Του συγγραφέα Σωκράτη Β. Σίσκου
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο κόσμος είχε την ελπίδα ν’ αντικρύσει έναν δίκαιο κόσμο ειρήνης και ευημερίας. Η διάψευση ήρθε πολύ γρήγορα. Την δικτατορία την αντικατέστησε και στην υπόλοιπη Ευρώπη ένα καθεστώς, ανεντιμότητας, ανισότητας, μανιακής κερδοσκοπίας και καταναλωτισμού, χωρίς ίχνος πολιτιστικών στόχων.
Εμείς οι μεσήλικες ή οι γεροντότεροι που, από αρπακτικότητα, αναλγησία ή απληστία, δημιουργήσαμε σοβαρά προβλήματα επιβίωσης στις νέες γενιές, θα πρέπει να απολογηθούμε που στη δύση του 20ού και στην ανατολή του 21ου αιώνα, «κατασκευάσαμε» και τους παραδίνουμε μια κοινωνία απάτης και διαφθοράς. Μια κοινωνία χωρίς ιδανικά και αξίες. Γι’ αυτό, είτε ως ένοχοι πολιτικοί ή διανοούμενοι, είτε ως αθώοι αλλά άβουλοι απλοί πολίτες που ανεχθήκαμε σιωπηλοί τα αισχρά έργα των ενόχων, θα πρέπει να κατεβάσουμε ντροπιασμένοι τα κεφάλια μας μπροστά στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, αλλά και στις γενιές που θ’ ακολουθήσουν, επαναλαμβάνοντας τις γεμάτες ενοχή απόψεις (στο τέλος της ζωής του) του Γάλλου πολιτικού Μ. Ροκάρ[1] «ελπίζουμε οι μέλλουσες γενιές να μας συγχωρήσουν». Άραγε θα είμαστε άξιοι συγχώρεσης για τον διεφθαρμένο και σκοτεινό κόσμο που τους αφήνουμε ως κληρονομιά; Αλλά και για να τους βοηθήσουμε ώστε, στο μέλλον, να μάθουν να ξεχωρίζουν, μέσα σε μια παγκόσμια κοινωνία ψευτιάς και προπαγάνδας, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες; Να τους μάθουμε να αμφιβάλλουν, να ερευνούν, να συγκρίνουν και να έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν τους δημαγωγούς και τους διεφθαρμένους; Εμείς οι γεροντότεροι, δεν καταφέραμε στα νιάτα μας να αποκτήσουμε τέτοιου είδους ικανότητες, διότι οι τσαρλατάνοι της πολιτικής μας κοίμιζαν φορτώνοντάς μας με ενοχές. Γεννηθήκαμε, μας έλεγαν, σε μια «ψωροκώσταινα» και γι’ αυτό αιωνίως θα ήμασταν φτωχοί, πως η τεμπελιά και η προδιάθεση για απάτες βρίσκονταν στο «DNA» του Νεοέλληνα, πως απ’ την κοιλιά της μάνας μας είμαστε αναξιόπιστοι και ανεύθυνοι, πως είμαστε ρατσιστές κι’ απολίτιστοι και γενικά πως θα έπρεπε να ντρεπόμαστε και (όπως έγραψε ένας γνωστός, για τις εθνικές αναθεωρητικές απόψεις του, Έλληνας συγγραφέας) να νιώθουμε, ως άτομα, την «δυστυχία του να είσαι Έλληνας».
