Γράφει ο
συγγραφέας:
«Χωρίς να θέλω
να παρουσιάσω τον εαυτό μου ως ειδήμονα ή ως επαρκή γνώστη της φιλοσοφίας, την οποία
θεωρώ αενάως αναβαθμιζόμενη, τα δύο πρώτα βιβλία μου αποτελούν γέννημα της επιθυμίας
μου να πλησιάσω την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και τη νεότερη ιστορία.
– Στο πρώτο
βιβλίο μου (ΕΔΙΖΗΣΑΜΗΝ ΕΜΕΩΥΤΟΝ) ασχολήθηκα με την αρχαία φιλοσοφία,
αλλά και γενικότερα με τον βίο και πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων. Έτσι αναφέρομαι
στους αρχαίους φιλοσόφους και τις διάφορες φιλοσοφικές σχολές, στα πολιτεύματα της
εποχής, τους πολέμους, στη θρησκεία και στην τέχνη.
– Στο δεύτερο
βιβλίο μου (ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΗΣ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑΣ), μετάβαση στον απελευθερωτικό
αγώνα του 1821. Επιθυμώ να τονίσω τον τιτάνιο αγώνα των Ελλήνων ενάντια στην τουρκική
αυτοκρατορία, χωρίς καμιά βοήθεια και υποστήριξη. «Μοναχή τον δρόμο επήρες και
ξανάρθες μοναχή, δεν είναι εύκολες οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλεί» (Διονύσιος
Σολωμός, από τον ύμνο στην ελευθερία).
Το ανατολικό
ζήτημα καθόριζε την εξωτερική πολιτική της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας (εξαιρώντας
τη στάση των Φιλελλήνων).
Αναφέρομαι λοιπόν
στις μορφές της Επανάστασης στους ήρωες (γνωστούς και άγνωστους), στον ρόλο των
γυναικών, στην παιδεία και τις μορφές που την καθόρισαν, στις εθνοσυνελεύσεις και
στη στάση των ξένων δυνάμεων.
– Στο τρίτο
βιβλίο μου (Η λύρα του Ορφέα) καταθέτω τα συναισθήματά μου, τον προβληματισμό
μου και τον θαυμασμό μου, όπως αυτά προέκυπταν στις συγκεκριμένες στιγμές.
Ευγνώμων στη
χώρα μου, θεωρώ ότι αυτή αποτελεί για μένα την κύρια πηγή από όπου όλα ξεπηδούν.
Δεν είμαι ποιητής, απλώς μεταφέρω στο χαρτί όσα ένιωσα…».
ΠΗΓΗ:
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 29.3.2022.
