Του συγγραφέα Σωκράτη Β. Σίσκου
Ανατρέχοντας σε ένα περιληπτικό κείμενο από το βιβλίο του Μοντεσκιέ «De l’Esprit des Lois» (Περί του Πνεύματος των Νόμων), διαπίστωσα ότι στην εποχή μας, υπάρχει μια θλιβερή και εξοργιστική σταδιακή υποβάθμιση του κύρους και των εξουσιών των φορέων της Δικαιοσύνης. Η βασική κρατική εξουσία, ο δικαστικός φύλακας της ορθής εφαρμογής των νόμων και κατά τον Μοντεσκιέ, μια εξουσία που είναι σαν «Το Στόμα του Νόμου», (un pouvoir judiciaire comme « la bouche de la loi »), μεταβλήθηκε από εξουσία σε οιονεί κρατική αρχή. Με τον τρόπο αυτό, η κοινωνική ισορροπία που μπορεί να επιτευχθεί με τον αλληλοέλεγχο των τριών εξουσιών (le pouvoir contre le pouvoir) σε περιπτώσεις καταστρατήγησης των νόμων, ανατρέπεται και καθιστά πιο ανθρώπινη και δημοκρατική την εκτελεστική εξουσία. Στην ουσία σήμερα, σε όλον τον κόσμο, η παλαιότερη βασιλική ή αυτοκρατορική απολυταρχία, αντικαταστάθηκε από μια δημοκρατική ηγεμονία της εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνησης), η οποία με τους κομματικούς μηχανισμούς της ελέγχει απόλυτα τη νομοθετική εξουσία και διαχειρίζεται τις δυνατότητες της δικαστικής εξουσίας, μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης, τους επιλεγμένους (διορισμένους) ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς. Έτσι, «το στόμα/la bouche» του νόμου, η φωνή του δικαστή, μεταβάλλεται σε κυβερνητικό και κομματικό λαρυγγισμό. Δεδομένου ότι, η νομοθετική εξουσία (Βουλή) ελέγχεται από τον κυβερνητικό κομματικό μηχανισμό (δια της κομματικής πειθαρχίας), η διάκριση των εξουσιών μετασχηματίζεται, στην πράξη, σε μια ενιαία και συμπαγή εξουσία.
Αυτή η αλλαγή, η οποία είναι εμφανέστερη στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και ωραιοποιείται από τα μεγάλα ΜΜΕ πολυεθνικών εταιριών, τα οποία εξαφάνισαν τον ανεξάρτητο και αντικειμενικό δημοσιογράφο, οδήγησε τα κράτη σε ένα είδος «Δημοκρατικής απολυταρχίας» και τους πολίτες τους να αμφισβητούν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Το είδαμε στις ΗΠΑ όπου, οι κομματικά εκλεγμένοι εισαγγελείς παρέπεμπαν το σημερινό πρόεδρο σε δίκες και το ανώτατο δικαστήριο (κι αυτό διορισμένο) ακύρωνε τις πρωτόδικες αποφάσεις. Το είδαμε στην Ρουμανία, όπου το συνταγματικό δικαστήριο «κατάργησε» την εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση. Το είδαμε στην Τουρκία, όπου η δικαστική εξουσία χρησιμοποιείται για να εξουδετερωθεί, πολιτικά, ο ισχυρός αντίπαλος του σημερινού προέδρου της χώρας. Το βιώνουμε στην Γαλλία όπου, η υποψήφια για την προεδρία του 2027 έπιασε, στις δημοσκοπήσεις, ένα πρωτοφανές, για τα γαλλικά δεδομένα, ποσοστό δημοφιλίας. Το ίδιο κόλπο έγινε παλαιότερα με τον ηγέτη και πρώην πρωθυπουργό του κεντροδεξιού κόμματος (Ρεπουμπλικέν) Φρ. Φιγιόν. Ήταν ο δημοφιλέστερος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2017. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές κατηγορήθηκε ως καταχραστής δημοσίου χρήματος, με υπαίτια του σκανδάλου τη γυναίκα του. Τα ελεγχόμενα ΜΜΕ καθημερινά τον «σταύρωναν» για τις κλοπές. Αηδιασμένος παραιτήθηκε από το κόμμα και ακύρωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία. Το κόμμα του συμπαρατάχθηκε με τον ανεξάρτητο υποψήφιο και σημερινό πρόεδρο της Γαλλίας. Στη δίκην που έγινε, ο Φιγιόν αθωώθηκε παμψηφεί. Στην απόφαση αναφερόταν ότι δεν καταχράστηκε ούτε ένα ευρώ. Έβγαλαν από τη μέση έναν από τους πιο έντιμους ευρωπαίους πολιτικούς. Με τον ίδιο ανέντιμο τρόπο εξουδετέρωσαν, παλαιότερα, στο γκωλικό κόμμα και τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, «το τελευταίο πιστό παιδί του Ντε Γκωλ». Η παγκοσμιοποίηση, με εργαλείο την τρίτη εξουσία, καθαρίζει το δρόμο από κάποιους Φιγιόν και Ντε Βιλπέν, πάντα με την ίδια περίπου κατηγορία «για κλοπή δημοσίου χρήματος».
