Του Γιώργου Λεκάκη
Βερν Ιούλ. «Το
Αιγαίο στις φλόγες»[1],
α΄ έκδ. στην σειρά «Εξαιρετικά ταξείδια», με 49 εικ. του L. Benett, έκδ. από τον Ετζέλ[2], στα
τέλη του 1884[3].
Ανατ. της α΄ έκδ., εκδ. «Κασταλία», 2005[4]. Άλλη
έκδ. με εικ. Βασ. Κοντογεώργου, εκδ. «Ερευνητές».
Βλαχόπουλος Ανδρ.
(επιμ.) «Αρχαιολογία: Νησιά του Αιγαίου», εκδ. «Μέλισσα», 2005.
Βουτσάς Βελ. «Αιγαίο – Κάστρα και καστέλλια», εκδ. «Αδάμ».
Γκαρνιέ (Garnier A.) “Carte generale de l’ Archipel”, χαλκόγραφος και λιθόγραφος χάρτης
(69,3 Χ 51 εκατ.), Παρίσιοι, 1860.
Γκέλμπερτ (Gelbert Ch.) “Die griechische inselwelt im Agaischen Meer” («Ο ελληνικός νησιωτικός κόσμος του
Αιγαίου»), Ελβετία, περ. 1970.
Γκλοτζ (Glotz G.) “Civilisation Egeenne”, εκδ. Albin Michel, Παρίσιοι, 1937.
Γκόρι (Gori F.) “Egeo
fascista”, έκδ. Unione editorale d’ Italia, Ρώμη, 1939.
Γουέλπτον (Whelpton Barb. & Eric) “Greece and
the islands”, Λονδίνο, 1962.
Δαμιανίδης Κ. Α. «Ναυτική παράδοση
στο Αιγαίο-ταρσανάδες και σκαριά», έκδ. υπ. Αιγαίου.
– του ιδίου «Ελληνική παραδοσιακή
ναυπηγική», έκδ. Πολιτιστικό Ίδρ. ΕΤΒΑ.
Δαράκη Π. «Αιγαιοπελαγίτικα παραμύθια», εκδ. «Ελληνικά
Γράμματα».
Δεπόλλας Γ. (σχόλια Μ. Τσέλικα) «Ταξίδι στο Αιγαίο – Το φως και το χαμόγελο», εκδ. Fotorama.
Δεσύλας Ν. (σχόλια Ματθ. Μαντέ) «Θέα στο Αιγαίο – Πρόσωπο και ψυχή της γενέθλιας
θάλασσας», έκδ. «Σύνολο».
Dimitriou J. «Die turkische Westkuste», Βιέννη, 1976.
Έβερτ Λ., Γ. Aποστολάτος και Π. Φωτιάδης
«Πενήντα
μικρονήσια της Ελλάδας – άγονη γραμμή», εκδ. «Αστερισμός», 1997.
«Ε-Ιστορικά» «Πειρατές στο Αιγαίο», ένθετο
της εφημ. «Ελευθεροτυπία», τ. 290, 16.6.2005.
Εφταλιώτης Αργ. «Νησιωτικές ιστορίες», 1911.
Ηλίας Ν. Δ. «Ελλάς-Θαλασσινός οδηγός», β΄ έκδ., εκδ. “Eagle Ray”, 1998.
Ιννές (Innes H.) “Sea and islands”, Λονδίνο,
1967.
Ιστορικό Γραφείο του ΠΝ
Ιταλίας (Officio Storico della Marina Militare) “Avvenimenti in Egeo dopo l’ armistizio (Rodi, Lero e isole minori)”, Ρώμη, 1957, β΄ έκδ. 1972 (η οποία μεταφράσθηκε και στα ελληνικά και
κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο «Γεγονότα στο Αιγαίο μετά την ανακωχή» (Ρόδος, Λέρος
και μικρότερα νησιά)», Λέρος, 1999) και γ΄ έκδ. 1993.
Καϊτατζίδης Μιχ. «Ατμοπλοΐα Αιγαίου Π. Μ.
