Ο οικισμός της Πολιόχνης βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Λήμνου, πάνω σε επίμηκες ύψωμα που προστατεύεται από τον όρμο του Βρόσκοπου και περιβάλλεται από τους ποταμούς Αυλάκι στα δυτικά και Στενουδιακό στα βόρεια.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΠΟΛΙΟΧΝΗ, ΕΔΩ.
Η Πολιόχνη θεωρείται ως ένα από τα μεγάλα πρωτοαστικά κέντρα της πρώιμης εποχής του Χαλκού και οφείλει την ανάπτυξή της στον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στη διακίνηση του διαμετακομιστικού εμπορίου με τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, τα απέναντι μικρασιατικά παράλια, τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και τα νησιά των Κυκλάδων. ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Μ. Βέργου “Μυκηναικη πολιτισμικη παρουσια στο ΒΑ. Αιγαίο”. Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, γνώρισε τόσο μεγάλη άνθηση, ώστε να θεωρείται σήμερα η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης με πρώιμη μορφή κοινωνικής και αστικής οργάνωσης.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ περι ΛΗΜΝΟΥ, ΕΔΩ.
Η Λήμνος σύμφωνα με τη σύγχρονη αρχαιολογική έρευνα εντάσσεται στον πολιτισμό του βορειοανατολικού Αιγαίου μαζί με:
- την Τροία,
- την Θερμή στην Λέσβο,
- το Εμποριό στην Χίο και
- το Ηραίο στην Σάμο.
Με κομβική θέση ανάμεσα στη δυτική Μικρά Ασία και το Αιγαίο η Λήμνος εξυπηρετούσε τη διακίνηση των μεταλλευμάτων και γενικότερα του θαλάσσιου εμπορίου.
‘Οσον αφορά την Πολιόχνη το ασφαλές αγκυροβόλιο, το άφθονο πόσιμο νερό και η κατάλληλη για καλλιέργεια περιοχή κατέστησαν το λόφο όπου οικοδομήθηκε ο οικισμός κατοικήσιμο από τα μέσα περίπου της 5ης χιλιετίας π.Χ. έως το τέλος της 2ης. ΔΙΑΒΑΣΤΕ το και στην παρακάτω σελίδα του ΥΠΠΟΑ:
Κάθε αρχιτεκτονική φάση του οικισμού συμβολίζεται με ένα ξεχωριστό χρώμα. Κατά την ”μελανή περίοδο” (3700 π.Χ. – 3200 π.Χ.), που αντιστοιχεί στη νεολιθική, το μικρό χωριό με τις ωοειδείς καλύβες καταλάμβανε το μέσον του λόφου. Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, δηλαδή από την ”κυανή” έως την ”κίτρινη περίοδο” σημειώθηκε η μεγάλη ανάπτυξη του οικισμού. Ο οικισμός της ”κυανής περιόδου” (3200-2700 π.Χ.) φαίνεται ότι ιδρύθηκε πριν την ”Τροία Ι” και εκτεινόταν σε όλο το ακρωτήριο, έχοντας πληθυσμό περίπου 800-1000 άτομα. Στην ”πράσινη περίοδο” (2700-2400 π.Χ.) είχε τη μεγαλύτερη εξάπλωση με 1500 κατοίκους κατά προσέγγιση. Όμως από τη ”ερυθρή” (2400-2200 π.Χ.) έως την ”κίτρινη περίοδο” (2200-2100 π.Χ.) σταδιακά συρρικνώθηκε και τελικά ο ισχυρός σεισμός στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ. προκάλεσε την καταστροφή και τη σχεδόν ολοκληρωτική εγκατάλειψή του.
