Η ΕΥΡΕΣΗ του ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΔΟΥΛΙΧΙΟΥ – του Λαζ. Τσόλκα

Του Λαζάρου Τσόλκα, συγγραφέα-ερευνητή

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το να ψάχνεις ένα ‘‘χαμένο
νησί’’ στα μήκη και τα πλάτη των θαλασσών και στο διάβα των αιώνων ακροβατώντας
μεταξύ μύθου και ιστορίας, αν δεν είναι ουτοπία, είναι τουλάχιστον μια μεγάλη
πρόκληση.

 Η αναζήτηση για το Δουλίχι, δεν βρέθηκε τυχαία
στο δρόμο μου. Ήδη από το 2007 είχα αρχίσει να ερευνώ τη ζωή και τη δράση του
βασιλιά της Ιθάκης, Οδυσσέα. Βρήκα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που θα βγουν σε
ξεχωριστό βιβλίο αλλά ένας άλυτος γρίφος, βρέθηκε στο δρόμο της έρευνάς μου: «Ποιο ήταν το Δουλίχι με τον αρχηγό του τον
Μέγη που συμμετείχε στην εκστρατεία κατά της Τροίας με 40 καράβια;».

 Στη συνέχεια, έπρεπε να βρω κι άλλα στοιχεία
για να τα συνδέσω με το κείμενο της Οδύσσειας και ξεκίνησα μια έρευνα από την
αρχή για την Αργοναυτική εκστρατεία. Και εκεί εμφανίστηκε ο βασιλιάς Αυγείας ως
Αργοναύτης τώρα και πατέρας του Φυλέα.

Τέλος, προέκυψε μια μικρότερη
έρευνα για το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου, όπου και εκεί στους συμμετέχοντες
κυνηγούς, ήταν και πάλι ο Φυλέας από τις Εχινάδες και το Δουλίχι. Έτσι μου
γεννήθηκε μα μεγάλη απορία και ένα ερώτημα μαζί:

«Μα
ποιο είναι τέλος πάντων αυτό το Δουλίχι, που μιλάνε δεκάδες Αρχαίοι και νέοι
συγγραφείς αλλά σήμερα δεν υπάρχει πουθενά; Μα πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τα
πρόσωπα που ζούσαν σε αυτό αλλά το ίδιο να μην υπάρχει στον χάρτη;»

 Με αυτές τις απορίες ξεκίνησα το 2016 τη δική
μου έρευνα για το Δουλίχι αργά και υπομονετικά, διαβάζοντας και τσεκάροντας
πρόσωπα και καταστάσεις.

Σιγά-σιγά άρχισε να
διαμορφώνεται το παζλ της λύσης και σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος που σας
αποκαλύπτω πως το Δουλίχι υπάρχει και είναι στη θέση του εκεί για χιλιάδες
χρόνια. Η έρευνα ολοκληρώθηκε 15 Μαρτίου 2020 εν μέσω καραντίνας.

Ο αναγνώστης ίσως παρατηρήσει
πως το κείμενο αναφέρεται σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω
την οικογένειά μου που με ανέχθηκε επί μακρόν σκυμμένος στον υπολογιστή να
ψάχνω πληροφορίες και μερικές φορές να ψάχνουμε μαζί.

ΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΟΙΝΙΑΔΕΣ

Επειδή η έρευνά
μας εστιάζεται κυρίως στην εποχή του Τρωικού πολέμου θα δώσουμε έμφαση σε αυτήν
την περίοδο για να συνδέσουμε τις ιστορίες με το Δουλίχι.

Στον Όμηρο
αναφέρονται ως Έχιναι. Άλλες ονομασίας ήταν Οξειές ενώ ο Στράβων τις αναφέρει
ως Θοές. Νεότερες ονομασίες είναι Δρακονέρες και Ουνιάδες (από τις Οινιάδες), ενώ η σημερινή τους ονομασία είναι Εχινάδες.

 Σε όλες τις περιπτώσεις βλέπουμε πως η
ονομασία απαντάται σε πληθυντικό πρόσωπο. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως η
ονομασία Οινιάδες, αναφέρεται στο σύμπλεγμα των νήσων και όχι σε κάποιο
συγκεκριμένο μέρος ή μεμονωμένο νησάκι.

Αν ήταν πόλη ή κάποιο συγκεκριμένο
μέρος, θα λεγόταν Οινιάδα (από το βασιλιά
Οινέα) και βεβαίως αυτό θα ήταν το πρώτο όνομα της σημερινής Κατοχής.

Επειδή ο λόφος Τρίκαρδος
βρίσκεται στο κέντρο του συμπλέγματος και πάνω του υπάρχουν το κάστρο, το
αρχαίο θέατρο και το Νεώριο οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως στα γύρω νησιά θα
πρέπει να ήταν διασκορπισμένοι οι κάτοικοί του.

Όταν ο Οινέας
χρησιμοποίησε νερό να αραιώσει το κρασί του από τον παρακείμενο ποταμό Αχελώο,
το μυαλό μας πάει σε μια πόλη δίπλα στον ποταμό και αυτή θα πρέπει να
αναζητηθεί στη θέση που είναι η σημερινή Κατοχή. Συνεπώς με τη λέξη Οινιάδες θα πρέπει να
έχουμε στο νου κατά πρώτο, όλο το σύμπλεγμα των νησιών του παλαιού Δέλτα
ποταμού και κατά δεύτερο, την πόλη που ζούσε ο Οινέας και συμπερασματικά
μπορούμε να πούμε πως ήταν στη θέση της σημερινής Κατοχής. Υπάρχουν
πολλές περιπτώσεις που το όνομα της Πρωτεύουσας ταυτίζεται με αυτό της περιοχής
ή του κράτους.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για το ΔΟΥΛΙΧΙΟΝ, ΕΔΩ.

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΟΥΛΙΧΙΟΥ

Το Δουλίχι εμφανίζεται για πρώτη
φορά στα Ομηρικά Έπη, δηλαδή στον Τρωϊκό πόλεμο, συνεπώς την ονομασία του θα
πρέπει να την χρεώσουμε το έτος 1227 π.Χ όταν μαζί με τους Αχαιούς και τους
άλλους Έλληνες που εκστράτευσαν εναντίον της Τροίας.

Ο μεγάλος
Έλληνας γεωγράφος, φιλόσοφος και ιστορικός Στράβων
που έζησε στην Αμάσεια της Μικράς Ασίας (63 π.Χ. -24 μ.Χ.) αναφέρεται στο
Δοχίλιο, γιατί από τότε υπήρχε το Ομηρικό ζήτημα και οι προσπάθειες για την
ανεύρεσή του.