Κουρτζής & Σία 1883-1911», εκδ. «Το δόντι», σε συνεργασία με την Νομαρχ.
Αυτοδ., και την Φιλοτελική Εταιρεία Λέσβου.
Καπλάνογλου Μαρ. (επιμ.) «Κόκκινη κλωστή κλωσμένη – Λαϊκά παραμύθια και αφηγήσεις
του Αιγαίου», φωτογρ. Ν. Οικονομόπουλος, εκδ. «Πατάκη», 2004.
Κατσαδωράκης Γ.-Παραγκαμιάν Κ. «Απογραφή των υγροτόπων των
νησιών του Αιγαίου. Ταυτότητα, οικολογική κατάσταση και απειλές», έκδ. WWF, 2007.
Κίνινμονθ (Kininmonth C.) “Tales of Aegean intrigue”, Λονδίνο, 1931.
– του ιδίου “The children of Thetis. A study of islands and islanders in the
Aegean”, Λονδίνο, 1949.
Κλαρκ Έντ. Ντ. [5] «Περιγραφή των ελληνικών μαρμάρων
που προέρχονται από τις ακτές του Ευξείνου, του Αρχιπελάγους και της
Μεσογείου», 1809.
Κόμης Κ. «Νησιωτικά».
Κομνηνός, Π., 2010. To τοπίο στις προϊστορικές τοιχογραφίες. Αιγαίο και Ανατολική
Μεσόγειος (1700-1300 π.Χ.), Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Σταμούλη.
Κορονέλλι (Coronelli) “Parallelo geografico dell’ antico col moderno Arcipelago…-Parte meridionale del Arcipelago”,
χαλκόγραφος χάρτης (61 Χ 46 εκατ.) του Αρχιπελάγους, 1689.
– του ιδίου “Arcipelago”[6],
χαλκόγραφος χάρτης (45 Χ 59 εκατ.), εκδ. Isocario, 1692.
Cook R. M. και Dupont P. «East Greek Pottery», Routledge Readings in
Classical Archaeology Series, Λονδίνο–Νέα Υόρκη, 1998.
Λακρουά (Lacroix L.) “Iles de la Grece”, 1881.
Λαμπίρη Ε. «Οι Αιγαίοι», 1929.
Λεβρέν Πέτρος–Αντ.[7] «Περιήγησις εις Ελλάδα»[8], 1828.
Λεγκράντ (Legrand
E.) “Description des les de l’ Archipel Grec par Christoph
Buondelmonti, Florentin du XVe siecle”, Άμστερνταμ, 1974.[9]
Λίβας Ξ. «Η
Αιγηίς κοιτίς των Αρίων και του ελληνισμού-Πολιτιστική προήγησις και
ακτινοβολία, φυλετική ενότης, αμελητέα φυλετικώς η παρείσδυσις των Σλάβων και
των Τούρκων», 1956 και 1963.
Λίντελλ (Liddell R.) “Aegean Greece”, Λονδίνο, 1955.
Λούπου-Ρόκου Χρ. Α. «Αιγαίο,
κάστρα και καστέλια», εκδ. «Αδάμ».
Μαγκλής Γ. «Κοντραμπατζήδες του Αιγαίου», α΄
έκδ. 1953, 14η έκδ. εκδ. Καλέντης.
ΜακΚένζυ (MacKenzie C.) “Aegean memories”, εκδ. Chatto and Williams, Λονδίνο, 1940.
Μαρντέν (Marden S. P.) „Greece
and the Aegean islands“, Ν. Υόρκη, 1921.
Μαυροκορδάτου Δ., Μενδώνη Λ., Μπαλοδήμου
Μ., Μπελαβίλας Ν., Παπαστεφανάκη Λ., Φραγκίσκος Αντ. «Ορυχεία του Αιγαίου», εκδ.
«Μέλισσα».
Μεταξά-Μεσσηνέζη Ν. «Το Αιγαίον στον Αγώνα», εκδ.
«Άλφα»-Ι.Μ. Σκαζίκη.
Μιλιορίνι (Migliorini El.) « Ricerche
antropogeografiche esquite nelle isole italiane dell’ Egeo », Ρώμη, 1936.