Στις περιόδους ακμής οικοδομήθηκαν ισχυροί αναλημματικοί τοίχοι, τείχος με προμαχώνες, δημόσια κτήρια, πλατείες, λιθόστρωτοι δρόμοι με αποχετευτικό σύστημα, πηγάδια, μέγαρα και άλλες μικρότερες λιθόκτιστες οικίες. Στην κεραμική παρουσιάζονται νέα πρωτότυπα σχήματα, που βαθμιαία εξελίσσονται: η καρποδόχη με ψηλό πόδι στη μελανή περίοδο, η τριποδική χύτρα στην κυανή και το δέπας αμφικύπελλον στην κίτρινη, τύπος κοινός και στα ύστερα στρώματα της ”Τροίας ΙΙ”. Οι κύριες ενασχολήσεις των κατοίκων ήταν η αγροκτηνοτροφία, η αλιεία, η υφαντουργία και η κατασκευή λίθινων εργαλείων και όπλων. Επίσης, υπάρχουν ενδείξεις για την κατεργασία του μετάλλου με την τεχνική της κηρόχυσης, πιθανόν ήδη από την ”πράσινη περίοδο”, ενώ από την ”ερυθρή” φαίνεται ότι εντείνεται η εμπορική δραστηριότητα.
Σύντομα, στη ”φαιά” και ”ιώδη περίοδο” (2η χιλιετία π.Χ.), η ζωή επανήλθε στο χώρο με περιορισμένες εγκαταστάσεις. Το ύψωμα ερημώθηκε προς το τέλος της Ύστερης Εποχής του Χαλκού μέχρι τη μεσαιωνική εποχή. Ο προϊστορικός οικισμός της Πολιόχνης αποκαλύφτηκε στη δεκαετία του 1930 από την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή. Από το 1931 έως το 1936 ο διευθυντής της Σχολής A. Della Seta, μαζί με τους μαθητές του, έφεραν στο φως τα δύο τρίτα περίπου του οικισμού. Οι έρευνες συνεχίστηκαν από τον L. Bernabο Brea από το 1951 έως το 1956, οπότε και δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα των ανασκαφών. Από το 1986 έως σήμερα πραγματοποιείται ένας νέος κύκλος εργασιών με επικεφαλής τον S. Tine, με στόχο την αναστήλωση των κτισμάτων και την επανεξέταση ορισμένων δεδομένων με τη διενέργεια διερευνητικών τομών.
Στην Λήμνο αναπτύχθηκαν παράλληλα με την Πολιόχνη και άλλα οικιστικά κέντρα. Στην Μύρινα, στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού, έχουν αποκαλυφθεί από τις πρόσφατες σωστικές ανασκαφές της Κ΄ ΕΠΚΑ δύο θέσεις: η μία στο λόφο του Μετεωρολογικού Σταθμού και η άλλη στα Ρηχά Νερά, η οποία αναδεικνύεται σε επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο με το ευρωπαϊκό επιχειρησιακό πρόγραμμα ”Πολιτισμός”. Στο Κουκκονήσι, στον προφυλαγμένο όρμο του Μούδρου, όπου από το 1992 πραγματοποιείται ανασκαφή συνεργασίας με τον ερευνητή Χ. Μπουλώτη εκ μέρους της Ακαδημίας Αθηνών, έχουν εντοπιστεί σημαντικές κατασκευές που ανάγονται στην ”ερυθρή περίοδο”. Οι οικισμοί στο Βριόκαστρο, την Τροχαλιά, το Μικρό Καστέλλι και την Αξιά φαίνεται ότι ήταν μικρότερης σημασίας.
ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ, Θ. Κυριακοπούλου, αρχαιολόγος
Ο οικισμός της Πολιόχνης, στην ανατολική ακτή της Λήμνου, θεωρείται ως ένα από τα μεγάλα πρωτοαστικά κέντρα της πρώιμης εποχής του Χαλκού και οφείλει την ανάπτυξή του στον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στη διακίνηση του διαμετακομιστικού εμπορίου με τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, τα απέναντι μικρασιατικά παράλια, τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και τα νησιά των Κυκλάδων. Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, γνώρισε τόσο μεγάλη άνθηση, ώστε η Πολιόχνη να θεωρείται σήμερα η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης με πρώιμη μορφή κοινωνικής και αστικής οργάνωσης. Κατά την ίδρυσή του κατά την Τελική Νεολιθική ο οικισμός καταλαμβάνει περιορισμένη έκταση. Στη συνέχεια, αυξάνει σε έκταση και πληθυσμό, οχυρώνεται από την πλευρά της στεριάς με ισχυρό τείχος και αποκτά υψηλό βαθμό χωροταξικής οργάνωσης. Η ανάπτυξη του οικισμού διήλθε μέσα από επτά διαφορετικά οικομικά στάδια, τα οποία συμβολίστηκαν με χρώματα:
Κατά την ”μελανή περίοδο” (3700-3200 π.Χ.) στο μέσον του λόφου αναπτύχθηκε μικρός οικισμός από κυκλικές καλύβες με τοίχους από ξύλα και καλάμια που στηρίζονταν σε λίθινη υποδομή.