Ας δούμε το αρχαίο κείμενο (C456.14): (Μέρος α’)

«…καὶ ταύτης
δὲ καὶ τῆς Κεφαλληνίας πρὸς ἕω τὰς Ἐχινάδας ἱδρῦσθαι νήσους συμβέβηκεν, ὧν τό
τε Δουλίχιόν ἐστι (καλοῦσι δὲ νῦν Δολίχαν ) καὶ αἱ Ὀξεῖαι καλούμεναι, ἃς
Θοὰς ὁ ποιητὴς εἶπε: καὶ ἡ μὲν Δολίχα κεῖται κατὰ Οἰνιάδας καὶ τὴν ἐκβολὴν τοῦ
Ἀχελώου, διέχουσα Ἀράξου τῆς τῶν Ἠλείων ἄκρας ἑκατόν» (C458.19)

Μετάφραση α’ μέρους:

Ανατολικά της Ζακύνθου και της Κεφαλληνίας τυχαίνει να
βρίσκονται οι Εχινάδες. Είναι το Δουλίχιο,
που το λένε και Δολίχα, και οι
Οξειές, αυτές που ο ποιητής αποκαλεί Θοές.

Η Δολίχα βρίσκεται
προς τις Οινιάδες και την εκβολή του
Αχελώου κι απέχει από τον Άραξο, το ακρωτήριο των Ηλείων, εκατό στάδια.
(C458.19)

Αρχαίο κείμενο β’ μέρος

«Οὐκ ὤκνησαν
δέ τινες τὴν Κεφαλληνίαν τὴν αὐτὴν τῶ Δουλιχίω φάναι͵ οἱ δὲ τῆ Τάφω͵ καὶ
Ταφίους τοὺς Κεφαλληνίους͵ τοὺς δ᾽ αὐτοὺς καὶ Τηλεβόας· οὐδ’ Ἑλλάνικος ὁμηρικὸς Δουλίχιον τὴν
Κεφαλληνίαν λέγων. τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ Μέγητι εἴρηται καὶ αἱ λοιπαὶ Ἐχινάδες, οἵ τε
ἐνοικοῦντες Ἐπειοὶ ἐξ Ἤλιδος ἀφιγμένοι.

Μετάφραση β΄ μέρους:

Μερικοί δε δίστασαν να ταυτίσουν την Κεφαλληνία με το
Δουλίχιο, κι άλλοι με την Τάφο. Θεώρησαν Ταφίους τους Κεφαλλήνες καθώς και
Τηλεβόες. Ούτε ο Ελλάνικος ακολουθεί τον Όμηρο υποστηρίζοντας ότι η Κεφαλληνία
είναι το Δουλίχιο. Αυτό αναφέρεται ότι το κατείχε ο Μέγης(**), καθώς και τις
υπόλοιπες Εχινάδες, ενώ οι κάτοικοι ήταν Επειοί(***) που
ήρθαν από την Ήλιδα (Ηλεία).

το γενεαλογικό δένδρο του Μέγη
(Αυγείας-Φυλέας-Μέγης)

 

ΟΜΗΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Τα Ομηρικά έπη της Ιλιάδας και Οδύσσειας ήταν πολύ αγαπητά
και όλοι οι ραψωδοί απήγγειλαν διάφορα αποσπάσματα σε κάθε κοινωνική συνάθροιση
και γιορτή.

Γνωρίζουμε πως ο Όμηρος έζησε
τον 8ο αιώνα π.Χ. ενώ τα δύο σπουδαία του έργα Ιλιάδα και Οδύσσεια
διαδραματίστηκαν 4 αιώνες δηλαδή πριν τον 12ο αιώνα π.Χ

Ο Όμηρος ήταν ο ικανότατος όλων
των ραψωδών και ήξερε απ’ έξω όλους τους στίχους της Ιλιάδας και της Οδύσσειας
αλλά και άλλων ηρωικών επών της εποχής του. Έτσι γύριζε όλες τις πόλεις της
Ελλάδας και απήγγελνε Ιλιάδα και Οδύσσεια και έγινε πολύ αγαπητός απ’ όλους.

Η ιστορία καταγράφει τουλάχιστον δυο Ομηρικά Ζητήματα.

 Το πρώτο
ήταν σχετικά με τη γενέτειρα πόλη του Ομήρου: «Επτά πόλεις μάρνανται σοφήν δια
ρίζαν Ομήρου: Κύμη, Χίος, Κολοφών, Σμύρνη, Πύλος, Άργος και Αθήνη». Οι
ερευνητές συγκλίνουν στη Σμύρνη και τη Χίο για τις επικρατέστερες πόλεις.

Το δεύτερο Ομηρικό ζήτημα ήταν αυτό της ταυτοποίησης του Δουλιχίου.

Η επίσημη καταγραφή των Ομηρικών
Επών, έγινε επί Πεισίστρατου στην Αθήνα το έτος 650 π.Χ. ή επί του γιου του
Ίππαρχου (560-510 π.Χ) για να υποχρεωθούν οι ραψωδοί, να απαγγέλλουν τα έπη στη
γιορτή των Παναθηναίων, με βάση το κείμενο της επιστήμης -σήμερα θα λέγαμε το επίσημο κείμενο της έκδοσης- και να
αποφεύγονται οι αυτοσχεδιασμοί. Αμέσως οι μελετητές και οι συγγραφείς της
εποχής εκείνης αρχίζουν να διερευνούν την αλήθεια των κειμένων και να
ταυτοποιούν τα γεγονότα. Όμως τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια -σε αρκετά σημεία- εμφανίζεται ένα
καινούργιο τοπωνύμιο: Το Δουλίχιο ή Δουλίχι.

Από τον κατάλογο των πλοίων που
συμμετείχαν στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας, εκτός όλων των πόλεων που
έχουν ταυτοποιηθεί και ανευρεθεί, υπάρχει και η μοναδική περίπτωση του
Δουλιχίου, που παραμένει άφαντο για αιώνες.

