Του Γιώργου Λεκάκη
Μια βροχή μετεωριτών, που
ξεκίνησε την νύκτα της 12.11.1833, ορατή στο Δυτικό Ημισφαίριο, έμοιαζε η Γη να
δέχεται απροσδόκητα μια… επίθεση, από μια καταιγίδα πυροβόλων όπλων από τα πεφταστέρια,
που σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν σιωπηλά, αλλά συντριπτικά και γέμισαν τον
ουρανό!
Η ιστορικής αυτή βροχή, η
οποία φάνηκε κάτω από τον καθαρό ουρανό τουλάχιστον στις ανατολικές ΗΠΑ,
παρατηρήθηκαν περίπου 240.000 μετεωρίτες ή 100.000 μετεωρίτες ανά ώρα! Ήταν
οπτικά προφανές ότι έβγαιναν από ένα σημείο, εντός του αστροσυστήματος του Δρεπανιού[1], στον
αστερισμό του Λέοντα…
Μετά από αυτό, στους
μετεωρίτες και το φαινόμενο, δόθηκε το οικογενειακό όνομα από την ελληνική λέξη
Λέων > βροχή Λεωνιδών / Leonid και από τον Λέοντα > Λεοντίδες…
Αυτή η εντυπωσιακή καταιγίδα
μετεωριτών του 1833 έκανε μια βαθειά και τρομακτική εντύπωση στους Αμερικανούς. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των
εφημερίδων, σχεδόν όλοι την είδαν, ξενύχτισμένοι, είτε από την ταραχή τους στους
δρόμους, είτε από τα παράθυρά τους… Πολλοί τότε είπαν ότι το είναι Τέλος του
Κόσμου… αφού όλα πήγαζαν από το Δρεπάνι[1], που είναι σύμβολο του Χάροντα… και έρχεται
η Δευτέρα Παρουσία, κάτι αναφερόταν έντονα από χριστιανικά κινήματα και η θεωρία
κέρδιζε ολοένα και περισσότερους οπαδούς…
Η πιο διάσημη απεικόνιση των
Λεωνιδών του 1833, δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1888, για το βιβλίο των
Αντβεντιστών[2] «Βιβλικές
Αναγνώσεις για τον Κύκλο Οίκου». Το χαρακτικό είναι του Ad.Vollmy (επάνω αριστερά). Βασίζεται
όμως σε έναν πρωτότυπο πίνακα του Ελβετού καλλιτέχνη K. Jauslin, ο οποίος με
την σειρά του βασίζεται σε μια αφήγηση, από αυτόπτη μάρτυρα της καταιγίδας του
1833, από έναν υπουργό, τον J. H. Wagoner, ο οποίος την είδε στον δρόμο
του σπιτιού του, στην Φλόριντα στη Νέα Ορλεάνη. Το έργο του Ad. Vollmy δημοσιεύθηκε
πριν από το 1923, επίσης και στην Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
Ο λαός μας πιστεύει ότι αν κοιτάξει τον ουρανό, και δει ένα αστέρι να πέφτει, τότε είναι τυχερός για το σπάνιο θέαμα, και θα πρέπει να κάνει μια ευχή, η οποία και θα πιάσει, αν δεν την πει σε κανέναν.
ΠΗΓΗ: «The Leonid Meteor Shower
Revealed: Shooting Star Show’s Brilliant History», Space, 12.11.2010. NASA. Γ. Λεκακης «Λεξικο
παραδοσεων». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 12.11.2013.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Ο Βασιλίσκος (= Μικρός Βασιλιάς) ή Καρδιά Λέοντος /
λατ. Cor Leonis ή Basiliscus / Regulus(*) (από
τον 16ο αιώνα) είναι το φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Λέοντος. Και ένα
από τα φωτεινότερα αστέρια στον νυχτερινό ουρανό. (Λέγεται και A Leonis /
Alpha Leonis / Alpha Leo / a Leo και Bayer). Φαίνεται μοναδικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι τετρακτύς:
Ένα τετραπλό αστρικό σύστημα, που αποτελείται από 4 αστέρια, οργανωμένα σε δύο
ζεύγη. Απέχει 79 έτη φωτός από τον Ήλιο.
Ο Βασιλίσκος, μαζί με 5 ελαφρώς πιο αμυδρά αστέρια (Zeta Leonis, Mu Leonis,
Gamma Leonis, Epsilon Leonis και Eta Leonis) ονομάζονται Δρεπάνι, που είναι
ένας αστερισμός, που σηματοδοτεί το κεφάλι του Λέοντα.
(*) Κατά
περιοχές λέγεται αλλιώς, αλλά πάλι με τον ίδιο συμβολισμό και αξία. Έτσι, στην:
– Αραβία:
Kabelaced.
– Βαβυλώνα:
Sharru (= βασιλιάς), και Lugal [= βασιλιάς / άστρο του στήθους του
λιονταριού – βλ. MUL.APIN(**)], ο 15ος εκλειπτικός αστερισμός.
– Ινδία:
Nakshatra Magha (= ισχυρός, γενναιόδωρος».
– Κίνα:
Το 14ο αστέρι του Xuanyuan του Κίτρινου Αυτοκράτορα.