Ο μεταγενέστερος οικισμός που ανήκει στην ”κυανή περίοδο” (3200-2700 π.Χ.) , μεγαλώνει σε έκταση και οχυρώνεται από την πλευρά της στεριάς. Οι καλύβες αντικαθίστανται από αψιδωτές και εν συνεχεία από ορθογώνιες επιμήκεις οικίες. Δημιουργείται στα νοτιοδυτικά μια κύρια πύλη εισόδου προς τον οικισμό που διατηρείται έως και την ”κίτρινη περίοδο” και οδηγεί σε δύο αντικρινά σύγχρονα επιμήκη δημόσια οικοδομήματα. Το πρώτο είναι το λεγόμενο ”βουλευτήριο”. Την άποψη ότι προοριζόταν για τη συνάθροιση των ”προκρίτων” της Πολιόχνης ενισχύει η αποκάλυψη βαθμίδων στη δυτική και ανατολική εσωτερική του πλευρά. Το παραπάνω κτίσμα καταλαμβάνει έκταση μεγαλύτερη των 50 τ.μ. και υπολογίζεται ότι φιλοξενούσε αριθμό 50 ατόμων. Το αντίστοιχό του προς βορρά κτήριο που προσαρτάται στη νότια πλευρά του τείχους της πόλης, έχει ερμηνευθεί ως ”κοινοτική σιταποθήκη” με χωρητικότητα αποθήκευσης 260 κ.μ. περίπου.
Κατά την ”πράσινη περίοδο” (2700-2400 π.Χ.) παρατηρείται πληθυσμιακή ανάπτυξη με αποτέλεσμα την εξάπλωση της πόλης στην βόρεια πλευρά του λόφου όπου και κατασκευάζεται αναλημματικός τοίχος. Επίσης ο οικισμός τειχίζεται και από τη δυτική πλευρά, ενώ στο προϋπάρχον τμήμα του τείχους διαπιστώνονται προσθήκες και μετασκευές όπως η οικοδόμηση προπυλαίων στην κύρια πύλη του. Τέλος δημιουργείται οδικό δίκτυο και ανοίγονται πλατείες με δημόσια πηγάδια.
Στην ”ερυθρά περίοδο” (2400-2200 π.Χ.), ο οικισμός συρρικνώνεται, καταλαμβάνοντας μόνο το βόρειο τμήμα του κεντρικού λόφου. Ωστόσο, τότε πρωτοεμφανίζονται τα ”μέγαρα”, μνημειώδεις οικίες ορθογώνιας κάτοψης.
Στην ”κίτρινη περίοδο” (2200-2100 π.Χ.), ο οικισμός καταλαμβάνει έκταση περίπου 20.000 τ.μ., δηλαδή μειώνεται κατά 10.000 τ.μ. συγκριτικά με τη μεγαλύτερη περίοδο ακμής του. Το οδικό δίκτυο αυτής της περιόδου είναι το καλύτερα σωζόμενο: από την κύρια οδό του οικισμού, που τον διασχίζει με κατεύθυνση από νότο προς βορρά, ξεκινούν πολυάριθμοι ελικοειδείς δρομίσκοι που οδηγούν στις διάφορες συνοικίες. Το σημαντικότερο κτίσμα της περιόδου είναι ένα οικοδομικό συγκρότημα (μέγαρο ”605”), με αποθηκευτικούς χώρους που δέσποζε στην κεντρική δημόσια πλακόστρωτη πλατεία του οικισμού. Η ανεπανόρθωτη καταστροφή του οικισμού προήλθε από τον σεισμό που τον έπληξε στα 2100 π.Χ.