Θα το θεωρούσα ως επιτυχία αν κατάφερνα να εκφράσω τις σκέψεις και τις απόψεις μου, όσο πιο αντικειμενικά το επιτρέπουν οι ανθρώπινες αδυναμίες, σε μια εκ βαθέων προσωπική επικοινωνία μ’ αυτούς που θα έχουν την υπομονή να διαβάσουν ως το τέλος τα κείμενα που θα ακολουθήσουν, σε μια σειρά άρθρων της ίδιας θεματολογίας. Δεν έχω καμμιά πρόθεση, όπως πάντα, να πείσω με προπαγανδιστικά επιχειρήματα, αλλά να προβληματίσω και να δώσω τα κίνητρα στον αναγνώστη για να προβεί σε συστηματικότερες έρευνες, αν του δημιουργηθούν οποιεσδήποτε αμφιβολίες για όσα θα διαβάσει. Θα πρέπει να ψάξει, να ερευνήσει, να συσχετίσει, πριν αποδεχθεί κάτι ως βέβαιο και αληθινό. Γιατί σε αυτή την εποχή της κατακρήμνισης όλων των πολιτιστικών αξιών και της σταλινογκεμπελικής προπαγάνδας, η έρευνα της αλήθειας θα πρέπει να είναι συστηματική και επίπονη. Τίποτα δεν είναι αυταπόδεικτο ως αξίωμα, ακόμα κι αυτά τα κείμενα που θα ακολουθήσουν, αν δεν επιβεβαιωθούν με την εμπειρία και την συγκριτική έρευνα του δύσπιστου, αλλά σώφρονα αναγνώστη. Διότι, το μεγαλύτερο έγκλημα που προξένησαν στον ελληνικό λαό οι πολιτικοί και πνευματικοί του φραγκολεβαντίνοι, ήταν η εμμονή σε στερεότυπα που, με αγαθή ευπιστία, έγιναν γενικώς αποδεκτά, ώστε να σκιαγραφηθεί ένα στραπατσαρισμένο προφίλ του νεοέλληνα και η απώλεια του αυτοσεβασμού του. Με το ζύμωμα κάποιας αλήθειας και κάποιου ψεύδους, δημιούργησαν ένα μείγμα από μεγαλύτερα ψέματα και απατηλά συμπεράσματα. Με αυτά αποδυνάμωσαν κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης στην πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, για να επιβεβαιωθεί η ρήση του Π. Βαλερύ για το «μεγαλύτερο ψέμα»[2].
Η παρούσα ερευνητική αρθρογραφία θα μπορούσε να θεωρηθεί, κατά κάποιο λόγο, ως συμπληρωματική εργασία της πραγματείας μου για «Το θαύμα του Ελληνικού Πολιτισμού», η οποία δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 2016. Σ’ αυτή την πολιτιστική πραγματεία αναλύονται τα αίτια και οι σκοποί όσων επιχειρούν να αποσυνδέσουν την πολιτιστική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας από οποιαδήποτε σχέση με το ιστορικό παρελθόν του ελληνισμού. Επιδιώκεται μια αποσύνδεση ακόμα και σε ολοφάνερα ιστορικά γεγονότα, όπως είναι η εξελικτική πορεία μιας ενιαίας ελληνικής γλώσσας[3], της οποίας οι ρίζες απλώνονται μακρύτερα από την ομηρική εποχή και την κλασσική αρχαιότητα, για να φτάσουν ως τις μέρες μας περνώντας, κατά τον χαρακτηρισμό του Ρώσου βυζαντινολόγου Γ. Οστρογκόρσκι, και από την «ελληνική βυζαντινή αυτοκρατορία». Τα επίκαιρα, λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης, στερεότυπα των δυτικοευρωπαϊκών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) για τον σύγχρονο Έλληνα, έχουν τον ίδιο αντικειμενικό στόχο. Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται παπαγαλιστί και από μεγάλη μερίδα της ελληνικής πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας, αλλά και από τα ελληνικά ΜΜΕ. Τίτλοι εφημερίδων ή παντογνώστες πολιτικοί αναλυτές των τηλεοπτικών σταθμών, αποφαίνονται πως, η Ελλάδα είναι «η πρωταθλήτρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διαφθορά» ή πως τίθεται «σε αυστηρή ευρωπαϊκή επιτήρηση για την διαφθορά» ή ακόμα πως ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα (όπως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο) δημοσιεύουν «εκθέσεις / κόλαφους για τη χώρα μας».
