Της Μαρίας Βιγλάκη-Σοφιανού, αρχαιολόγου
Ο αρχαιολογικός χώρος του Κάμπου Ικαρίας, καταλαμβάνει την περιοχή της αρχαίας Οινόης, που κατοικήθηκε από την μυκηναϊκή εποχή έως την ύστερη ρωμαϊκή / πρώιμη βυζαντινή περίοδο.
Τον πυρήνα του αρχαιολογικού χώρου αποτελούν το Ωδείο, το υστερορρωμαϊκό υδραγωγείο και ένα πρωτοβυζαντινό κοσμικό κτήριο με το όνομα “Παλλάτια“.
Το Ωδείο είναι ένα εξαιρετικής κατασκευής αρχιτεκτόνημα της ύστερης αρχαιότητας, οικοδομημένο με κτιστή τοιχοδομία και με χαρακτηριστικά τα μεγάλα τόξα.
Αναστηλώθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία κατά την διετία 1978 – 1980.
Προσφάτως ο αρχαιολογικός χώρος Κάμπου επεκτάθηκε και χαρτογραφήθηκε. Παράλληλα, κηρύχθηκαν και χαρτογραφήθηκαν 10 αρχαιολογικοί χώροι στην Ικαρία και τους Φούρνους.
ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ, ΕΦΑ ΣΑΜΟΥ-ΙΚΑΡΙΑΣ, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.3.2013.
ΣΧΟΛΙΟ Γ. Λεκάκη:
Ο Κάμπος Φραντάτου ευρίσκεται 33 χλμ. από τον Άγιο Κήρυκο και 2 χλμ. δυτικά από τον Εύδηλο, στον 37ο παράλληλο [37°37′35″N 26°9′29″E]. Σε μικρή εύφορη πεδιάδα (εξ ης και το όνομά του, το αρχαίο και το σύγχρονο[1]) με πολλά νερά. Η παραλία του είναι μια από τις μεγαλύτερες τоυ νησιoύ.
Το αρχαίο περίτεχνο Ωδείον πιστοποιεί την αρχαιοτάτη και ιδιαιτέρα σχέση των Καριωτών, με την μουσικη.
- Το 1997, στην θέση Ζούδια, σε μια πλαγιά της αρχαίας Οινόης στο Τσιόλι, ανασκάφηκαν 18 τάφοι και πέντε ταφές σε πίθους, που ανήκαν σε μια τεράστια νεκρόπολη αρχαϊκής, κλασσικής και ελληνιστικής περιόδου. Οι τάφοι, με το κιβώτιο λαξευμένο στον βράχο, είχαν ως επί το πλείστον προσανατολισμό Β.-Ν. (το κεφάλι του νεκρού προς Βορρά) και το έδαφος τους ήταν διάσπαρτο με μικρά βότσαλα. Όλοι οι τάφοι περιείχαν αρκετά πλούσια επιτύμβια έπιπλα, σε πολύ καλή κατάσταση, τοποθετημένα στο ύψος των χεριών του νεκρού ή στην εξώφυλλη πλάκα: μελανόμορφα κύπελλα (με σάτυρους και μαινάδες, λιοντάρια, κ.ά.), ερυθρόμορφες λήκυθοι (με την γέννηση Αφροδίτης, πολεμίστριες [Αμαζόνες;], κ.ά.), εκατοντάδες αμφορείς, ένας μολυβένιος υαλοπίνακας / μολυβένια πυξίς, λήκυθους, δύο σιδερένιες αιχμές, κλπ. ΠΗΓΗ: ΑΔ 52 (1997) [2003] Β’3, σελ. 946-949 [Μ. Βιγλάκη-Σοφιανού, ΚΑ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων (ΚΑ’ ΕΠΚΑ), 1997]. A. Philippa-Touchais, BCH 128-129.2.2 (2004), σελ. 1569-1569.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης “Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις”.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
[1] Συνηθίζεται αυτό το τοπωνύμιο σε όλην την Ελλάδα. Φυσικά και στα Νησιά Αιγαίου: Κάμπος Αντιπάρου, Κω, Λέσβου, Νάξου, Πάρου, Πάτμου, Σάμου (Βουρλιωτών, Μαραθοκάμπου, Σκουραίικων), Τήνου, Χίου, κλπ.