Στις περιόδους ”καστανή” και ”ιώδη” (2000-1200 π.Χ.) δεν υπάρχουν πλέον ενδείξεις οργανωμένου οικισμού, καθώς τα οικοδομικά λείψανα είναι ελάχιστα. Ίσως πρόκειται για εγκατάσταση περιορισμένης έκτασης που δε θυμίζει σε τίποτε τον μνημειακό χαρακτήρα του οικισμού των προηγούμενων περιόδων.
ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ, Μαν. Γιοματάρης αρχαιολόγος.
Μετά τις κραυγές του Γ. Λεκακη και του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – ΔΕΙΤΕ το βίντεο ΕΔΩ – ο χώρος επί τέλους αποκαταστάθηκε!!! Αλλά στα εγκαίνιά του, η υπουργος Πολιτισμου, Λ. Μενδώνη, έκοψε από την Πολιόχνη… 2.000 χρόνια ιστορίας: Από την 5η χιλιετία που έγραφαν οι αρχαιολόγοι, ξαφνικά έπεσε στην… 3η χιλιετία…
Διαβάστε το:
«Στην Λήμνο βρίσκεται η Υπουργος Πολιτισμού Λ. Μενδώνη, στο πλαίσιο επίσκεψης εργασίας. Την Πέμπτη 31 Ιουλίου εγκαινίασε τον αποκατεστημένο αρχαιολογικό χώρο της Πολιόχνης, στον ανατολικό τομέα του νησιού, παρουσία των τοπικών αρχών και πλήθος κόσμου. Η Πολιόχνη, χαρακτηρισμένη ως «η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης», αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς του Αιγαίου, με μοναδικά τεκμήρια πρώιμης πολεοδομικής και κοινωνικής οργάνωσης, από την 3η χιλιετία π.Χ.
Η Υπουργος Πολιτισμού τόνισε στον χαιρετισμό της: «Η Πολιόχνη αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα της ιστορικής συνέχειας και του μοναδικού πολιτισμικού πλούτου του Αιγαίου. Δεν είναι απλώς ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος. Είναι η απτή απόδειξη της πρώιμης κοινωνικής και αστικής οργάνωσης, της εμπορικής εξωστρέφειας -κυρίως λόγω των μετάλλων- και της ανθρώπινης δημιουργικότητας, από την 3η χιλιετία π.Χ. Η Λήμνος, τόπος βαθιά συνδεδεμένος με τη μυθολογία, υπήρξε η έδρα του μεταλλουργού Ηφαίστου και των γιων του, των Καβείρων. Εδώ, διασταυρώνονται οι δρόμοι της Υψιπύλης και του Ιάσονα, σε μια από τις πιο εμβληματικές αφηγήσεις της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, στοιχεία που ενισχύουν τη διαχρονική της ταυτότητα και την καθιστούν σημείο αναφοράς στον πολιτισμό του Αιγαίου. Οι αρχαιολογικοί χώροι:
- της Πολιόχνης στην Λήμνο,
- της Θερμής στην Λέσβο,
- του Εμποριού στην Χίο και
- του Παλαμαρίου στην Σκύρο
συγκροτούν μια μοναδική διαδρομή που αναδεικνύει και τεκμαίρει τον πλούτο της τρίτης και δεύτερης προϊστορικής χιλιετίας, στο Αιγαίο. Η αποκατάσταση του αρχαιολογικού χώρου της Πολιόχνης πραγματοποιήθηκε με συνολικό προϋπολογισμό περίπου 5.000.000 ευρώ, με χρηματοδότηση από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Βορείου Αιγαίου-ΕΣΠΑ 2014–2020 και το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, που διαχειρίζεται το Υπουργείο Πολιτισμού. Κάθε έργο πολιτισμού που υλοποιούμε, είτε αφορά σε αρχαιολογικό χώρο είτε σε μουσείο, δεν είναι απλώς μια πράξη προστασίας συντήρησης και ανάδειξης του πολιτιστικού μας αποθέματος, αλλά μια ενεργή επένδυση στο μέλλον του τόπου. Η πολιτιστική κληρονομιά είναι μοχλός ανάπτυξης. Ενισχύει την τοπική οικονομία, δημιουργεί ευκαιρίες, εμπνέει τη νέα γενιά και ενώνει τις κοινωνίες με μνήμη και γνώση. Αυτός είναι ο σκοπός μας: Να διατηρήσουμε και να αναδείξουμε την ιστορία της Λήμνου και να τη μετατρέψουμε σε πηγή βιώσιμης ανάπτυξης και δημιουργίας».