Είναι όμως η Ελλάδα πραγματικά το πιο διεφθαρμένο κράτος του κόσμου και ο Έλληνας ο μεγαλύτερος απατεώνας, όπως θέλησαν, από το 2009 που άρχισε η μεγάλη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση, να τον εμφανίσουν οι ντόπιοι και οι αλλοδαποί προπαγανδιστές; Όσοι αναγνώστες δεν έχουν μέχρι σήμερα ασχοληθεί συστηματικά με θέματα διαφθοράς και πελατειακού κράτους, θα τρίβουν από έκπληξη τα μάτια τους, μπροστά στο θέαμα των «δυτικοευρωπαίων έντιμων απατεώνων» που θα αντικρύσουν στις σελίδες των άρθρων που θα ακολουθήσουν. Δεν θα το πράξουμε από συναισθήματα μιας αναξιοπρεπούς εκδικητικής συμπεριφοράς, ούτε γιατί θέλουμε να μειώσουμε τις πολιτιστικές αξίες άλλων λαών. Μοναδική μας επιδίωξη θα είναι η προσπάθεια για να αποδείξουμε πως οι λαοί, όλοι οι λαοί, έχουν τους έντιμους και τους ανέντιμους πολίτες τους και πως κανένας λαός, στο σύνολό του δεν είναι διεφθαρμένος. Αυτό το ολοκληρωτικής αντίληψης γενικό αξίωμα του μεσοπολέμου για διαχωρισμό των λαών «σε καλή και κακή ράτσα», το οποίο αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο της ναζιστικής ιδεολογίας και εφαρμόστηκε με κανόνες ζούγκλας για την «τελική λύση» στους εβραίους, στους τσιγγάνους κλπ, ξεφύτρωσε σαν υβρίδιο δυστυχώς και πάλι από μια δημοκρατική, αυτήν την φορά, Γερμανία και αφορούσε στους Έλληνες. Είναι φανερό πως αναθάρρησαν κάποιοι κρυφοί νοσταλγοί της ναζιστικής ιδεολογίας, οι οποίοι επιβίωσαν στην Δυτική Γερμανία και στην Αυστρία, μετά την ήττα του ναζισμού και κατέλαβαν πόστα εξουσίας στον μεταπολεμικό κρατικό μηχανισμό αυτών των κρατών, για να μεταλαμπαδεύσουν τις ιδέες τους σε επόμενες γενιές. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε πως ο μεταπολεμικά εκλεγμένος καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Κ. Γκ. Κίζινγκερ και ο τέως γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κ. Βαλντχάιμ, υπήρξαν επιφανή ανώτατα στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος. – ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα βιβλία του Γ. Λεκάκη για την ΚΑΤΟΧΗ, ΕΔΩ. Σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το γερμανικό Κέντρο Ερευνών της Σύγχρονης Ιστορίας (Zentrum für Zeithistorische Forschung), διαπιστώθηκε πως, μετά τον πόλεμο, το 54% των υπαλλήλων του γερμανικού υπουργείου εσωτερικών αποτελούνταν από παλιούς ναζί. Σ’ αυτό το υπουργείο απέκτησε τεράστια πολιτική δύναμη και μεταγενέστερα, ως πρόεδρος του πανίσχυρου eurogroup, ο γνωστός μας «έντιμος εταίρος και ελληνοκυνηγός» Β. Σόιμπλε (δικάστηκε για δωροδοκία από την εταιρία Thyssen Krupp).
Κυρίως έμειναν άθικτες όλες οι δομές της ναζιστικής γραφειοκρατίας με τους επονομασθέντες «Schreibtischmörder» (δολοφόνους του γραφείου), οι οποίοι θεωρήθηκαν αθώοι και ανεύθυνοι, διότι έδιναν οδηγίες, από τα γραφεία τους, για διάπραξη μαζικών εγκλημάτων «μετά από εντολές των ανωτέρων τους, οι οποίοι ήταν δήθεν και οι μοναδικοί υπεύθυνοι». Με αυτή την απλουστευμένη παράλογη αιτιολογία θα έπρεπε ο Γκέρινγκ ή ο Γκέμπελς να θεωρηθούν αθώοι, αφού κι αυτοί έπαιρναν εντολές (διαταγές) από τον Χίτλερ.