Τέτοιου είδους γεγονότα δημιουργούν στους πολίτες αμφιβολίες για την αμεροληψία και αντικειμενικότητα στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Τα θύματα είναι συνήθως οι ίδιοι οι δικαστές, έντιμοι στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι σηκώνουν το ηθικό βάρος των κομματικοποιημένων πράξεων από μια μειοψηφία των συναδέλφων τους. Η παρανομία ενός δικαστή, χρεώνεται από τους πολίτες σε όλους, σε ένοχους και αθώους. Το είδαμε στο φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και στο εξίσου τραγικό δυστύχημα της πυρκαγιάς στο Μάτι, αν και παρά την ισομερή τραγικότητα των γεγονότων, υπήρξε μια ανισομερής αξιολόγηση των ευθυνών από νομικής πλευράς αλλά και προπαντός από τους πολίτες. Για όλα φταίνε οι δικαστές και συνεπώς η αλήθεια θα αναδειχθεί από τις οθόνες της τηλεόρασης όπου, νομικά αστοιχείωτοι παρουσιαστές, αναλύουν τα σφάλματα των δικαστών. Είναι μια ένδειξη ότι, οι εκάστοτε κομματικές επιρροές της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική, εξαρτώνται από τον βαθμό ιδεολογικής συνοχής των σχέσεων και τις διασυνδέσεις των εμπλεκομένων φορέων με τα μεγάλα συστημικά ΜΜΕ. Σε τέτοιες καταστάσεις είναι εμφανής η επικίνδυνη θεσμική ανατροπή.
Εμείς οι απλοί και ανώνυμοι πολίτες, που διαπιστώνουμε την οφθαλμοφανή υποβάθμιση του κύρους και της αξιοπιστίας της τρίτης εξουσίας από τα πολιτικά κόμματα και τους πολίτες, πως μπορούμε να φανταστούμε την αντιστροφή αυτής της απαισιόδοξης εξέλιξης; Ας μεταβληθούμε σε συνταξιούχους συνταγματολόγους του καφενείου και ας διατυπώσουμε τα απλά (σωστά ή λανθασμένα) ερωτήματά μας:
- Είναι δυνατόν μια πολιτισμένη και οργανωμένη χώρα, να μην έχει Συνταγματικό Δικαστήριο;
- Θα πρέπει ο υπουργός Δικαιοσύνης να είναι κομματικό στέλεχος της εκτελεστικής εξουσίας και όχι ανώτατος λειτουργός της δικαστικής;
- Είναι δημοκρατική πράξη ο διορισμός των ανώτατων δικαστικών λειτουργών από την εκάστοτε Κυβέρνηση (Εκτελεστική Εξουσία), η οποία πάντα κραυγάζει υποκριτικά ότι «η επιλογή είναι αξιοκρατική»;
- Ο αφανώς κομματικοποιημένος δικαστής, μια ελάχιστη μειοψηφία στο σύνολο του κλάδου, είναι δυνατόν να ενεργεί αμερόληπτα, όταν θα περιμένει να καταλάβει μια ανώτατη θέση πολιτικής εξουσίας όταν συνταξιοδοτηθεί;
- Γιατί δεν προβλέπεται μια εξοντωτική, θα λέγαμε, κακουργηματική ποινή, στις εγκληματικές οργανώσεις αλλά και στους πολιτικούς και τις επαγγελματικές ομάδες, που εκφοβίζουν ή ασκούν αφόρητες πιέσεις στο δικαστή, για να μην αποφασίσει σύμφωνα με το νόμο και τη συνείδησή του;