Το έργο αποκατάστασης του αρχαιολογικού χώρου περιέλαβε εκτεταμένες παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς του οικισμού: Στον κεντρικό, τον νότιο και τον δυτικό. Συγκεκριμένα, συντηρήθηκαν και αποκαταστάθηκαν συνολικά 22 οικοδομικές νησίδες, σε συνολική έκταση 12 στρεμμάτων. Πραγματοποιήθηκε καθαρισμός και ενίσχυση του νότιου περιβόλου, ενώ διαμορφώθηκε υπαίθριος χώρος εκδηλώσεων. Παράλληλα, βελτιώθηκε η προσβασιμότητα και δημιουργήθηκαν νέες υποδομές για το κοινό, ενώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαιδευτική διάσταση του έργου, με την υλοποίηση προγραμμάτων για άτομα με αναπηρία και τον εμπλουτισμό του περιεχομένου με διαδραστικές εφαρμογές και ψηφιακά παιχνίδια. Η Λ. Μενδώνη ευχαρίστησε θερμά την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου για την ουσιαστική και σταθερή συνεργασία, καθώς και τον Έφορο Αρχαιοτήτων Λέσβου για την αφοσίωση, τη μεθοδικότητα και την αποτελεσματικότητά του, σε όλα τα έργα που υλοποιούνται στα νησιά της αρμοδιότητάς του.
Παράλληλα: Το Χριστοδουλίδειο Μέγαρο μετατρέπεται σε νέο Διαχρονικό Μουσείο Λήμνου
Στο περιθώριο των εγκαινίων του αρχαιολογικού χώρου της Πολιόχνης, η Λίνα Μενδώνη υπέγραψε με τον πρόεδρο του Χριστοδουλίδειου Ιδρύματος Δημήτριο Αχιλαδέλλη, τη σύμβαση μίσθωσης του Χριστοδουλίδειου Μεγάρου στην Μύρινα, από το ΥΠΠΟ, για χρονική διάρκεια 50 ετών. Το ιστορικό κτήριο, με συνολική επιφάνεια 1.270 τ.μ., θα μετατραπεί στο νέο Διαχρονικό Μουσείο Λήμνου. Θα στεγάσει νέα αρχαιολογικά εκθέματα, ψηφιακές εφαρμογές, εκπαιδευτικά και πολιτιστικά προγράμματα, ενώ προβλέπεται ειδικός χώρος για την ιστορία του Ιδρύματος και της οικογένειας Χριστοδουλίδη. Στο Μέγαρο θα λειτουργεί επίσης αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και χώροι συνάθροισης, προσβάσιμοι στην τοπική κοινωνία.
Κατά την υπογραφή της σύμβασης, η Υπουργός δήλωσε: «Η σημερινή υπογραφή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τη Λήμνο. Με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και του Χριστοδουλίδειου Ιδρύματος διασώζεται και αναδεικνύεται ένα νεότερο μνημείο, με ιδιαίτερη ιστορική και συναισθηματική αξία για το νησί. Το Χριστοδουλίδειο Μέγαρο αποκτά νέα ζωή ως Διαχρονικό Μουσείο, σύγχρονο με έκθεση νέων ευρημάτων, ανοιχτό στην κοινωνία, με ψηφιακές εφαρμογές, εκπαιδευτικά προγράμματα και χώρους πολιτισμού, που απευθύνονται, κυρίως, στα παιδιά και τους νέους. Στόχος του Υπουργείου είναι η ολοκλήρωση των μελετών, εντός του 2025, και η ταχεία δημοπράτηση και υλοποίηση του έργου. Δεν προστατεύουμε απλώς το παρελθόν. Επενδύουμε στο μέλλον του τόπου».
