Ο πολυμηχανος Οδυσσεύς από το Ιώνιο (Ιθάκη) έπλευσε προς Σικελία. Από τα Στενά της Μεσσήνης εισήλθε στην Κυανή Θάλασσα με στάσεις ανεφοδιασμού στην Κυανή Ακτή και μετά επιχείρηση έξοδο προς Κυανό Ωκεανό (Ατλαντικό).
Έκανε στάση ανεφοδιασμού στις εκβολές του ποταμού Τάγου, στον Κυανό Ωκεανό, όπου εις ανάμνηση της περιπέτειας του Οδυσσέα ιδρύθηκε η πόλις του Οδυσσέα (ulyssis polis = Lisbon – Λισσαβώνα Πορτογαλίας).
Από τις εκβολές του Τάγου ο Οδυσσεύς και οι σύντροφοι του προωθούνται σε νησιά της Εσπερίας από όπου εντοπίζουν την είσοδο από των Ατλαντικό (Κυανό) Ωκεανό στην Γαλάζια Θάλασσα για να βρεθούν στα νώτα των Ατλάντων, από όπου δεν θα τους περίμεναν.
Στις παρυφές ερήμου Chott (Γαλάζιας Θάλασσας ή Γαλάζιου Νείλου Εσπερίας) υπάρχει το «ρόδο του Νείλου της Εσπερίας» ή «ρόδο της Γαλάζιας Θάλασσας.[1]
Ακολουθεί εκ των έσω (Δούρειος Ίππος) μεγάλη καταστροφή, με τον Οδυσσέα να προωθείται προς τις Ηράκλειες Στήλες (της Σύρτεως) στην Άσπρη Θάλασσα. Ο Οδυσσέας μετά το ΙΛΙΟΝ στην διαφυγή του, μέσα από την Γαλάζια Θάλασσα της ΑΤΛΑΝΤΙΔΟΣ – ΩΓΥΓΙΑΣ επεδίωξε να περάσει στην Άσπρη Θάλασσα.
Οι περιπέτειες στην Γαλάζια Θάλασσα ξεκινούν όταν θέλησε να παρακάμψει τις «κλεισμένες Πόρτες της Σύρτεως» των Ατλάντων στο Νησί των Λωτοφάγων. Η αναζήτηση διεξόδου έγινε η αιτία της Οδύσσειας περιπέτειας αντιμετώπισης του Κύκλωπα Πολύφημου, φύλακα των πυλών της Σύρτεως της Ωγυγίας (Ραψωδία ι). Εν συνεχεία υποχρεώθηκε να διέλθει από τους Λαιστρυγόνες (Ραψωδία λ) και τα στενά των Σειρήνων στην Γαλάζια Θάλασσα – Σκύλλας και Χάρυβδης (Ραψωδία μ) και ακολούθως τους εν Ωγυγία Κιμμερίους (Ραψωδία λ). Τελικώς ο Οδυσσέας εντόπισε μυστική διέξοδο στο Νησί των Λωτοφάγων, από όπου πέρασε και με ευνοϊκούς ανέμους και έπλευσε προς την Κρήτη και την Φαιακία στο ταξείδι επιστροφής του στην Ιθάκη (Ραψωδία ν)…
Δέκα χρόνια μετά την έναρξη του Μεγάλου Τρωικού Πολέμου, δηλαδή το έτος 9604 π.Χ., ο Οδυσσεύς στο στόμιο της Σύρτις στην Άσπρη Θάλασσα, αναπαύεται στο νησί των Λωτοφάγων (= νήσος Τζέρμπα στον κόλπο Γκαμπες Τυνησίας), αποφεύγοντας να γευτεί λωτό της «λησμονιάς» για να συνεχίσει το ταξείδι του προς τον προορισμό του, το Ιώνιο (Ιθάκη)…. Από το νησί των Λωτοφάγων στην Άσπρη Θάλασσα, οδηγήθηκε στην Δυτική Κρήτη (Ελαφόνησος – Μπάλος), από όπου οι ευνοϊκοί άνεμοι τον οδήγησαν προς βορά, στο Ιώνιο…
Ο Οδυσσέας μετά τα Τηλεμάχεια (ραψωδίες α – θ), εξιστορεί στις Ραψωδίες ι – ν τις περιπέτειες του στην Φαιακία. (Μετά ακολουθούν οι Ραψωδίες ξ-ω και η Μνηστηροφονία).
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 24.2.2024.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: H. Warnecke «Το πραγματικό ταξίδι του αποστόλου Παύλου στη Ρώμη» (Die tatsächliche Romfahrt des Apostels Paulus, Bremen, Univ., Diss, 1986), πανεπιστημιακή διδακτορική διατριβή, όπου αποδεικνύει ότι η νήσος Μελίτη, δεν είναι η Μάλτα, αλλά το νησί της Κεφαλονιάς…
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
[1] Το ρόδο της ερήμου ή σεληνίτης (selenite) ή σχιστόλιθος toy Άτλαντα (atlasspar) είναι μορφολογική ποικιλία ορυκτού γύψου, με «σατέν» λάμψη και ιριδίζον οπτικό αποτέλεσμα σε γυαλισμένη επιφάνεια, σαν μάτι γάτας. Πρόκειται για Μαλακή “πέτρα”, σκληρότητας 2 κλίμακας Mohs, που γδέρνεται εύκολα με το νύχι. Το χρώμα των καθαρών ποικιλιών σεληνίτη είναι λευκό, που χρωματίζονται με προσμίξεις άμμου και αποκτούν κίτρινη-ροζ-καφέ απόχρωση. Ο σεληνίτης μπορεί να περιέχει άργιλο, αιματίτη, θείο και πολλές άλλες ανόργανες ή οργανικές ουσίες και χρησιμοποιείται ως φθηνή διακοσμητική πέτρα σκαλιστών έργων τέχνης, χαντρών, ειδωλίων και άλλων. Η ομοιότητα του ιριδισμού του «σεληνίτη» με το φως του φεγγαριού έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί «αρχαίες δεισιδαιμονίες υπερφυσικών δυνάμεων» θεραπευτικών και άλλων…
Οδυσσευς, πριν 11.600 χρονια, περιπλους Ατλαντιδος Ατλαντιδας Ατλαντις Ατλαντιδα atlantis