Αυτοί οι κρυφοναζιστές που παριστάνουν τους δημοκράτες, μεταμορφώθηκαν σε μια νύχτα σε φιλοευρωπαίους λιμπεραλιστές, αλλά και θυμήθηκαν τις πολιτικές συμπεριφορές των χιτλερικών προτύπων τους, σε μια προσπάθεια να μετατρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών σε μια Παγγερμανική Ένωση. Η μεγάλη οικονομική κρίση που ξεκίνησε από την απληστία και την κερδοσκοπική μανία των Τραπεζών, τους έδωσε την ευκαιρία να αλώσουν την Ε.Ε. φορώντας δημοκρατικοφανή φιλοευρωπαϊκό μανδύα και κατευθύνοντας με μαεστρία την προπαγάνδα των ελεγχόμενων από το «σύστημα» ΜΜΕ.
Σε όλους τους λαούς του κόσμου υπάρχει η πλειονότητα των έντιμων πολιτών και πολιτικών και μια ηγετική και «πεφωτισμένη» μειοψηφία διεφθαρμένων και απατεώνων. Μόνο μια οργανωμένη, από συγκεκριμένες πολιτικοοικονομικές κομματικές ομάδες, εθνικοφασιστική προπαγάνδα από ελεγχόμενα ιδιωτικά ή κρατικά ΜΜΕ, αποδίδει γενικευμένους χαρακτηρισμούς σε έναν ολόκληρο λαό, όπως έκανε για τους Έλληνες και την Ελλάδα το γερμανικό ειδησεογραφικό συγκρότημα Springer (με τις εφημερίδες Bild και Die Welt). Για το Springer δεν είναι διεφθαρμένοι μόνον οι Έλληνες πολιτικοί που δωροδοκήθηκαν από τις γερμανικές, γαλλικές και ρωσικές εταιρείες ή που «μαγείρεψαν» το swap με την Γκόλντμαν Σακς για την είσοδο στην Ευρωζώνη. Απατεώνες και διεφθαρμένοι είναι, λένε γενικά, χωρίς καμμιά εξαίρεση, όλοι οι Έλληνες, όλος ο ελληνικός λαός. Οι βρισιές και τα υποτιμητικά στερεότυπα των γερμανικών ΜΜΕ έγιναν ομόφωνα αποδεκτά και από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και έδωσαν την ευκαιρία σε κάποιους λίγους έντιμους ιστορικούς και πολιτικούς, να χαρακτηρίσουν τους «δυστυχισμένους Έλληνες ως τους νέους Εβραίους του 21ου αιώνα». Όμως, αυτήν την φορά, αντί για κρεματόρια, οι «τελικές λύσεις» δίνονται σήμερα από τους μονεταριστές με την πολιτισμένη μέθοδο της οικονομικής ασφυξίας των κρατών.
Για τον γερμανικό λαό οι χαρακτηρισμοί από τα ελληνικά αλλά και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης είναι διαφορετικοί. Οι Γερμανοί πολίτες δεν είναι υπεύθυνοι για τις κτηνωδίες που διέπραξαν τα στρατεύματά τους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτοί που εγκλημάτησαν εναντίον της ανθρωπότητας είναι οι «ναζιστές»! Μια φυλή Γερμανών που ήρθε από τον πλανήτη Άρη! Με τέτοιες προπαγανδιστικές σοφιστείες, δημιουργείται σιγά-σιγά, σε μια υποτίθεται Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης, ένα πνεύμα αντιπαράθεσης και εθνικού φανατισμού μεταξύ των «εταίρων», όπως και στην εποχή που, δήθεν, μόνο οι ναζιστές και τα SS είχαν την ευθύνη για το πιο άγριο αιματοκύλισμα που υπήρξε στην Ευρώπη, σε όλην την μακραίωνη ιστορική της πορεία.