Απεναντίας ενώ τα πρόσωπα είναι
γνωστά με τα γενεαλογικά τους δέντρα, τα αξιώματα και τον τόπο καταγωγής τους,
οι διάφοροι ερευνητές προσπαθούν να βρουν σε ποιο νησί Δουλίχι αναφέρεται ο
Όμηρος. Ας δούμε το αρχαίο κείμενο της
Ιλιάδας με τον κατάλογο των πλοίων (Νηών
κατάλογος):

Μετάφραση:
Όμηρος : Ιλιάδα Β (στίχοι 625-630)

Εκείνοι
που ήταν από το Δουλίχιο και τις Εχινάδες, τα ιερά νησιά,

που
βρίσκονται πέρα από τη θάλασσα, αντίκρυ από την Ήλιδα,

είχαν
αρχηγό τον Φυλεΐδη Μέγη, τον όμοιο με τον Άρη,

που
τον γέννησε ο αγαπημένος του Δία αρματομάχος Φυλέας,

πού
κάποτε μετανάστεψε στο Δουλίχιο,

γιατί
θύμωσε με τον πατέρα του.

Αυτόν
τον ακολουθούσαν σαράντα μαύρα πλοία.

 

Δηλαδή εδώ μας λέει ο Όμηρος πως
το Δουλίχιο συμμετείχε στην εκστρατεία κατά της Τροίας, με 40 μαύρα πλοία και
αρχηγός τους ήταν ο Μέγης Φυλεΐδης (ο γιος του Φυλέα). Αλλά και στην Οδύσσεια
έχουμε αναφορά για το Δουλίχιο, όταν ο Τηλέμαχος ενημερώνει τον πατέρα του
Οδυσσέα, για τον αριθμό των μνηστήρων και από ποια περιοχή κατάγονταν:

Μετάφραση
Ιάκωβου Πολυλά

Και
ο συνετός Τηλέμαχος απάντησέ του κι είπε·

«Πατέρα,
πάντοτ’ άκουσα να σε δοξάζει ο κόσμος,

ότ’
εις τον νουν είσ’ έξοχος, όσο στην μάχη ανδρείος·

αλλ’
είπες λόγον φοβερόν και φρίττει ο λογισμός μου.

δυο
μόνοι, πώς θα πολεμούν πολλούς και ανδρειωμένους;

δεκάδα
μια δεν είν’ ή δυο το πλήθος των μνηστήρων,

αλλά
πλιότερες πολύ· και άκου να τους μετρήσω·

και πρώτ’ απ’ το Δουλίχιον είναι
πενήντα δύο

εκλεκτοί νέοι, και οπαδούς έξ’
υπηρέτες έχουν·

άνδρες
εικοσιτέσσερες από την Σάμην είναι·

είκοσι
από την Ζάκυνθο των Αχαιών αγόρια,»

και δώδεκ’ όλοι πρόκριτοι μέσ’
από την Ιθάκη·

ἐκ δὲ Ζακύνθου ἔασιν ἐείκοσι κοῦροι
Ἀχαιῶν,

ἐκ δ’ αὐτῆς Ἰθάκης δυο και δεκα
πάντες ἄριστοι»

 

Πάνω σε αυτά τα δεδομένα
αναπτύχθηκαν διάφορες θεωρίες και μέχρι σήμερα οι ερευνητές αλλά και η
επιστημονική κοινότητα, αναζητούν μια πειστική λύση. Εμείς αυτήν την πειστική
λύση, θα καταθέσουμε σήμερα, κάνοντας τη δική μας έρευνα για το Δουλίχιο. Αλλά
ας δούμε διάφορες θεωρίες που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες δημιουργώντας το Ομηρικό ζήτημα του Δουλιχίου στο
επόμενο θέμα μας.

 

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ-ΕΚΔΟΧΕΣ

ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ

Όπως είπαμε, η εύρεση του
Δουλιχίου υπήρξε ένα άλυτο μυστήριο για όλους τους αρχαίους αλλά και νέους
συγγραφείς και ερευνητές. Ο καθένας διατύπωσε τη δική του εκδοχή και θεωρεία
αλλά κανείς με σιγουριά δεν έδειξε το ακριβές σημείο που υπάρχει.

Αξιοσημείωτο είναι πως υπάρχουν
πολλοί σύγχρονοι ερευνητές με έντονο τοπικιστικό ενδιαφέρον, που θέλουν να
εντάξουν το Δουλίχι στο μέρος της καταγωγής τους.

Έτσι έχουμε τους Κεφαλλονίτες να
προτείνουν την Κεφαλλονιά, τους Ζακυνθινούς τη Ζάκυνθο, τους Λευκαδίτες τη
Λευκάδα με την Ακαρνανία κλπ. και κάποιοι ακόμη υποστηρίζουν πως το νησί
Δουλίχι …βυθίστηκε!(;)

Θέλοντας να αποφύγουμε όλο αυτό
το κυκεώνα των προτάσεων που δεν βγάζουν πουθενά, τις κωδικοποιήσαμε σε 10
πιθανές τοποθεσίες, όπως προτείνονται από τους συγγραφείς και ερευνητές ως
εξής:

1)
Η ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ:

1. Ο Άνδρων πίστευε ότι το Δουλίχιο ήταν μέρος της
Κεφαλληνίας. 

2. Ο Φερεκύδης πίστευε ότι ήταν η
περιοχή Πάλη της Κεφαλληνίας. 

3. Ο Ελλάνικος πίστευε ότι το
Δουλίχιο ήταν η Κεφαλληνία. 

 4. Ο Παυσανίας (6,15-7) στο έργο
του Ηλιακά έχοντας προφανώς πληροφορίες από αρχαιότερους από αυτόν γεωγράφους
γράφει : «ούτοι
δε οι Παλείς εκκαλούντο Δουλιχιείς τα αρχαιότερα » λέγοντας
εμμέσως πλην σαφώς ότι το ομηρικό Δουλίχιο ήταν στην χερσόνησο της Πάλης στην
Κεφαλληνία. 

5. Ο Ησύχιος πόλη της
Κεφαλληνίας. 

6. Η σημερινή Κεφαλληνία στο σύνολό της ή τμήματα
αυτής [Παλική, Έρυσσος, Κράνη, Πρόννοι] (Ameis, W.Gell, E.Engel, Cladstone, C.Rothe,
Θωμόπουλος, Partsch, Page, Dorpfeld, Κ. Δούκας, C.H Coekoop, Λιβαδάς κ.α)

2) Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ:

 1. Δρ. Βαγγέλης Πανταζής. Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΖΑΚΥΝΘΟΣ, οι ιερές Εχίνες και το
μυστήριο του χαμένου Δουλιχίου, εκδ. Περίπλους, Αθήνα 2002

 2. D. Page, History and the Iliad, ελληνική έκδοση Η Ιλιάς και η
Ιστορία, εκδ. Παπαδήμα, Αθήνα 1996

 3. Donald Herbert Davidson: Αμερικανός φιλόσοφος (1917-2003)

3) Η ΠΕΡΙΟΧΗ
ΤΩΝ ΕΧΙΝΑΔΩΝ ΝΗΣΩΝ:

1.   Ο Στράβων (63π.Χ. -24 μ.Χ) διατύπωσε τη θεωρία
του πως το Δουλίχι είναι ένα νησί των Εχινάδων.

