δύσφημου και παμμίαρου
Λουκιανού…
SAMOSATA. Opera», εξεδόθη από τον Ι. Benedicti,
στο Άμστερνταμ (< Αμστελοδάμιον / Amstelodami <
το δεύτερο συνθετικό είναι από την αρχαία ελληνική λέξη ΔΗΜΟΣ > ΔΑΜΟΣ > dam), από
το τυπογραφείο των Ρ. & Ι. Blaev[1], το 1687 – τον 17ο αιώνα τα βιβλία του ήταν σε ευρυτάτη διάδοση…
για δίτομη έκδοση, σε σχήμα 8o (190 x 110 χλστ.), με χρυσότιτλο στην ράχη.
Υπάρχει χαλκογραφία στον πρώτο τόμο. Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου είναι σε
δυο στήλες, στα ελληνικά και τα λατινικά. Υπάρχουν αρχιγράμματα ξυλογραφίας.
Στον δεύτερο τόμο, έχουν τοποθετηθεί στο τέλος, οι τελευταίες 55 σελίδες με
ελληνικό κείμενο.
δίνει την ευκαιρία να πούμε πως η α΄ έκδοση του συγκεκριμένου έργου είναι του
Cfr. Brunet, που έγινε το… 1207!!! «Η έκδοση είναι από τις πιο σπάνιες» – Graesse, IV, 278 (“une des plus rares éditions“). Το
κείμενο ήταν και σε αυτήν την έκδοση εκτυπωμένο στα ελληνικά και τα λατινικά.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ
Τυραννοκτόνος
Φάλαρις
Ἀποκηρυττόμενος
Μυίας ἐγκώμιον
Δίκη συμφώνων
Ἡρόδοτος ή Ἀετίων
Ζεῦξις
Περὶ τοῦ οἴκου
Περὶ τοῦ ἐνυπνίου. Σε
Πρὸς τὸν εἰπόντα Προμηθεὺ εἶ ἐν
λόγοις.
Διάλογοι
Θεῶν διάλογοι
Προμηθεὺς ή Καύκασος
Ἐνάλιοι διάλογοι
Νεκρικοί διάλογοι
Εταιρικοί διάλογοι
Θεών εκκλησία
Κατάπλους
Χάρων ή Επισκοπούντες
Ἰκαρομένιππος ή Υπερνέφελος
Ζεὺς τραγῳδός
Ζεὺς ἐλεγχόμενος
Δὶς κατηγορούμενος
Τίμων ή Μισάνθρωπος
Τὰ πρὸς Κρόνον
Ποδάγρα, τραγωδία σε σατυρικό
ύφος
Νιγρίνος
Δημώνακτος βίος
Βίων πρᾶσις
Ἁλιεύς
Συμπόσιον ή Λαπίθαι
Περί παρασίτου, ότι τέχνη η
παρασιτική
Ἀνάχαρσις ή Περί
γυμνασίων
Τόξαρις
Σκύθης
Εἰκόνες
Ὑπὲρ τῶν εἰκόνων
Ψευδοσοφιστής ή Σολοικοιστής. Με τίτλο “Luciani psevdosophista, seu soloecista cum notis & animaduersionibus” εκυκλοφόρησε από τον Johannis Greorgii Graevii, στο Άμστερνταμ, από τον Danielem Elzevirium, το 1668. Σπάνια έκδοση. Ήταν σε σχήμα 8o, σελ. 130 + 14 χ.α. Διάλογος μεταξύ του Λυκίνου και του Σολοικιστή. Ο Λουκιανός είναι ο Λυκίνος, και επιτίθεται προσωπικώς σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Πρόκειται για σάτυρα του σολοικισμού, δηλαδή των γλωσσικών λαθών που οφείλονται σε παράβαση των συντακτικών κανόνων.
Λεξιφάνης
Εὐνοῦχος
Δραπέται
Φιλοψευδής
Επιστολές
– Περὶ τῶν ἐν μισθῷ συνόντων
– Ἀπολογία
– Πῶς δεῖ ἱστορίαν
συγγράφειν
– Περὶ τῆς Περεγρίνου τελευτῆς. Ξεχωρίζει το «Περί της Περεγρίνου τελευτής» (για την ζωή και τον θάνατο του κυνικού φιλοσόφου Περεγρίνου Πρωτέως, γραμμένο μετά το 165 μ.Χ.[2]). Τα χωρία για τον Χριστό και τους χριστιανούς, που υπάρχουν στο βιβλίο αυτό, το έκαμαν να συμπεριληφθεί στον κατάλογο των «απαγορευμένων βιβλίων» (Index Librorum Prohibitorum) των ρωμαιοκαθολικών, και ο “παμμίαρος” συγγραφέας να αποκηρυχθεί τον 10ο αιώνα, ως «κληρονόμος του πυρός μετά του σατανά».
– Ἀλέξανδρος ή Ψευδόμαντις
– Ῥητόρων διδάσκαλος
– Ψευδολογιστής
– Πρὸς τὸν ἀπαίδευτον καὶ πολλὰ
βιβλία ὠνούμενον.
Μυθιστορήματα
Ἀληθὴς ἱστορία ή Ἀληθῆ
διηγήματα
ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ
Αλκυών ή Περί μεταμορφώσεως
Δημοσθένους ἐγκώμιον
Ἑρμότιμος
Κυνικός
Μακρόβιοι
Περὶ ἀστρολογίας
Φιλόπατρις ή Διδασκόμενος
Χαρίδημος
Ἔρωτες
Περὶ θυσιῶν
Περὶ ὀρχήσεως.
Ωκύπους.
κυκλοφόρησαν μόλις το… 1910, σε απόδοση Ι. Κονδυλάκη (εκδ. Φέξη)!
Prohibited Books”, The Catholic Encyclopedia, 1913.
J. «Lucien ecrivan».
Β. «Λουκιανός, ο μεγαλύτερος σατυρικός της αρχαιότητας», 1976.
Γ. «Ελληνικη Βιβλιογραφια».
Simon, de Courcelles, Étienne, van Limborch, Philippus «M. Simonis Episcopii
S.S. theologiae» στο Academia Leydensi
quondam professoris Opera theologica: Quorum catalogum versa pagina exhibet (λατ.). 2 τ., «ex typographeio Ioannis Blaev», Άμστερνταμ / Amstelædami, 1650.