Οι λαοί φανατίζονται και συμπεριφέρονται πολιτικά και κοινωνικά σύμφωνα με τις αρχές και τις ιδεολογικές κατευθύνσεις που τους υποδεικνύουν οι ηγέτες τους. Δημιουργούν αντιφατικά στερεότυπα. Ο γερμανικός λαός είναι έντιμος, εργατικός, φιλάνθρωπος και ειρηνόφιλος. Για τα εγκλήματα του πολέμου ευθύνονται κάποιοι εγκληματίες ηγέτες του. Ο ελληνικός λαός, οι πολίτες του, στο σύνολό τους, είναι τεμπέληδες, κηφήνες, ανέντιμοι, διεφθαρμένοι και αποτελούν (σύμφωνα με την εφημερίδα Bild) «έναν λαό απατεώνων, μέσα στην έντιμη ευρωπαϊκή οικογένεια». Για την εντιμότητα αυτής της οικογένειας, όπως την κατάντησαν, κυρίως, μετά την Συνθήκη του Μάαστριχτ οι ηγέτες της, θα μιλήσουμε στα επόμενα άρθρα μας. Σ’ αυτά θα διαπιστώσουμε, όσοι ονειρευτήκαμε μια Ενωμένη Ευρώπη των Λαών και της Αλληλεγγύης, μια ανυπόφορη και αποπνικτική πολιτική δυσοσμία.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 2017.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Le mélange de vrai et de faux est énormément plus toxique que le faux (Το μείγμα της αλήθειας με το ψέμα», είναι υπερβολικά πιο τοξικό από το ψέμα).
[2] Lettre aux générations futures, en espérant qu’elles nous pardonneront («Επιστολή στις μελλοντικές γενιές, ελπίζοντας ότι αυτές θα μας συγχωρήσουν». Από βιογραφική εξομολόγηση στον συγγραφέα Μ. Τεπό / M. Thépot).
[3] Ο Γερμανός ελληνιστής και φιλόσοφος Μ. Χάιντινγκερ (M. Heidinger) έγραψε ότι, η μοναδική στον κόσμο ελληνική γλώσσα, δεν αποτελεί μόνον ένα απλό μέσον επικοινωνίας, αλλά είναι «ο Λόγος» (προβαίνει σε μακροσκελή ανάλυση της έννοιας του «logos»).
ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΠΙΚΡΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΚΡΙΤΗΣ σισκος καταρρευση ΕΣΣΔ Σοβιετικη ενωση ρωσια ελπιδα δικαιο ειρηνη ευημερια δικτατορια αντικατασταση Ευρωπη καθεστως, ανεντιμοτητα ανισοτητα μανιακη κερδοσκοπια καταναλωτισμος πολιτισμος αρπακτικοτητα, αναλγησια απληστια, προβλημα επιβιωσης νεα γενια 20ος 21ος αιωνας μχ κατασκευη κοινωνια απατη διαφθορα χωρις ιδανικα αξια ενοχοι πολιτικοι διανοουμενοι, πολιτες ανοχη σιωπηλη αισχρα εργα ενοχος παιδι γενιες γαλλος πολιτικος Ροκαρ μελλουσες συγγνωμη συγχωρεση διεφθαρμενος σκοτεινος κοσμος κληρονομια μελλον, παγκοσμια ψευτια προπαγανδα διεφθαρμενοι πολιτικοι πνευματικοι ηγετες αμφιβολια ερευνα συγκριση δημαγωγος τσαρλατανος ψωροκωσταινα φτωχοι τεμπελια προδιαθεση απατες DNA Νεοελληνα, Νεοελληνας αναξιοπιστοι ανευθυνοι, ρατσιστες απολιτιστοι ντροπη αναθεωρητικες αποψεις ελληνας συγγραφεας δυστυχια σταλινογκεμπελικη