2.   Ο Στέφανος ο Βυζάντιος συμφωνεί
με τον Στράβωνα λέγοντας «Δουλίχιο μία των Εχινάδων ή και Δολίχα καλουμένη». 

3.  
Εχινάδες (W.M.Leake, Rennell, Berard κ.α)

4.   Χάρτης του 1926 των Velhagen Klafing του πανεπιστημίου Austin του Τέξας που
δείχνει το Δολίχι στην περιοχή των Εχινάδων.

4) ΚΑΠΟΙΟ ΝΗΣΙ
ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ:

1. Το λεξικόν Σουίδας θεωρεί
το Δουλίχιο νησί. 

2. Ο Πομπόνιος Μέλα (43 μ.Χ. )
το θεωρεί νησί ή γεωγραφικό τόπο μαζί με τα άλλα νησιά και τόπους στο χώρο του
Ιονίου όπως την Πρώτη, Αστερία, Κεφαλληνία, Νήριτο, Σάμη, και Ζάκυνθο. 

5) Η ΙΘΑΚΗ

 1. Ο Πλίνιος (iv.19.12)
αναφέρει το Δουλίχιο μαζί με την Ιθάκη τη Σάμη και τα Κροκύλεια.

 2. Η σημερινή
Ιθάκη (Spon, Wheler, Γερ. Βολτέρας, Ε.Σ Τσιμαράτος, Le Noan, Bittlestone)

6) Η ΛΕΥΚΑΔΑ

Η σημερινή Λευκάδα (Allen, Bunbury,Vollgraff, Τζάκος, Stubbings, Bury,
Ttomas/Stubbings, Θ. Κουρούκλης, Μελέτιος, κ.α)

7) ΤΟ ΜΕΓΑΝΗΣΙ
ή ΚΑΛΑΜΟΣ

Το σημερινό Μεγανήσι όπως και το νησί Κάλαμος W. Gell,
V. Berard, κ.α)

8) Η ΚΕΡΚΥΡΑ

Η σημερινή Κέρκυρα. (Heinz Warnecke κ.α) 

9) ΤΟ
ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Εξηπειρωτισμένο τμήμα στον χώρο της Ακαρνανίας
(εκβολές Αχελώου) (Voss, Bursian, Beeskow, Lang, Oberhummer, Αθανάσιος Δανιήλ)

10) ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ
ΝΗΣΙ

Βυθισμένο νησί νότια της Κεφαλληνίας (Dodwell)

 

Υπάρχει ακόμη
και μια σειρά περιοχών και νησιών και θέσεων.

Αυτό σημαίνει πως ο καθένας έκανε την πρόταση του, από
τη δική του οπτική γωνία των γνώσεων ή των επιδιώξεων, δημιουργώντας ένα
κομφούζιο στην έρευνα και καθιστώντας την ιστορία του Δουλιχίου, στη σφαίρα της
μυθολογίας συνεπώς και της ανυπαρξίας. Κάνοντας τη δική μας έρευνα -επί σειρά ετών- και χρησιμοποιώντας
κάθε δυνατό σύγχρονο ηλεκτρονικό μέσο επικοινωνίας και αναζήτησης (δορυφορικά
προγράμματα), καταφέραμε να εντοπίσουμε τη θέση του αρχαίου Δουλιχίου και θα το
υποστηρίξουμε με πλείστα επιχειρήματα πιο κάτω.

 

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΔΟΛΙΧΙΟ (ΔΟΥΛΙΧΙ)

Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ

 Μελετώντας για πολλά χρόνια τα ομηρικά έπη και
άλλους αρχαίους συγγραφείς για τη ζωή και τη δράση του Οδυσσέα, κάπου στην άκρη
του μυαλού μας είχε «καρφωθεί» το Δουλίχι. Και ενώ είχαμε ερευνήσει άλλες
ομηρικές τοποθεσίες και πρόσωπα και τα είχαμε ταυτοποιήσει χωρίς αμφιβολία στο
χωροχρόνο, φθάσαμε και στην περίπτωση του Δουλιχίου. Στην αρχή εντοπίσαμε και
ξεχωρίσαμε όλες τις αναφορές των αρχαίων συγγραφέων για το Δουλίχι. Στη
συνέχεια δημιουργήσαμε έναν κατάλογο με τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στα
εν λόγω κείμενα και τα ορίσαμε ως αναγκαίες συνθήκες και ικανές, που θα
προσδιόριζαν την ταυτότητά του. Ας τις δούμε μία-μια:

1) Θα πρέπει να είναι νησί.

Όλοι σχεδόν οι συγγραφείς
αναφέρονται σε ουδέτερο γένος και πολλοί μιλάνε για νησί.

Άραγε
νησί.

2) Η ονομασία του Δουλιχίου είναι ένα «ομιλούν όνομα». Αυτό σημαίνει πως δεν αναφέρεται στο όνομα κάποιου
άρχοντα ή βασιλιά της εποχής του αλλά στην ιδιότητά του. Όλα τα λεξικά που
αναφέρονται στο Δουλίχιο, ετυμολογούν τη λέξη δολιχός ερμηνεύοντάς την ως
στενός ή μακρύς, αναφερόμενα σε επιθετικό προσδιορισμό και όχι σε όνομα. Έφ’
όσον πρόκειται για νησί, θα πρέπει να είναι μακρόστενο ή μακρονήσι
(μακρόνησος). Άραγε μακρονήσι

3) Με τη μέθοδο της ατόπου απαγωγής και του αποκλεισμού, αποκλείσαμε
μία-μία όλες τις τοποθεσίες για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους που δεν είχαν
τα βασικά σημεία αναφοράς που ψάχναμε και επικεντρώσαμε την έρευνά μας στην
περιοχή των Εχινάδων νήσων. Ας σημειωθεί πως οι Εχινάδες μαζί με τη Ζάκυνθο και
την Ιθάκη, διατηρούν το ίδιο όνομα από την εποχή των Ομηρικών επών και ουδέποτε
έχουν αλλάξει όνομα. Άρα Εχινάδες.