Φυσικά υπάρχουν και άλλα ερωτήματα για τα οποία τη σωστή απάντηση μπορούν να δώσουν μόνον οι ειδικοί συνταγματολόγοι. Θα πρέπει βέβαια η αυτονομία της τρίτης εξουσίας, να μην οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη εξουσία, ένα είδος «δικαστικής δικτατορίας», η οποία θα μπορεί να αναιρεί τη βούληση του λαού η οποία, εκφραζόμενη με εκλογές και δημοψηφίσματα, αποτελεί τη βάση της έννοιας της Δημοκρατίας.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω την τεράστια σημασία των δημοψηφισμάτων σε μια αληθινή Δημοκρατία, δεδομένου ότι υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα στην οποία, λόγω συνταγματικών προβλέψεων, δεν έχουν ποτέ διενεργηθεί δημοψηφίσματα. Προφανώς κάποιοι δεν θα συμφωνήσουν με την προσωπική μου άποψη, για την αξιολογική θεώρηση αυτού του τρόπου έκφρασης της βούλησης του λαού. Μιας βούλησης που αποτελεί τη βάση της λαϊκής κυριαρχίας και αληθινής Δημοκρατίας. Θεωρώ ότι μια χώρα ή μια ένωση χωρών (όπως η ΕΕ) που αποκλείει ή δυσχεραίνει τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, για σοβαρά κοινωνικά και εθνικά προβλήματα, δεν είναι δημοκρατική. Από την άποψη αυτή, θεωρώ ότι η μόνη δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα είναι η Ελβετία, της οποίας το τελείως αυτόνομο δημοκρατικό πολίτευμα εγγίζει, με βάση τα θεωρητικά δεδομένα, το δημοκρατικό πολίτευμα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5ου π.Χ. αιώνα. Η οργάνωση αυτού του δημοκρατικού πολιτεύματος οφείλεται σε έναν υπέροχο Έλληνα, τον Ι. Καποδίστρια, τον οποίον (με εξαίρεση τους Έλληνες!) τιμούν κάθε χρόνο, με ευλάβεια στην Λωζάννη, Ελβετοί και Ρώσοι (διότι υπήρξε υπουργός εξωτερικών επί τσάρου Αλεξάνδρου Α’).
Τα τελευταία τρία δημοψηφίσματα που έγιναν στην ΕΕ, για να αποφασίσει (δήθεν!) ο κυρίαρχος λαός, κατέληξαν σε φιάσκο και αποτελούν την αιτία για αποφυγή τέτοιων «πειραμάτων» στις προειλημμένες αποφάσεις των εκτελεστικών εξουσιών της Ένωσης ή των Κρατών/Μελών. Η Κομισιόν, δηλαδή η Κυβέρνηση της ΕΕ, είναι μια εκτελεστική εξουσία «δημοκρατικής απολυταρχίας!». Οι οδηγίες της, δηλαδή οι νόμοι της, δεν βασίζονται σε αποφάσεις των αντιπροσώπων του λαού (Βουλή), αλλά το λεγόμενο Ευρωκοινοβούλιο είναι ένα διακοσμητικό και χωρίς εξουσίες όργανο, προορισμένο να διατυπώνει ευχολόγια και ηθικές παραινέσεις. Η τεράστια εξουσία της Κομισιόν φάνηκε στην οικονομική κρίση του 2009/2010, όταν, το ελεγχόμενο από αυτή, άτυπο και συνεπώς μη θεσμικό όργανο της ΕΕ, το Eurogroup, «χόρεψε στο ταψί» πολλά μικρά κράτη της ΕΕ και κυρίως την Ελλάδα. Η αυταρχική επέμβαση αυτού του οργάνου στην Ελληνική Δικαιοσύνη, απέδειξε τον αντιδημοκρατικό και απολυταρχικό χαρακτήρα του. Ίσως λίγοι θυμούνται ότι «διέταξε» τους Έλληνες δικαστές να αθωώσουν τον τότε ευνοούμενό του πρόεδρο της ΕΛ.ΣΤΣΤ. για τις παρανομίες του στο θέμα του δημοσιονομικού ελλείμματος. Τότε, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος είχε διατυπώσει μια αυστηρή διαμαρτυρία. Όμως, το Eurogroup συνέχισε, αυτή τη φορά αθόρυβα, ώσπου να ακυρώσει την, με αναστολή, ποινή/χάδι στην οποία καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος πρόεδρος.
