![]() |
| ΠΗΓΗ: “Ιστορία του Ελληνικού Έθνους”, Εκδοτική Αθηνών, τ. Ι, Αθήναι, 1978. |
Στα τοπωνύμια διαβάζουμε:
Τοκάτη, Νεοκαισάρεια, Ποντικαί Άλπεις, Νικόπολις (Σεμπίν
Καραχισάρ), Οίνδη, Κοτύωρα (Ορντού), Κερασούς, Τρίπολις, π. Λύκος (Κελκίτ
Ιρμάκ), π. Άλυς (Κιζίλ Ιρμάκ), π. Ίρις (Γεσίλ Ιρμάκ), Κόραλλα (Γκιορελέ),
Τραπεζούς, Σούρμαινα, Τόνια Ματσούκα, Όφις, Ριζούς, Κολώνεια, Λαζία, π. Χαρσίτ,
Μ. Αγίου Ιωάννου Βαζελώνος, Μ. Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, Μ. Παναγίας Σουμελά,
Ζύγανα, Σάντα, Χαλδία Στανρί, Όρ. Παρυάδρης, Μ. Αγίου Ιωάννου Χουτουρά, Τσίτα,
Αργυρούπολις (Γκιουμούς Χανί), Άρδασα, Χερίανα, Ερζινγκιάν, Ερζερούμ, Εύξεινος
Πόντος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γ. Λεκάκης “Η Άγνωστη Μικρά Ασία”.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης “Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις”. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.3.2018.