 

4) Στην Οδύσσεια το Δουλίχιο
αναφέρεται ως σιτοφόρο. Αυτό
σημαίνει πως θα πρέπει να έχει δίπλα του ή κοντά του μεγάλη έκταση για την
καλλιέργεια σιτηρών και άλλων φυτών για ανθρώπους και ζώα. Άρα το ίδιο νησί θα
πρέπει είναι πεδινό ή κοντά του να
υπάρχει μια μεγάλη καλλιεργήσιμη έκταση.

5) Στην Ιλιάδα, αναφέρεται το
Δουλίχι πως συμμετείχε στην εκστρατεία με 40 πλοία και αρχηγό τον Μέγη. Πολύ
μεγάλος αριθμός πλοίων σε σχέση με τα άλλα μέρη τριγύρω του, αφού οι
Κεφαλλήνιοι (Ιθάκη, Νήριτος [Λευκάδα], Κροκύλεια, Αιγίλιο, Ζάκυνθος και Σάμος
[Σάμη] με αρχηγό τον Οδυσσέα είχαν μόνο 12 πλοία. Οι Αιτωλοί (Πλευρών, Ώλενος,
Πυλήνη, Χαλκίς και Καλυδών) με επικεφαλής τον Θόα είχαν και αυτοί 40 πλοία και
η γειτονική Ήλιδα (Ηλεία) με αρχηγό τους Αμφίμαχο, Θάλπιο, Διώρη και Πολύξενο,
είχαν 10 πλοία. Αυτό σημαίνει πως το Δουλίχι θα πρέπει να είχε μεγάλη ναυπηγική ικανότητα και καλά οργανωμένο σύστημα ναυσιπλοΐας.

6) Συνήθως τα πλοία της εποχής
αυτής ήταν πεντηκόντορα δηλαδή είχαν 50 άνδρες πλήρωμα-κωπηλάτες. Στην
περίπτωση του Δουλιχίου τα 40 πλοία ήταν επανδρωμένα με τουλάχιστον 2000 άνδρες. Άραγε η περιοχή του
Δουλιχίου θα πρέπει να είχε και τα
κατάλληλα εδάφη να θρέψει και να εξυπηρετήσει πολύ περισσότερο κόσμο
υπολογιζομένων των γυναικόπαιδων και γερόντων.

7) Ο Στράβων -όπως αναφέρουμε στο
πρώτο θέμα μας- λέει πως το Δουλίχι με τις Εχινάδες απείχε από το ακρωτήρι
του Άραξου 100 στάδια (19,15 χλμ). Αν υπολογίσουμε πως το κάθε στάδιο ήταν
195,15 μέτρα (αθλητικό στάδιο) τότε η απόσταση είναι 100Χ195,15 = 19,5 χλμ. και
χοντρικά γύρω στα 20 χιλιόμετρα.

Άρα
η απόσταση Δουλιχίου με Άραξο κατά τον Στράβωνα ήταν 20 χλμ. Με τη βοήθεια
του Google Earth, εντοπίσαμε
και μετρήσαμε την απόσταση μεταξύ του ακρωτηρίου Αράξου και παλαιά πόλη Οινιάδων
και είναι 24 χλμ περίπου δηλ. 122 στάδια δηλ. υπάρχει μια μικρή απόκλιση. (βλέπε
φωτο #2)

Επίσης μετρήσαμε και την
απόσταση μεταξύ της ακτογραμμή του παλαιού Δέλτα και του Αράξου και βρέθηκε πως
είναι 20 χλμ, άρα δικαιώνει τον Στράβωνα που μίλησε για 100 στάδια. Για να
αποκλείσουμε τυχόν άλλες περιοχές που θα ήταν σε ακτίνα 20χλμ και θα πληρούσαν
τα χαρακτηριστικά του Δουλιχίου, δημιουργήσαμε έναν κύκλο έρευνας 20
χιλιομέτρων με κέντρο το ακρωτήριο του Άραξου. (φωτο#3)

Όπως
βλέπετε στην παραπάνω φωτο #3, δεν υπάρχει κανένα άλλο γεωγραφικό σημείο που να
παραπέμπει σε νησί, πλην της θέσης των Εχινάδων νήσων και εκεί θα πρέπει να
εστιάσουμε όλη την προσοχή μας για το Δουλίχι.

 

ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΜΑΣ

Συνεπώς, θα πρέπει να ψάξουμε
νησί που να έχει οπωσδήποτε τα εξής χαρακτηριστικά:

1. Να είναι στην περιοχή των
Εχινάδων

2. Στο σχήμα του να είναι
μακρόστενο

3. Να έχει δίπλα του ή κοντά του
μεγάλες πεδινές εκτάσεις

4. Να απέχει από το Ακρωτήρι του
Αράξου περίπου 20 χλμ.

 

ΕΧΙΝΑΔΕΣ ΝΗΣΟΙ ΚΑΙ ΔΟΥΛΙΧΙ

Οι Εχινάδες νήσοι ήταν -και
είναι- ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών αντίκρυ και μέσα στο παλαιό δέλτα του
ποταμού Αχελώου και υπήρξε αποικία των Επειών από την Ίλιδα (Ηλεία), καθόσον τα
νησάκια χρησίμευαν σαν φυσικό χώρο τροφής και φύλαξης των βοδιών τους. Στον
Όμηρο αναφέρονται ως Έχιναι.

Άλλες ονομασίες ήταν Οξειές και
ο Στράβων τις αναφέρει ως Θοές. Νεότερες ονομασίες είναι Δρακονέρες, Ουνιάδες
(από τις Οινιάδες) ντόπια ονομασία και σήμερα τις βρίσκουμε ως Εχινάδες.

Μιλάμε για ένα σύμπλεγμα
τουλάχιστον 30 μικρών νησιών που αποτελούν το ευρύτερο σύμπλεγμα των Εχινάδων
νήσων και διακρίνονται σε δύο επιμέρους συστάδες στις Βόρειες και τις Νότιες
Εχινάδες.