Στην τελετή των εγκαινίων παραβρέθηκαν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου Ιερόθεος ο Γ΄, ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού για τη Λήμνο Μ.-Ά. Δήσσος, ο έπαρχος Λήμνου Απ. Κουτσογιάννης, η Δήμαρχος Λήμνου Ελ. Γεώργα, η Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ολ. Βικάτου, υπηρεσιακά στελέχη του ΥΠΠΟ, εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, τοπικοί φορείς και πλήθος κόσμου.
Σύσκεψη στο Επαρχείο Λήμνου με την Υπουργό Πολιτισμού
Σύσκεψη πραγματοποιήθηκε στο Επαρχείο Λήμνου υπό την Υπουργό Πολιτισμού, στο πλαίσιο της παρακολούθησης της πορείας των έργων πολιτισμού που υλοποιούνται στο νησί. Πρόκειται για έργα προστασίας και ανάδειξης του πολιτιστικού αποθέματος του νησιού, συνολικού προϋπολογισμού 17.500.000 ευρώ από πόρους του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος Βορείου Αιγαίου- ΕΣΠΑ 2014-2020, του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και εθνικούς πόρους του Υπουργείου Πολιτισμού.
Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, δόθηκαν κατευθύνσεις για την επιτάχυνση των διαδικασιών, ώστε να προχωρήσει άμεσα η έκδοση των προσκλήσεων του προγράμματος ΤΑΠ-ΤΟΚ για την Περιφερειακή Ενότητα Λήμνου. Μεταξύ των έργων που θα ενταχθούν είναι:
- η αποκατάσταση του Κάστρου της Μύρινας και
- η αναστήλωση του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου, στο Κοντοπούλι.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο ζήτημα της πυρασφάλειας του αρχαιολογικού χώρου του Καβειρίου. Τα συστήματα πυροπροστασίας και πυρόσβεσης έχουν εγκατασταθεί από το Υπουργείου Πολιτισμού και απαιτείται εκσυγχρονισμός του δικτύου ύδρευσης από τον οικείο Δήμο. Επί πλέον, συζητήθηκε το ζήτημα του Γυμνασίου Μύρινας . Η Δήμαρχος Λήμνου αιτήθηκε τη συνδρομή του Υπουργείου Πολιτισμού για την εκτίμηση του κόστους των αναγκαίων μελετών, προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την υλοποίηση του έργου της αποκατάστασης του κτηρίου.
Στη σύσκεψη συμμετείχαν ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού Μ.-Ά. Δήσσος, ο Έπαρχος Λήμνου Απ. Κουτσογιάννης, η Δήμαρχος Λήμνου Ελ. Γεώργα, η Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΥΠΠΟ Ολ. Βικάτου, στελέχη της Περιφέρειας, ο Έφορος Αρχαιοτήτων Λέσβου Π. Τριανταφυλλίδης, η Προϊσταμένη Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Βορείου Αιγαίου Ελ. Στεφάνου και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού.
ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.8.2025.