Είμαι από τους ένθερμους υποστηρικτές της Ενωμένης Ευρώπης των Λαών και της Ειρήνης (και όπως ήθελε ο Ντε Γκωλ), να αρχίζει από τον Ατλαντικό και να φτάνει ως τα Ουράλια Όρη. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το όραμα κάποτε θα πραγματοποιηθεί. Όμως, με τα σημερινά δεδομένα, η αυταρχική και ολοκληρωτική οργανωτική διαστρωμάτωση της ΕΕ, η οποία έδωσε στην Κυβέρνησή της (Κομισιόν) και τις τρεις εξουσίες, μας επαναφέρει στις διαπιστώσεις του προαναφερόμενου τέως Γάλλου πρόεδρου, ο οποίος το 1962 είχε εκφράσει την άποψη ότι, η Κομισιόν της ΕΟΚ, ήταν «Un aréopage technocratique, apatride et irresponsable» (ένας Άρειος Πάγος από τεχνοκράτες, από απάτριδες και ανεύθυνους).
Ιδού ο λόγος που ένα όμορφο υπερωκεάνιο, σήμερα εξόκειλε και θρυμματίστηκε στα βράχια σαν σαπισμένη βάρκα. Μετά τις παγκόσμιες ανατροπές που επήλθαν, μετά την εκλογή του Ντ. Τραμπ ως προέδρου των ΗΠΑ, οι μεγάλες υπερδυνάμεις αγνοούν και ταπεινώνουν επιδεικτικά μια ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να καταστεί μια τεράστια οικονομική δύναμη και υπόδειγμα πολιτισμού, ειρήνης και ευημερίας. Δυστυχώς, με ηγέτες μικρού αναστήματος, έχασε την ευκαιρία ανάδειξης των αξιών της θεσμικής της ολοκλήρωσης!
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 11.4.2025.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ 3η γ ΤΡΙΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ Σισκος αρειος Παγος τεχνοκρατες, απατριδες ανευθυνοι δικαστες δικαστικοι δικη δικαιοσυνη βιβλοο Μοντεσκιε γαλλια ρουμανια τουρκια τεμπη ματι ατιτκης Περι του Πνευματος των Νομων νομος νομοι υποβαθμιση κυρος εξουσιες φορεας κρατικη δικαστικος φυλακας ορθη εφαρμογη στομα του Νομου κρατος αρχη κοινωνικη ισορροπια αλληλοελεγχος τρεις εξουσιες καταστρατηγηση ανατροπη ανθρωπινη δημοκρατικη βασιλικη αυτοκρατορικη απολυταρχια, αντικατασταση δημοκρατικη ηγεμονια κυβερνηση κομμα κομματικος μηχανισμος ελεγχος νομοθετικη διαχειριση υπουργος Δικαιοσυνης, επιλεγμενος διορισμενος ανωτατος δικαστικος λειτουργος φωνη μεταβολη κυβερνητικος κομματικος Βουλη κομματικη πειθαρχια διακριση των εξουσιων μετασχηματισμος ντε γκωλ γκωλλ ΕΟΚ ΕΕ κομισιον δημοκρατικο πολιτευμα αρχαια αθηνα Αθηναικη Δημοκρατια 5ος πΧ αιωνας οργανωση δημοκρατια ελληνας, Καποδιστριας, ελληνες Λωζαννη, Ελβετοι Ρωσοι υπουργειο εξωτερικων τσαρος Αλεξανδρος Α ελβετια ρωσια θεμις θεμιδα Ζυγος ζυγαρια παιρνει κεφαλια σπαθι τυφλη διακρισεις χαρακτικη ξυλογραφια 1878 προσωποποιηση, τιτανις τιτανιδα θεα ταξεως ταξης φυσικος νομος εθιμικος εθιμικο δικαιο
