Εἰς τὴν Ἑλλάδα διασῴζονται ἐλάχισται
ἐπιγραφαὶ τῆς Βυζαντινῆς ἐποχῆς.
Παρὰ τὴν Χαλκίδα ὑπῆρχε μία τοιαύτη ἐπὶ
βράχου.
Πάντες οἱ δημοσιεύσαντες ἐπιγραφὰς Εὐρωπαῖοι ἀρχαιολόγοι τὴν
σημειώνουσιν ἰδιαιτέρως ὡς μεγάλης σημασίας, διότι ἐσῴζετο μὲν πλήρης, ἀλλὰ καὶ
διότι εἶχε χαραχθῆ ἐπὶ βράχου.
Θὰ τὸ πιστεύσητε;
Τὴν ἐπιγραφὴν ταύτην τὴν
κατέστρεψαν καθ’ ὁλοκληρίαν διότι ἐχάραξαν ὁδὸν ἄγουσαν εἰς Ἐρέτριαν καὶ ἐνόμισαν
ὅτι ἦτο περιττή, δὲν ἠδύνατο δὲ νὰ παρεκκλίνῃ δύο – τρία μέτρα ἡ ἐξοχικὴ αὕτη ὁδὸς
ἵνα τοιουτοτρόπως διασωθῇ ὁ ἐνεπίγραφος βράχος.
Διὰ νὰ γείνῃ ἓν ῥουσφέτι τοῦ κ. Βουδούρη,
καταστρέφεται ἐν Εὐβοίᾳ μία ἐκ τῶν σπανιωτάτων βυζαντινῶν ἐπιγραφῶν…
ΠΗΓΗ: «ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ
ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ», εφημ. «Εφημερίς», αρ. φυλ. 58, 27.2.1893. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
27.2.2013.