Στις
Βόρειες Εχινάδες ανήκουν 16 νησάκια και τα αναφέρουμε κατ’ αλφαβητική σειρά: Άπασα, Γηρόβαρης, Δρακονέρα, Καλόγηρος,
Καρλονήσι, Μόδι, Λαμπρινός, Πεταλάς (έχει
πλέον ενωθεί με την ξηρά) Πίστρος,
Ποντικός, Πράσο, Προβάτι, Σοφία, Σωρός, Τσακαλονήσι και Φίλιππος. (φωτο # 4)

Στις
Νότιες Εχινάδες ανήκουν 5 νησιά: Βρομώνας,
Κουνέλι, Μάκρη, Μακρυπούλα και Οξειά ή Οξεία (φωτο #5 )

Υπάρχει
ένα ακόμη
σύμπλεγμα από νησιά διαφόρων μεγεθών
και σχημάτων που βρίσκονται διάσπαρτα στον παλαιό δέλτα του Αχελώου και δεν
φαίνονται με την πρώτη ματιά. Αυτά τα ονομάσαμε Σύμπλεγμα Αφανών Νήσων Εχινάδων και με αυτό θα ασχοληθούμε διεξοδικά
στην έρευνά μας.

 

Ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας
στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κος Ηλίας Μαριολάκος,
μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρεται στην περίπτωση των Εχινάδων νήσων καθώς
ασχολήθηκε επί μακρόν. Ο καθηγητής αναφέρει τα εξής: «Περί το τέλος της Παγετώδους Εποχής, τότε που παρατηρούνται οι
χαμηλότερες θερμοκρασίες σε παγκόσμια κλίμακα και συνεπώς η στάθμη της θάλασσας
βρισκόταν στο χαμηλότερο σημείο, η Λευκάδα ήταν ενωμένη με τη Στερεά Ελλάδα.
Αυτήν την εποχή –πριν 18.000 χρόνια- στην πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας, η
ακτογραμμή, αναπτυσσόταν πολύ δυτικότερα από τη σημερινή, ενώ η περιοχή ανάμεσα
στην σημερινή και σε εκείνη πριν 18.000 χρόνια, αποτελούσε μια πεδινή έκταση με
μικρή κλίση την οποία διάσχιζε ο κάτω ρους του παλαιού ποταμού, που σήμερα
είναι γνωστός ως Αχελώος. Επιπλέον την ίδια εποχή, τα σημερινά νησιά Εχινάδες,
ήσαν λόφοι ύψους από 130 μέτρα περίπου και πάνω».

Και συνεχίζει ο Μαριολάκος «μετά την κρίσιμη αυτή εποχή, αρχίζει η
άνοδος της στάθμης της θάλασσας, με αποτέλεσμα η προηγούμενη επικλινής περιοχή,
να αρχίσει βαθμιαία να κατακλύζεται από τη θάλασσα και οι παλιοί λόφοι να
μετατρέπονται σε νησιά. Η φυσικογεωλογική αυτή διεργασία σταμάτησε όταν σταθεροποιήθηκε
το κλίμα, οπότε σταμάτησε και η τήξη των παγετώνων και κατ΄ ακολουθία και η
άνοδος της στάθμης της θάλασσας. Από τη χρονική αυτή στιγμή, που η ακτογραμμή
είχε φτάσει σχεδόν μέχρι την πεδιάδα που εκτείνεται μπροστά από το χωριό
Καστράκι, αρχίζει ο Αχελώος να σχηματίζει με τις προσχώσεις του το νέο Δέλτα,
με αποτέλεσμα ορισμένες από τις Εχινάδες νήσους να μεταπίπτουν και πάλι σε
ξηρά».

Η συγκεκριμένη έρευνα τέθηκε υπό
την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας και παρουσιάστηκε από 28 έως
31 Αυγούστου 2016, διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Πατρών στην Αρχαία Ολυμπία
και τη συνυπογράφουν οι καθηγητές Ι. Φουντούλης, Ι. Μπαντέκας, Δ. Θεοχάρης και
Ε. Καπουράνη από το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Τομέα Δυναμικής,
Τεκτονικής και Εφαρμοσμένης Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με απλά λόγια
μας λέει πως υπάρχουν νησιά στο σύμπλεγμα των Εχινάδων, που έχουν επιχωματωθεί
από τα φερτά υλικά του ποταμού και με τη σταδιακή μείωση των νερών του,
προφανώς έγιναν καλλιεργήσιμες πεδινές εκτάσεις.

Αυτό
το σημείο μας έκανε να ψάξουμε διεξοδικά σε όλο το παλιό δέλτα του Αχελώου, αν
υπάρχουν τέτοια νησιά και προς μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσουμε πως υπάρχουν
τουλάχιστον 10 εμφανείς ξέρες (λόφοι) ανάμεσα στο παλιό δέλτα του Αχελώου.

Σήμερα αυτά τα νησιά διακρίνονται
μόνο από δορυφορικά προγράμματα Google Earth κλπ. αλλά φαίνονται καθαρά πως ήταν νησιά. Είναι
περικυκλωμένα από φερτά υλικά και επιχωματώσεις του Αχελώου που σχηματίζουν μια
τεράστια πεδιάδα τριγύρω τους.

Θέλοντας
να επικεντρώσουμε την έρευνά μας στα αφανή νησιά, δημιουργήσαμε την παρακάτω
εικόνα, οριοθετώντας τις ακτογραμμές κάθε ξέρας που φαντάζει κρυμμένο νησί. (φωτο #6)

Τα ονόματα που χρησιμοποιούμε για τα αφανή νησιά, είναι αυτά που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι κάτοικοι και αναφέρονται επίσης στο δορυφορικό πρόγραμμα εντοπισμού περιοχών, το Wikimapia.

Για να έχουμε μια συνολική
εικόνα όλου του Συμπλέγματος των Εχινάδων έτσι όπως ήταν τον 12^ο
αιώνα π.Χ. πριν και μετά τον Τρωϊκό Πόλεμο, δημιουργήσαμε την παρακάτω φωτο #7

ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ

ΤΑ ΑΦΑΝΗ ΝΗΣΙΑ ΤΩΝ ΕΧΙΝΑΔΩΝ

 Αν κάποιος ταξιδιώτης βρεθεί στην περιοχή των
Οινιάδων, αυτό που θα διαπιστώσει είναι πως υπάρχει μια δαιδαλώδης διαδρομή και
χάνει εύκολο τον προσανατολισμό του. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να ακολουθήσει
δρόμους τριγύρω από διάφορους μικρούς και μεγάλους λόφους που είναι διάσπαρτοι
σε όλη την περιοχή του παλαιού Δέλτα του Αχελώου. Αυτοί οι λόφοι μοιάζουν με
ξέρες αλλά στην ουσία είναι κατάσπαρτοι από διάφορα δένδρα ελιές, πουρνάρια και
πεύκα όπως συμβαίνει στο λόφο Κατσά. Ας δούμε έναν-έναν αυτούς του λόφους
(ξέρες):

1)
Το αφανές νησί: Διόνι. Γ.Σ.: 38^ο22’32’’Ν και 21^ο05’48’’Ε

Βρίσκεται δυτικά των αφανών
νησιών και με φερτά υλικά του ποταμού, έχει αρχίσει να μετασχηματίζεται σε
χερσόνησο. Εμείς το κατατάσσουμε στα αφανή νησιά των Εχινάδων.

