Του Γιώργου Λεκάκη
Οι πρώτοι άνθρωποι που είναι
γνωστό ότι ζούσαν εκτός Αφρικής, μοιράζονταν το περιβάλλον τους μαζί με κυνηγετικά
σκυλιά – και μπορεί πολλές φορές ακόμη και να τους έκλεψαν τροφή!
Για πολλά χρόνια, οι
αρχαιολόγοι πραγματοποιούσαν ανασκαφές σε μια τοποθεσία κοντά στο Dmanisi στον
νότιο Καύκασο της Γεωργίας, όπου βρήκαν στοιχεία ότι οι αρχαίοι άνθρωποι – ίσως
του είδους Homo erectus – ζούσαν πριν από περίπου 1.800.000 χρόνια.
Εκεί συνάντησαν προϊστορικά
κυνηγετικά σκυλιά. Λείψανα ενός τέτοιου σκύλου έχουν ανακαλυφθεί τώρα στο Dmanisi.
Ο κ. Saverio Bartolini-Lucenti
(Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας Ιταλίας), και οι συνεργάτες του ανέλυσαν τα λείψανα, ενός
νεαρού ευρασιατικού κυνηγετικού σκυλιού του είδους των λυκαονιδών (Canis
Xenocyon lycaonoides), ένα εξαφανισμένο είδος κυνηγετικού σκύλου, που
σχετίζεται με τα σύγχρονα αφρικανικά κυνηγετικά σκυλιά (Lycaon pictus).
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τον ΣΚΥΛΟ, ΕΔΩ.
κυνηγετικό σκυλί, αλλά πιο γερό, με μακριά άκρα σαν ιρλανδικό λυκόσκυλο, αλλά
όχι τόσο λεπτό», λέει ο Bartolini-Lucenti. Αυτά τα άγρια σκυλιά πιστεύεται
ότι προέρχονται από την Ασία, εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη και την Αφρική μεταξύ 1.800.000
και 800.000 χρόνων πριν.
«Η εύρεση στο Dmanisi – που
είναι μια σημαντική τοποθεσία στα σύνορα τριών ηπείρων (Ασία, Αφρική και
Ευρώπη) – είναι ενδιαφέρουσα, επειδή είναι σε ένα χρονικό πλαίσιο όπου δεν
είχαμε εμφανίσεις αυτής της μορφής», λέει ο κ. S. Bartolini-Lucenti.
Τα σύγχρονα αφρικανικά
κυνηγετικά σκυλιά έχουν προσαρμοστεί για να καταναλώνουν το θήραμά τους πολύ
γρήγορα, προτού να μπορεί να κλαπεί από μεγαλύτερα, ισχυρότερα αρπακτικά, όπως
λιοντάρια και ύαινες. Τα ευρασιατικά κυνηγετικά σκυλιά μπορεί να είχαν
αλληλεπιδράσει με τους πρώτους ανθρώπους με παρόμοιο τρόπο, λέει ο κ. Bartolini-Lucenti,
με τους ανθρώπους να τρομάζουν τα σκυλιά για να κλέψουν την λεία τους.
Η επεξεργασία του τρόπου
αλληλεπίδρασης δύο αρχαίων ειδών είναι δύσκολη, «ειδικά όταν τα απολιθώματα
είναι φτωχά», λέει ο κ. Marco Cherin (Πανεπιστήμιο της Περούτζια Ιταλίας).
ΠΗΓΗ: Saverio Bartolini-Lucenti,
Joan Madurell-Malapeira, Bienvenido Martínez-Navarro, Paul Palmqvist, David
Lordkipanidze και Lorenzo Rook «The early hunting dog from Dmanisi with comments on the social behaviour in Canidae and hominins» στο Scientific
Reports, vol. 11, αρ.: 13501 (2021), 29
Ιουλίου 2021, DOI:
10.1038/s41598-021-92818-4. ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 30.7.2021.
Abstract
The renowned site of Dmanisi in Georgia, southern Caucasus (ca. 1.8 Ma)
yielded the earliest direct evidence of hominin presence out of Africa. In this
paper, we report on the first record of a large-sized canid from this site,
namely dentognathic remains, referable to a young adult individual that
displays hypercarnivorous features (e.g., the reduction of the m1 metaconid and
entoconid) that allow us to include these specimens in the hypodigm of the late
Early Pleistocene species Canis (Xenocyon) lycaonoides. Much fossil evidence
suggests that this species was a cooperative pack-hunter that, unlike other
large-sized canids, was capable of social care toward kin and non-kin members
of its group. This rather derived hypercarnivorous canid, which has an East
Asian origin, shows one of its earliest records at Dmanisi in the Caucasus, at
the gates of Europe. Interestingly, its dispersal from Asia to Europe and
Africa followed a parallel route to that of hominins, but in the opposite
direction. Hominins and hunting dogs, both recorded in Dmanisi at the beginning
of their dispersal across the Old World, are the only two Early Pleistocene
mammal species with proved altruistic behaviour towards their group members, an
issue discussed over more than one century in evolutionary biology.