Πολιοχνη Λημνου, χρονια ιστοριας αρχαιοτερη πολη της Ευρωπης βουλη αρχαιοτερο βουλευτηριο του κοσμου νησος Λημνος πολις Ευρωπη poliochni, lemnos οικισμος ανατολικη ακη υψωμα ορμος του Βροσκοπου Βροσκοπος ποταμος Αυλακι Στενουδιακο ρεμα μεγαλο πρωτοαστικο κεντρο πρωιμη εποχη Χαλκου διαμετακομιστικο εμποριο νησια βορειοανατολικο Αιγαιο μικρασιατικα παραλια, ηπειρωτικη Ελλαδα νησι Κυκλαδες κοινωνικη αστικη οργανωση αρχαιολογια πολιτισμος Τροια, Θερμη Λεσβος, Εμποριος Χιος Ηραιο ηραιον Σαμος δυτικη Μικρα Ασια διακινηση μεταλλευμα θαλασσιο ασφαλες αγκυροβολιο, λιμανι ποσιμο νερο καλλιεργεια λοφος οικοδομη κατοικηση 5η 4η 3η 2η χιλιετια πΧ αρχιτεκτονικη 3700 3200 5.700 4.200 χρονια πριν χρονων νεολιθικη μικρο χωριο ωοειδης καλυβα αναπτυξη 2700 4.700 ιδρυση Τροια Ι ακρωτηριο, πληθυσμος ατομα 4.400 2400 4.200 2200 4.100 2100 σεισμος καταστροφη εγκαταλειψη περιοδος ακμη οικοδομη αναλημματικος τοιχος, τειχος προμαχωνας, δημοσιο κτηριο πλατεια λιθοστρωτος δρομος αποχετευτικο συστημα, πηγαδι, μεγαρο λιθοκτιστη οικια κεραμικη νεο πρωτοτυπο σχημα καρποδοχη υψηλο ποδι τριποδικη χυτρα δεπας αμφικυπελλον ασχολια αγροκτηνοτροφια, αλιεια, υφαντουργια κατασκευη λιθινο εργαλειο οπλο κατεργασια μεταλλου τεχνικη κηροχυσης, οπλα μεταλλο κηροχυση ζωη αρχαιολογικος χωρος εγκατασταση υστερη μεσαιωνικη μεσαιωνας προιστορικος προιστορια 1930 Ιταλικη Αρχαιολογικη Σχολη Della Seta, σετα μπρεα Brea ανασκαφη αναστηλωση κτισμα Μυρινα, νοτιοδυτικη σωστικες ανασκαφες Κ ΕΠΚΑ Μετεωρολογικος Σταθμος Ρηχα Νερα αρχαιος ελληνικος πολιτισμος Κουκκονησι, Μουδρου, Μουδρος Μπουλωτης Ακαδημια Αθηνων, Βριοκαστρο, Τροχαλια Μικρο Καστελλι Αξια Κυριακοπουλου, αρχαιολογος μεγαλα πρωτοαστικα κεντρα τελικη χωροταξικη οργανωση οικονομια κυκλικη κυκλος ξυλο καλαμι λιθινη υποδομη οχυρωση αψιδωτη ορθογωνια επιμηκης πυλη εισοδου επιμηκες δημοσια οικοδομηματα βουλευτηριο συναθροιση προκριτοι αποκαλυψη βαθμιδα κοινοτικη σιταποθηκη αποθηκη μετασκευη προπυλαια οδικο δικτυο μνημειωδης ορθογωνια κατοψη οδος ελικοειδης δρομισκος συνοικια πλακοστρωτη σεισμος 4.100 2100 οργανωμενος μνημειακος χαρακτηρας Γιοματαρης υπουργος Πολιτισμου, Μενδωνη, σημαντικοτερος προιστορικος οικισμος του Αιγαιου, μοναδικος μοναδικη πολεοδομικη πολεοδομια μοναδικο ιστορικη συνεχεια πολιτισμικος πλουτος εξωστρεφεια μεταλλα ανθρωπινη δημιουργικοτητα μυθολογια, εδρα μεταλλουργος θεος Ηφαιστος Καβειροι Υψιπυλη Ιασονας ιασων διαχρονικη ταυτοτητα Λεσβου, Χιου Παλαμαρι Σκυρος σκυρος Βορειο πολιτιστικη κληρονομια οικοδομικη νησιδα περιβολος Βορειου Χριστοδουλιδειο Διαχρονικο Μουσειο Λημνου καστρο Μυρινας αναστηλωση Ιερος Ναος Αγιου Δημητριου, Αγιος Δημητριος Κοντοπουλι Καβειριο Γυμνασιο
