Η ζέστη τοῦ «καύσωνος» εἶναι
πανάρχαιο φαινόμενον στὸν τόπο μας.
Οἱ Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου
ἀποκαλοῦσαν μὲ τὴν λέξι «καύσων» τὶς καυτὲς ἡμέρες τοῦ καλοκαιριοῦ ἐνῶ οἱ ἀρχαιότεροι
χρησιμοποιοῦσαν τὴν λέξι «καῦμα», κάψιμο δηλαδή, ὅπως λέμε σήμερα «ἔγ-καυμα».
Τὸ διάστημα μετὰ τὴν 21η Ἰουλίου
ἀναφέρεται ὡς «Κυνάδαι ἡμέραι» καὶ ἡ περίοδος τοῦ καύσωνος «κυνικὰ καύματα», ἐπειδὴ
τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἡλίου συνώδευε ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἄστρου τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ μεγάλου
Κυνός, τοῦ ὑπέρλαμπρου Σειρίου.
Σείριος (= φωτεινὸς) στὴν
μυθολογία λεγόταν ὁ κύνας / σκύλος τοῦ γίγαντος κυνηγοῦ Ὡρίωνος, ἡ ἀνάσα τοῦ ὁποίου
ξέραινε τὰ πάντα. – ΔΕΙΤΕ την ομιλία του Γ. Λεκάκη για τον ΩΡΙΩΝΑ, ΕΔΩ.
Οἱ ξένοι ἀποκαλοῦν τὶς καυτὲς
ἡμέρες τοῦ καλοκαιριοῦ dog days, ἀντιγράφοντες τοὺς λατίνους ποὺ ἀντέγραψαν μὲ
τὴν σειρά τους τὶς ἀρχαῖες Ἑλληνικὲς πηγὲς (Ἀριστοτέλης «Μετεωρολογικά», Ἀπολλώνιος
«Ἀργοναυτικά», Διόδωρος Σικελιώτης «Ἱστορικὴ βιβλιοθήκη» καὶ ἄλλα), ὥστε μᾶλλον
ἡ λέξις summer προκύπτει ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ καῦμα ἤ «κύων+ἡμέραι» παρὰ ἀπὸ τὸ …
σανσκριτικὸ sama ποὺ σημαίνει … χρόνος.
Νὰ τὰ ξέρουμε αὐτά… ἀστρόπαιδα
εἴμαστε!
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 24.7.2024.