2)
Το αφανές νησί: Κουτσιλάρη (Λόφος Κουτσιλάρης) Γ.Σ. 38^ο19’15’’Ν
και 21^ο 08’’59’’Ε. Βρίσκεται νοτιοδυτικά του Δέλτα του Αχελώου και
απέναντι από το εμφανές νησί της Οξειάς.

3)
Το αφανές νησί του Ταξιάρχη: (Λόφος Ταξιάρχη)

Γ.Σ.: 38^ο20’27’’Ν και
21^ο2’37’’Ε Το όνομα Ταξιάρχης το πήρε από τη μονή Ταξιαρχών που
υπάρχει εκεί. Στο σχήμα του είναι στενόμακρο αλλά λόγω του μικρού μεγέθους δεν
το αξιολογήσαμε περαιτέρω.

4)
Το αφανές νησί: Σκουπάς (Λόφος Σκουπά) Γ.Σ.: 38^ο21’30’’Ν και 21^ο
11’18’’ Ε Στα δυτικά του υπάρχει το εκκλησάκι Άγιος Νικόλαος.

5)
Το αφανές νησί: Χουνοβίνα (Λόφος Χουνοβίνας)

Βρίσκεται ακριβώς αντίκρυ και
ανατολικά από το εμφανές νησί του Πεταλά. Γ.Σ.: 38^ο24’04’’Ν και 21^ο08’23’’Ε

6) Το αφανές νησί του Τρίκαρδου (Λόφος
Οινιάδων) (φωτο # 8).

Στην παρακάτω
φωτογραφία μέσω Google Earth, φαίνεται καθαρά η ακτογραμμή του νησιού. Γ.Σ.: 38^ο
24’33’’ Ν και 21^ο 11’56’’Ε

Πρόκειται για το πλέον αναγνωρίσιμο αφανές νησί, αφού
είναι γνωστό τόσο για το Αρχαίο Θέατρο
Οινιάδων που είναι στην κορυφή του όσο και το Αρχαίο Νεώριο (ναυπηγείο) πλοίων, που αυτό και μόνο αποδεικνύει πως
κάποτε ήταν νησί. (Φωτο #9)

Στην κορυφή του λόφου υπάρχει το Αρχαίο Θέατρο των Οινιάδων
(4^ος αιών π.Χ) χωρητικότητας 4.600 θεατών, που αυτό και μόνο το
στοιχείο σημαίνει πως πάντα εκεί τριγύρω ζούμε ένα μεγάλο πλήθος κατοίκων.
(Φωτο #10)

Ας σημειωθεί πως αυτό το αφανές νησί των Οινιάδων βρίσκεται στο
κέντρο του παλαιού δέλτα του Αχελώου.

7)
Το αφανές νησί της Μπούζας (φωτο
#17)

Ανατολικά από το αφανές νησί των
Οινιάδων προς το μέρος του Αιτωλικού, υπάρχει ένα άλλο αφανές νησί. Είναι μικρό
και δεν ικανοποιεί όλες τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες που θέσαμε πιο πάνω.

8)
Το αφανές νησί της Λοφοσειρά Παναγιάς-Κατσά

Τέλος, ανατολικά και βόρεια από
το αφανές νησί των Οινιάδων, υπάρχει ένα άλλο αφανές νησί που παρουσιάζει
κάποιες ιδιομορφίες και αξίζει να το προσέξουμε ιδιαίτερα. Πρόκειται για μια
λοφοσειρά από δύο μεγάλους λόφους (Παναγιάς και Κατσά) και αρκετούς ενδιάμεσους
λοφίσκους. Σε μερικά δορυφορικά προγράμματα έχουν καταγεγραμμένους ξεχωριστά
τους δύο μεγάλους λόφους και έτσι δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για δύο
ξεχωριστά αφανή νησιά.

Η πραγματικότητα είναι πως είναι
ένα ενιαίο μεγάλο αφανές νησί και έχει όλα τα χαρακτηριστικά που ψάχνουμε. Μας
τράβηξε την προσοχή για το ιδιαίτερο σχήμα του (μακρόστενο) αλλά και για το μέγεθός
του που είναι το μεγαλύτερο όλων των αφανών νησιών αλλά και όλου του
συμπλέγματος των Εχινάδων. (φωτο #11)

Παρατηρήσαμε πως τριγύρω
υπάρχουν χιλιάδες επίπεδα καλλιεργήσιμα στρέμματα και βεβαίως ο ποταμός Αχελώος
να διαπερνά την περιοχή εκεί κοντά. Στα βόρεια είναι σήμερα το χωριό Λεσίνι και προς τα δυτικά του το χωριό Κατοχή. Εδώ υποστηρίζουμε πως ήταν οι πόλη
του βασιλιά Οινέα.

Για να έχουμε ένα συγκριτικό
μέγεθος οριοθετήσαμε μέρος της επίπεδης καλλιεργήσιμης επιφάνειάς του και το
συγκρίναμε με αυτή της πεδιάδας του Αγρινίου.

Όπως βλέπετε στην φωτο
#12, μόνο το τσεκαρισμένο κομμάτι του κάμπου του, ήταν ο μισός κάμπος του
Αγρινίου, ενώ η συνολική έκταση των καλλιεργησίμων εδαφών, ξεπερνούσε κατά πολύ
τον κάμπο Αγρινίου. Να λοιπόν ένα ακόμη στοιχείο, πως ήταν σιτοφόρο.

Το μήκος του «νησιού» είναι
περίπου 8 χιλ και το μέσο πλάτος του 2,5 χλμ, ενώ η επιφάνειά του καλύπτει 16
τετρ. χιλιόμετρα. Οπτικά και ουσιαστικά είναι το μεγαλύτερο μεταξύ των αφανών
νησιών αλλά και το μεγαλύτερο σε όλο το σύμπλεγμα των Εχινάδων. (φωτο 13 και 14)

 

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΛΟΦΟΣΕΙΡΑΣ

 ΚΑΤΣΑ -ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Το αφανές νησί (λοφοσειρά Παναγιάς-Κατσά) συγκεντρώνει
όλες τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες που βάλαμε στην έρευνά μας:

ü Ανήκει στο
ευρύτερο σύμπλεγμα των Εχινάδων νήσων

ü Στο σχήμα του
είναι μακρόστενο

ü Είναι νησί
επιχωματωμένο

ü Είναι πράσινο
και σιτοφόρο

ü Απέχει περίπου
100 στάδια (20 χλμ) από το Ακρωτήριο Άραξος.