αληθεια αυταποδεικτο αξιωμα, εγκλημα ελληνικος λαος φραγκολεβαντινοι, εμμονη στερεοτυπα αγαθη ευπιστια, προφιλ απωλεια αυτοσεβασμος ψευδος, αυτοεκτιμηση πολιτης Βαλερυ βαλερι μεγαλυτερο ψεμα ελληνικος πολιτιστικη ιστορια ελληνισμος εξελικτικη πορεια ενιαια ελληνικη γλωσσα ομηρικη εποχη ομηρος κλασσικη αρχαιοτητα, Ρωσος βυζαντινολογος Οστρογκορσκι, βυζαντιο ελληνικη βυζαντινη αυτοκρατορια οικονομικη κριση στερεοτυπο δυτικοευρωπαιοι Μεσα Μαζικης Ενημερωσης ΜΜΕ επαναληψη παπαγαλιστι εφημεριδα παντογνωστες πολιτικοι αναλυτες τηλεοπτικος σταθμος πρωταθλητρια Ευρωπαικη ενωση διαφθορα αυστηρη ευρωπαικη επιτηρηση ευρωπαικα θεσμικα οργανα θεσμοι Ευρωπαικο Συμβουλιο εκθεση κολαφος διεφθαρμενο κρατος του κοσμου μεγαλυτερος απατεωνας, 2009 οικονομια προπαγανδιστης πελατειακο δυτικη εντιμοι απατεωνες λαοι εντιμος ανεντιμος μεσοπολεμος διαχωρισμος ρατσισμος ναζιστικη ιδεολογια ζουγκλα τελικη λυση εβραιοι τσιγγανοι υβριδιο δημοκρατικη Γερμανια ναζι Αυστρια, ηττα ναζισμος εξουσια μεταπολεμικος κρατικος μηχανισμος μεταπολεμικα εκλεγμενος καγκελαριος Κιζινγκερ γενικος γραμματεας γγ ΟΗΕ Βαλντχαιμ, επιφανη ανωτατα στελεχη ναζιστες γερμανικο Κεντρο Ερευνων Συγχρονης Ιστοριας Zentrum für Zeithistorische Forschung πολεμος, υπαλληλοι υπουργειο εσωτερικων υπες δυναμη προεδρος eurogroup, εταιρος ελληνοκυνηγος Σοιμπλε καταδικη δικη δωροδοκια εταιρια ThyssenKrupp κρουπ γραφειοκρατια Schreibtischmorder δολοφονος γραφειου αθωοι ανευθυνοι, οδηγιες, γραφειο διαπραξη μαζικα εγκληματα εντολη υπευθυνοι παραλογη αιτιολογια γκερινγκ Γκεμπελς γκαιρινγκ Γκαιμπελς εντολες διαταγη Χιτλερ κρυφοναζιστες κρυφοναζι δημοκρατης, μεταμορφωση φιλοευρωπαιοι λιμπεραλιστες, συμπεριφορα χιτλερικο προτυπο μετατροπη Παγγερμανικη ενωση απληστια κερδοσκοπικη μανια τραπεζες ΕΕ δημοκρατικοφανεια φιλοευρωπαικο ελεγχομενα συστημα ηγετης απατεωνια πολιτικοοικονομικη κομματικη ομαδα εθνικοφασιστικη ειδησεογραφικο συγκροτημα σπρινγκερ Springer εφημεριδα μπιλντ Bild ντι βελτ Die Welt δωροδοκια γερμανικες, γαλλικες ρωσικες εταιρειες σουαπ swap Γκολντμαν Σακς Ευρωζωνη απατεωνια βρισια υποτιμηση γερμανικα δυστυχισμενοι νεοι κρεματορια, μονεταριστης πολιτισμενη μεθοδος ασφυξια κτηνωδια στρατευμα Β Παγκοσμιος Πολεμος εγκληματα κατα της ανθρωποτητας φυλη Γερμανων σοφιστεια αλληλεγγυη αντιπαραθεση εθνικος φανατισμος εταιροι ες ες SS αγριο αιματοκυλισμα ιδεολογια ηγετης Συνθηκη Μααστριχτ ηγετες μειγμα τοξικο βιογραφια εξομολογηση συγγραφεας Τεπο δεποτ Thepot Γερμανος ελληνιστης φιλοσοφος Χαιντινγκερ Heidinger μοναδικη λογος εννοια