Μπερταρέλλι (Bertarelli V.) « Guida d’ Italia
del touring club italiano – Possedimenti e colonie – Isole Egeo, Tripolitania,
Cirenaica, Erithrea, Somalia » (Αιγαίο, Τρίπολις Λιβύης, Κυρηναϊκή, Ερυθραία, Σομαλία), Μιλάνο, 1929-anno VII.
Bean I. E. «Aegean Turkey», Λονδίνο, 1966, Κολωνία 1975.
Μποέμ Ισαβ. (Isabelle Boehm ) – Μίλλερ (Sylvie Müller-Celka) επιμ. «Espace civil, espace religieux en Égée durant la période mycénienne:
approches épigraphique, linguistique et archéologique» (Αιγαίο μυκηναϊκής εποχής), εκδ. Maison de l’Orient et de la Méditerranée, Λυών, 2010.
Μπράντφορντ (Bradford E.) “The companion guide to the greek islands”, Λονδίνο, 1975.
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου «Μέσ’ στου Αιγαίου τα νερά…
Συλλογή κειμένων για το Αιγαίο».
Ντάππερ (Dapper)
“Description exacte des isles de l’ Archipel”, 1703.
Ντέναμ (Denham H. M.) “The Aegean. A sea-guide to its coasts and islands”, έκδ. J. Murray, Λονδίνο,
1963.
Ντζουμαλίεφ (Djoumalieff S.) “La frontiere Greco-bulgare, la mer Egee et les
revendications territoriales grecques”, Σόφια Βουλγαρία, 1946.
Ντόολααρντ (Doolaard den A.) “Voici-Les iles
Grecques”, φωτ. Cas Oorthuys, Παρίσιοι, 1950.
Ντουσώ (Dussaud R.) “Les
civilizations prehelleniques dans le bassin de la mer Egee”, εκδ. P. Geuthner, Παρίσιοι, 1914.
Ρέβελι (Revelli
P.) “L’ Egeo (dall’
eta’ micenea al tempi nostril)”, Μιλάνο, 1912.
Ρέις (Piri Reis) “Bahriye – Κατακτητική ναυσιπλοΐα στο
Αιγαίο», 1521, επανέκδ. εκδ. Τελέθρειον.
Ρος (Ross Ludwig) “Reisen auf den Griechischen Inseln des Aegaeishen Meeres“ («Ταξείδια
στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου πελάγους»), τ. 1-3, 1840,
επανέκδ. Στουτγκάρδη Γερμανίας, 1845.
Shelmerdine C. W. (ed.) «The Cambridge Companion to the Aegean Bronze Age», New York, ΗΠΑ, 2008.
Schenk P. “Kampf
um die Agais”, εκδ. “Mittler”, 2000.
Σκανδαλάκης Μ. Ε. «Ονοματολογική
ναυσιπλοΐα στο ελληνικό Αιγαίο», υπ. Αιγαίου, 2001.
Σκωτ Ο’Κόννορ (Scott O’Connor V. C.) “Isles“The children of Thetis. A study of islands and islanders in the Aegean”, Λονδίνο, 1949.
Σπηλιωτάκης Κ. «Αμερικανικαί
εκθέσεις εκ του Αιγαίου (1825-1827)», 1972.
συλλογικό «Χάρτες και χαρτογράφοι Αιγαίου
πελάγους», εκδ. «Ολκός-Αριάδνη», 1980.
συλλογικό «Το Αιγαίο επίκεντρο ελληνικού πολιτισμού»,
αγγλ., εκδ. «Μέλισσα», 1992.
Ταλιάνης Δημ. (κειμ. Κ. Παναγιωτόπουλος, σχόλια Φ.
Θεοφίλου) «Αιγαίο…κάθε σταγόνα ωκεανός», εκδ. «Τοπίο».
Ταρλέ Ευγ.
Βικτώροβιτς[10] «Η ναυμαχία του Τσεσμέ και η
πρώτη ρωσική εκστρατεία στο Αιγαίο Πέλαγος κατά τα έτη 1769-1774», 1945-1948.