– Σογδιανή:
Magh (= Μεγάλος).
– Περσία:
Miyan (= κέντρο) ένα από τα 4 βασιλικά αστέρια της περσικής μοναρχίας.
Επίσης ένα από τα 15 σταθερά αστέρια Behenii (ενικός
Behenius) / Behenian, που θεωρούνται ιδιαίτερα χρήσιμα για «μαγικές» εφαρμογές
από την μεσαιωνική αστρολογία της Ευρώπης και του αραβικού κόσμου. Καθ’ ένα συνδέεται με έναν πολύτιμο λίθο και ένα φυτό,
που μπορούν αν χρησιμοποιηθούν σωστά σε τελετουργίες, να τραβήξουν την επιρροή
του αστεριού, μέσω φυλακτών, κλπ. Πηγή όλων αυτών είναι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος (ΠΗΓΗ: H. C.
Agrippa «Τρία Βιβλία της Απόκρυφης Φιλοσοφίας», sir Wallis Budge, «Amulets and Superstitions»
εκδ. Oxford University Press,Λονδίνο, 1930. Και V. E. Robson
«The Fixed Stars & Constellations in Astrology» εκδ. Samuel Weiser, 1979, κ.ά.
Σχετίζεται με τον γρανίτη, και τον μούστο.
(**) MUL.APIN είναι ο συμβατικός τίτλος μιας βαβυλωνιακής επιτομής, διαφορετικών πτυχών της βαβυλωνιακής αστρονομίας και αστρολογίας. Βασίζεται στην παράδοση των προηγούμενων καταλόγων αστεριών, των “Three Stars Every”, και προσφέρει μια διευρυμένη έκδοση, που βασίζεται σε πιο ακριβή παρατήρηση. Απαριθμούνται ονόματα 66 αστεριών και αστερισμών, δίνονται μια σειρά από ενδείξεις, όπως ημερομηνίες ανατολής, δύσης και κορύφωσης, που βοηθούν στη χαρτογράφηση της βασικής δομής του βαβυλωνιακού αστρικού χάρτη.
Λένε ότι, πιθανότατα, η ύλη αυτή συγκεντρώθηκε από τους Βαβυλωνίους γύρω στο 1000 π.Χ. Αλλά δύο λίστες στο MUL.APIN (η 2 και η 3) αντιστοιχίζονται τέλεια, η μία επάνω στην άλλη, με σφάλμα περίπου 5 ημερών. Αυτό υποδηλώνει ότι τα δεδομένα είχαν γίνει, για να ταιριάζουν ή είχαν διαβαστεί από μια υδρόγειο. Αλλά δεν υπάρχει αρχαιολογική απόδειξη υπάρξεως υδρογείου σφαίρας στην Βαβυλώνα. Έτσι, είναι πολύ πιθανόν, λοιπόν, να συντάχθηκαν μετά τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν αποδεικνύεται ύπαρξη υδρογείου σφαίρας στην Ελλάδα.
– ΠΗΓΗ:
J. H. Rogers “Origins of the ancient constellations: I. The Mesopotamian traditions”, Journal of the British Astronomical Association 108, 1998,
Br. E. Schaefer “The Origin of the Greek Constellations”, Scientific American, Νοέμβρ. 2006.
S. M. Hoffmann “Hipparchs Himmelsglobus: ein Bindeglied in der babylonisch-griechischen Astrometrie?”, Wiesbaden, 2017.
[2] Η Εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας (SDA)
είναι μια Χριστιανική Εκκλησία, η οποία προέρχεται από τον προτεσταντικό χώρο. Ανήκει
στο γενικότερο κίνημα των Αντβεντιστών. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η
προσήλωση στις 10 εντολές και στην τήρηση του Σαββάτου. Ανήκουν στον χώρο των
Σαββατιστών. Δίνει έμφαση στην Δευτέρα Παρουσία / εμφάνιση του Ιησού Χριστού
και στην σωτηριολογία. Η ονομασία προέκυψε από το κίνημα των Μιλεριτών(***) στις
ΗΠΑ, στα μέσα του 19ου αιώνα. Ιδρύθηκε επίσημα το 1863. Μεταξύ των συνιδρυτών
του ήταν η συγγραφέας E. G. White. Υπήρχαν διάφοροι εξωτερικοί χώροι (Ascension
Rock) όπου οι Μιλερίτες συγκεντρώνονταν και περίμεναν την Δευτέρα Παρουσία του
Ιησού.
(***) Οι Μιλερίτες / Millerites / Millerism ήταν οι
οπαδοί των διδασκαλιών του Αμερικανού κληρικού Γ. Μίλερ (1782 – 1849), ο οποίος το 1831 εξέφρασε, για πρώτη φορά, δημόσια την πεποίθησή
του ότι η Δεύτερη Παρουσία του Ιησού Χριστού θα συνέβαινε το 1843 – 1844. Την
άποψή του υιοθέτησαν οι Χριστιανοί της Παρουσίας (1860), οι Αντβεντιστές της 7ης
Ημέρας (1863) και άλλα αντβεντιστικά κινήματα.