Συνεπώς, εδώ είναι το Ομηρικό Δουλίχι και η λοφοσειρά
Κατσά-Παναγιάς έκρυβε το μυστικό επί αιώνες!

Ένα ακόμη στοιχείο που εδραιώνει
την έρευνά μας είναι πως στο λόφο Κατσά (περιοχή
Άγιο Πνεύμα), υπάρχουν σήμερα ερείπια αρχαίου ναού, που οι ογκόλιθοί του
παραπέμπουν στη Μυκηναϊκής εποχής. Εμείς υποστηρίζουμε πως ήταν αφιερωμένος
στον πρώτο κάτοικο του νησιού τον Θεό Ποσειδώνα, όταν απήγαγε την Ιπποθόη και
κατέφυγε στην περιοχή των Εχινάδων να χαρεί τον έρωτά του. (φωτο #16 δανεισμένη από το τοπικό ενημερωτικό site katochinews.gr)

Σχέδιο κάτοψης ναού Ποσειδώνα στο λόφο Κατσά (φωτο #17)

 

Τα
υπόλοιπα Αφανή Νησιά των Εχινάδων
βρίσκονται και αυτά στην παλιά κοίτη του Αχελώου, είναι μικρότερα και δεν
παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην συγκεκριμένη έρευνα.

 

ΤΟ ‘‘ΧΑΜΕΝΟ’’ ΔΟΥΛΙΧΙ ΒΡΕΘΗΚΕ

Τελικά η λοφοσειρά
Παναγιάς-Κατσά είναι ο Ομηρικό Δουλίχι που ψάχνουμε αιώνες τώρα. Δεν ήταν
δημιούργημα φαντασίας και υπερβολής ούτε ένα νησί που χάθηκε ξαφνικά. Ήταν
εκεί, καλά κρυμμένο και μόνο με τη βοήθεια δορυφορικών προγραμμάτων θα μπορούσε
να εντοπιστεί.

Το Δουλίχι έχει όλα τα
χαρακτηριστικά που το περιγράφουν οι αρχαίοι συγγραφείς. Είναι στις Εχινάδες, είναι
νησί (χωμένο), είναι μακρόστενο,
είναι σιτοφόρο και καταπράσινο. (φωτο #18)

Ο λόφος Κατσά
είναι διάσπαρτος από ένα πυκνό πευκοδάσος και το μέγιστο ύψος του φτάνει τα 150
μέτρα. Από τη θέση Άγιο Πνεύμα, ο επισκέπτης μπορεί να δει μέχρι και τη
Ζάκυνθο.

Συνεπώς,
εμείς υποστηρίζουμε πως το συγκεκριμένο αφανές νησί, είναι το χαμένο νησί του
Δουλιχίου και καλούμε όλους τους ερευνητές και ομηριστές να το διαπιστώσουν
δίνοντας το γεωγραφικό του στίγμα: Δουλίχι: 38ο 26’55’’Ν και 21ο 13’06’’Ε

 

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ

Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ
ΔΟΥΛΙΧΙΟΥ

 1. Δικαιώνεται ιστορικά -για ένα ακόμη σημείο-
ο Όμηρος, που πολλοί αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξή του.

 2. Ανασύρονται από την Μυθολογία στην
Πραγματική Ιστορία, τα Ομηρικά Έπη (Οδύσσεια και Ιλιάδα) που γαλούχησαν όλες
τις γενεές των Ελλήνων με τις ηρωϊκές πράξεις των προγόνων τους.

3.
Δικαιώνονται διαχρονικά, όλοι αυτοί οι εκατοντάδες ομηριστές -Έλληνες και
ξένοι- που ασχολούνται ακόμη με την Αρχαία Ιστορία των Ελλήνων και των Ομηρικών
Επών.

 4. Δημιουργεί εξωστρέφεια και ενθουσιασμό για
όλους τους κατοίκους της περιοχής, της Αιτωλοακαρνανίας και κατ’ επέκταση της
Δυτικής Στερεάς και όλης της χώρας.

5.
Αναβαθμίζεται ιστορικά και πολιτιστικά η περιοχή με αποτέλεσμα να στρέψει τα
βλέμματα όλων των Ελλήνων αλλά και των ξένων, να θελήσουν να επισκεφτούν και να
γνωρίσουν από κοντά το Ομηρικό Δουλίχι, όπως συμβαίνει με το Αρχαίο Θέατρο και
το Νεώριο των Οινιάδων.

6.
Αναβαθμίζεται τουριστικά η περιοχή, καθώς προστίθεται ένας ακόμη αρχαίος χώρος
επίσκεψης, με αποτέλεσμα να προκύψουν καινούργιες δραστηριότητες στο χώρο της
εστίασης και των τουριστικών επιχειρήσεων.

7.
Τέλος θα δημιουργήσει ένα καινούργιο κύμα ενθουσιασμού όλων των Ελλήνων για την
ιστορία των προγόνων τους.

 

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.7.2022.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

===============

(*) Όπως επίσημα ανακοίνωσε η διεπιστημονική ομάδα Πάτρας το 2016 με επί κεφαλής τον καθηγητή κ. Σταύρο Παπαμαρινόπουλο, όπου μελέτησαν επί μακρόν τους αστρονομικούς χάρτες της ΝΑΣΑ της εποχής του Τρωικού Πολέμου και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η Τροία έπεσε στις 6.6.1218 π.Χ και ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη στις 25.10.1207 π.Χ.

 (*) Ο Μέγης, ήταν γιος του Φυλέα και εγγονός του Αυγεία και έλαβε μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας με 40 καράβια. Πολλά πλοία για την εποχή εκείνη.

(**) Το δικό μας συμπέρασμα είναι πως ο Στράβων, περισσότερο από 11 αιώνες μετά τον Τρωικό Πόλεμο, έρχεται να μας πει αυτά που λέει και ο Όμηρος, πως το Δουλίχι βρίσκεται προς τις Οινιάδες, οι κάτοικοί του είναι Επειοί από την Ήλιδα (Ηλεία) και επιβεβαιώνει τον 5^ο άθλο του Ηρακλή, που αναφέραμε στην αρχή του κεφαλαίου.