Τόλιας Γ. «Τα νησολόγια-Η μοναξιά και η
συντροφιά των νησιών», επιλ. Σπ. Ασδραχάς, εκδ. «Ολκός».
Τσιάμης Ν. Μ. «Μορφές του Αιγαίου: Αργ.
Εφταλιώτης, Φ. Κόντογλου, Στρ. Μυριβήλης, Ηλ. Βενέζης, Γ. Σεφέρης, Θρ. Σταύρου,
Γ. Βαλέτας», 1973.
Υπουργείο Αιγαίου “Aegean Sea Islets», Calendar 1997.
Φίλιππα-Αποστόλου Μ. «Μικροί οχυρωμένοι οικισμοί του Αιγαίου», εκδ. «Ειρήνη», 2000.
Φίλιπσον (Filippson A.) prof. dr. “Beitrage zur kenntnis der griechischen Inselwelt” («Μελέτη
για την γνωριμία με τον ελληνικό νησιώτικο κόσμο»), εκδ. J. Perthes, Gotha, 1901.
Φρέιζερ (Fraser P. M.) – Μάθιους (Mathews E.) “A lexicon of greek personal names”, v.1: “The Aegean island, Cyprus, Cyrenaica” («Νησιά Αιγαίου, Κύπρος, Κυρηναϊκή)»), εκδ. Claredon, Οξφόρδη, 1987.
Φρέντριχ (Fredrich) “Vor den Dardanellen auf altergriechischen Inslen” («Αρχαία ελληνικά νησιά πριν τα Δαρδανέλλια»), 1915.
ΦΩΚΑΣ Δ. Γ. «Ο ΣΤΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ 1912 – 1913. Έργα
και ημέραι», Αθήναι, 1940. Σχ. 8ο, σελ. ιγ’ + 299 + 6 πίνακες σε 900 αριθμημένα αντίτυπα.
Χάσλουκ (Hasluck F. W.) “Albanian settlements in the Aegean islands” («Αλβανών εγκαταστάσεις στο Αιγαίο») στο Annual of the Britisch School at Athens, Λονδίνο, 1909.
Χίλλερ (Hiller von Gaertringhen) “Inscripriones
insularum maris Aegaei”.
Hotz W. «Die Mittelmeerkuste Anatoliens», Ντάρμσταντ, 1988.
Χριστοφάκης Στυλ. “Urbanisme et
construction dans les iles italiennes de l’ Egee (1912-1945)”, memoire de
D.E.A. en histoire et civilisation – Ecole des hautes etudes en sciences
sociale, annee universitaire 1982-1983.
ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ Μπ. «ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΤΣΟΥΚΑΛΑΔΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ
ΑΙΓΑΙΟΥ», έκδ. Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, σχ. 4ο, σελ. 285, Ναύπλιο.
Και:
«Αιγαιοπελαγίτικη φύση» έκδ. «Επτά Ημέρες» της εφημ. «Καθημερινή», 4.6.2000.
«ΕΛΛΑΔΑ Τα
τραγούδια του λαού μας. Δωδεκάνησα – Κύπρος – Μωριάς – Ρούμελη – Θεσσαλία – Μακεδονία
– Θράκη – Κρήτη – Νησιά του Αιγαίου – Επτάνησα Πόντος – Ιωνία. Όπως τ’ άκουσε
απ’ το στόμα του λαού μας στα ταξίδια του ο Περικλής Χριστοφορίδης. Με σκίτσα
ολοσέλιδα εκτός κειμένου. Έκδοση – καλλιτεχνική επιμέλεια: Άννα Π. Χριστοφορίδη,
Αθήνα, σχ. 8ο, σελ. 72 + πίνακες.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
«Αιγαιοπελαγίτικα Θέματα».
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ
«Το Αιγαίο στην πρώιμη εποχή του Σιδήρου», διεθνές συμπόσιο, έκδ.
πρακτ. 2005.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
«Αλήθεια», ημερήσια εφημ.
«Ανατολή» εβδομαδιαία εφημ.
«Δημοκρατική», ημερήσια εφημ.
«Επαναστάτες, η καρδαμυλίτικη
εφημερίδα», εφημ.
γραμμένη όλη στο χέρι. Το 2005 έβγαλε το τελευταίο της φύλλο.
«Η Γνώμη της Χίου» εβδομαδιαία εφημ.
«Ηλιαχτίδα», εφημ. του 5ου Δημ.
Σχολείου Βαρβασίου Χίου.[11]
«Καρδάμυλα» 15ήμερη εφημ.
«Καρδαμυλίτικα Νέα» μηνιαία εφημ.
«Μυροβόλος», εβδομαδιαία εφημ.
«Ορθόδοξος Τύπος» 15ήμερη εφημ.
«Ο Φάρος του Βαρβασιού», διμηνιαία έκδ.
«Μικρασιατική-πνευματική-εκπολιτιστική», α΄ έκδ. 1986.[12]
«Πολίτης», ημερήσια εφημ.
«Πρόοδος», ημερήσια εφημ.
«Σύγχρονος Λόγος»,
χιώτικη κυριακάτικη εφημερίδα άποψης και διαλόγου.
«Τα Νέα του Βροντάδου», ημερήσια εφημ.
«Τέσσερις Εποχές», τριμηνιαία έκδ., α΄ τ. άνοιξη
2000, έκδ. Έν. Μικρασιατών Δήμου Καλλονής Λέσβου.
«Φιλολογική Χίος», περ/κό.
«Χιακά Νέα», περ/κό.
«Χιακτίδα», εφημ.
«Χιώτικη Διαφάνεια» εβδομαδιαία εφημ.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης “Ελληνική Βιβλιογραφία”. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 20.8.2005.
(*) Το λήμμα αυτό, όπως και όλα του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ανανεώνονται διαρκώς.
[1] Διάσημο μυθιστόρημα, που αναφέρεται
στην επανάσταση του 1821. Η δράση του εκτυλίσσεται στην τελική φάση της
Ανεξαρτησίας, το 1828, στην δραματική προσπάθεια καταστολής της πειρατείας στις
ελληνικές θάλασσες και καταργήσεως των σκλαβοπάζαρων στην Ανατ. Μεσόγειο.
Βασικοί πρωταγωνιστές ο σκοτεινός καπετάνιος της σακολέβας «Κάρυστος» Νικόλαος
Στάρκος, εκ Μάνης, και η μητέρα του Ανδρονίκη, ο Γάλλος λοχαγός Ανρί ντ’
Αλμπαρέ και η νερά Ατζίν Ελιτσούντο.
[2] Πρόκειται για τον εκδότη του Ι.
Βερν.
[3] Ενωρίτερα, την ίδια χρονιά, είχε
δημοσιευθεί σε συνέχειες στο περιοδικό “Le Temps” των
Παρισίων.
[4] Με τις 49 γκραβούρες εποχής του L. Benett.
[5] Πρόκειται για τον γνωστό Άγγλο
ορυκτολόγο, εξερευνητή και… αρχαιοκάπηλο Έντ. Ντ. Ντάνιελ (1769–1822) ο
οποίος το 1794 αρχικώς περιηγήθηκε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Ιταλία, Ελβετία)
και δημοσίευσε λαογραφική μελέτη, αλλά το 1799 μαζί με τον πλούσιο μαθητή και
φίλο του, Κροψ, έκαναν νέα περιοδεία (Δανία, Σκανδιναβία, Ρωσία, Ελλάδα,
Τουρκία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο, κ.ά.) και δημοσίευσε το πολύτομο παραπάνω
αναφερόμενο έργο του.
Το 1801, έκανε και αρχαιολογικές
έρευνες στην Τρωάδα. Και διετύπωσε ότι η ομηρική Τροία ήταν όπου ευρίσκεται νυν
το χωριό Τσιμπλάκ.
Έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα
στην Ελλάδα. Επεσκέφθη: Πελοπόννησο, Στερεά, Θεσσαλία και Μακεδονία. Επιστρέφοντας
στην Αγγλία… πήρε μαζί του διάφορα αγγεία, γλυπτά και μια αξιόλογη νομισματική
συλλογή αποτελούμενη από περίπου 1.000 χρυσά, ασημένια και χάλκινα νομίσματα,
τα οποία συσκεύασε σε 80 μεγάλα κιβώτια! Αλλά ήλθε η Νέμεσις: Μεγάλο μέρος του αρχαιολογικού
αυτού θησαυρού χάθηκε στην θάλασσα της Αγγλίας, όταν ναυάγησε το πλοίο που τα
μετέφερε! Τα νομίσματα, ένα κολοσσιαίο άγαλμα της θεάς Δήμητρος και δύο μικρά
αγαλματίδια (του Πανός και του Έρωτος σώθηκαν και ευρίσκονται νυν στο Μουσείο
του Καίμπριτζ).
Ο αρχαιοκάπηλος Κλαρκ αφαίρεσε
από την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα πολύτιμα μνημεία της αρχαιότητος, χωρίς να
διστάσει να χρησιμοποιήσει ακόμα και βία για τον σκοπό αυτό! Προκειμένου να
οικειοποιηθεί ένα χειρόγραφο κείμενο του Πλάτωνος που ευρίσκετο στη Ι.Μ. Πάτμου,
συνεννοήθηκε με τις τουρκικές Αρχές και έστειλε εναντίον των μοναχών – οι
οποίοι δεν ήθελαν να του το παραδώσουν – σώμα βασιβουζούκων (ατάκτων στρατιωτών
του τουρκικού στρατού), οι οποίοι το απέσπασαν με την βία! Αργότερα εδώρισε το
πολύτιμο αυτό χειρόγραφο στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, το οποίο τίμησε τον
κλέπτη, απονέμοντάς του τον τίτλο του… «επιτίμου διδάκτορος»! Στο ίδιο
Πανεπιστήμιο εδώρισε επίσης το μεγάλο άγαλμα της θεάς Δήμητρος της Κιστοφόρου.
Άλλο αξιόλογο αρχαιολογικό κλεμμένο λάφυρο του Κλαρκ είναι και η γνωστή ως «σαρκοφάγος
του Μ. Αλεξάνδρου», την οποία μετέφερε στην Αγγλία από την Αλεξάνδρεια!.. Ο
Κλαρκ έγραψε επίσης το έργο «Ο τάφος του Αλεξάνδρου» (1805).
[6] Αφορά το Β. Αρχιπέλαγος.
[7] Γάλλος ποιητής (1785-1873) γνωστός για τις ωδές του για τις εκστρατείες
του Μ. Ναπολέοντος, μέλος της Ακαδημίας (1828), ομότιμος της Γαλλίας κατά την
Ιουλιανή Επανάσταση και μέλος της Γερουσίας (1853). Έγραψε και τραγωδίες:
«Οδυσσέας», κ.ά.
[8] όπου συγκέντρωσε αναμνήσεις από το ταξείδι του στην Ελλάδα και το Αιγαίο.
[9] Πρόκειται για επανέκδ. της
γνωστής εκδ. του Χρ. Μπουοντελμόντι, των Παρισίων, του 1897.
[10] Διάσημος Ρώσος ιστορικός
(1875-1955). Έγραψε άρθρα στο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Μπρόκχάους-Εφρόν. Δίδαξε
στην Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπ. της Αγ. Πετρούπολης. Αντεπιστέλλον μέλος της
Ρωσικής Ακαδημίας των Επιστημών (1922) και τακτικό μέλος της Ακαδημίας των
Επιστημών της ΕΣΣΔ (1927). Το διάστημα 1944-1948 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ
διαφόρων Πανεπιστημίων, τακτικό μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Νορβηγίας
και αντεπιστέλλον μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας για την προώθηση ιστορικών,
φιλοσοφικών και φιλολογικών Επιστημών.
[11] Βραβεύθηκε από τον σχετικό
διαγωνισμό που διοργάνωσε η εφημ. «Τα Νέα», το 2006.
[12] Ετιμήθη με έπαινο της Ακαδ.
Αθηνών.