Του Γιώργου Λεκάκη
Οι πιο πολλοί λέγουν και θεωρούν τους Αιγυπτίους ως ευρετές της αρχαίας αστρολογίας.
Αγνοούν όμως πως ο Ακτής (= ακτίνα) – ένας από τους Ηλιάδες(*), υιός της Νύμφης Ρόδου (η οποία ονομάτισε το νησί των Δωδεκανήσων) και του υπέρτατου θεού Ηλίου – ίδρυσε την αρχαία ελληνική πόλη Ηλιούπολη[1] στην άγνωστη ακόμη τότε Αίγυπτο – προς τιμήν του πατρός του – και εκεί εδίδαξε και έμαθε στους Αιγύπτιους την επιστήμη της Αστρολογίας, όπως ελέγετο τότε η Αστρονομία. Σε αυτήν την πόλη ίδρυσε μια Σχολή Αστρολογίας, που ήταν διάσημη για πολλές γενεές,
καθώς ξεχώρισε σε αυτήν την τέχνη, αφού ο Ακτής την εμπνεύσθηκε από τον ίδιο τον πατέρα του, Ήλιο. Διότι έτσι ήθελε ο ίδιος ο θεός Ήλιος: Να ιδρυθεί μια σχολή, όπου θα διδαχθούν όλα όσα ήξερε…
Ο Ρόδιος Ακτής, λοιπόν, ιδρύει την πρώτη πόλη στην Αίγυπτο![2] – προφανώς μέχρι τότε η κατοίκηση στην χώρα ήταν άτακτη και νομαδική…
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά…
Μέγας κατακλυσμός στο Αιγαίο, έχει εξαφανίσει στεριές και νησιά, τα οποία έχει ξαναβυθίσει στην θάλασσα.
Τότε, ο Ήλιος, επειδή σε ένα νησί του ζει η καλή του, η Ρόδη, αποφασίζει να στεγνώσει τα ύδατα του πλημμυρισμένου τόπου της, για να την σώσει… Έτσι και γίνεται. Έρωτας πάντα είναι η αιτία… Η στεριά που αναδύεται ονοματίζεται Ρόδος, από την νύφη, και είναι μια από τις πρώτες στεριές, που ξαναβλέπουν το φως του Ηλίου, μετά τον κατακλυσμό…
Ο Ήλιος και η Ρόδη αποκτούν τους Ηλιάδες(*): Επτά υιούς και μια κόρη (Όχιμος, Κέρκαφος, Μάκαρ, Ακτής ή/και Ακτίς(***), Τενάγης, Τριωψ και Κάνδαλος, και η αδελφή τους, Ηλεκτρυόνη[3]). Γεννήθηκαν / αναδύθηκαν όταν ο Ήλιος στέγνωσε τα ύδατα, που είχαν πλημμυρίσει το νησί της Ρόδου, μετά από τον κατακλυσμό…
Όταν οι Ηλιάδες(*) έφτασαν στην ανδρική ηλικία, ο πατέρας τους, Ήλιος τους είπε ότι όποιος θυσίαζε πρώτος στην θεά Αθηνά, θα απολάμβανε πάντα την παρουσία και την προστασία της! Επειδή, όμως,
ξέχασαν να βάλουν φωτιά στον βωμό, την κατάλληλη στιγμή, όταν σχεδίαζαν την θυσία τους, ήρθε ο Κέκροπας με τους Αθηναίους, στον δρόμο τους για την ίδρυση της Σαΐδος, πρόλαβαν και έβαλαν φωτιά, κι έτσι οι Αθηναίοι έλαβαν την προστασία της Αθηνάς…
Κατ’ άλλους, Ρόδιοι και Αθηναίοι προέβλεψαν τον κατακλυσμό, και έφυγαν για να σωθούν προς την Αίγυπτο.
Όντως παράλληλα με τους Ροδίους στην Αίγυπτο, και οι Αθηναίοι έκτισαν πόλη-αποικία, την Σαΐδα. Αμφότεροι «πριν από έναν μεγάλο κατακλυσμό»… Και ενώ όλες οι ελληνικές πόλεις στην μητροπολιτική χώρα κατεστράφησαν από τον κατακλυσμό, και τα γραπτά κείμενά τους χάθηκαν, οι ελληνικές πόλεις της Αιγύπτου επέζησαν… Κατά τον Κατακλυσμό, λοιπόν, χάθηκαν πολλές γραπτές πηγές των αρχαίων Ελλήνων. Έτσι βρήκαν ευκαιρία οι κάτοικοι της Αιγύπτου (όχι κατ’ ανάγκην οι Αιγύπτιοι) και ιδιοποιήθηκαν την αστρολογία – εύρημα των Ελλήνων – και την εύρεση των άστρων…
«ἀκτὶς δ᾽ εἰς Αἴγυπτον ἀπάρας ἔκτισε τὴν Ἡλιούπολιν ὀνομαζομένην,
ἀπὸ τοῦ πατρὸς θέμενος τὴν προσηγορίαν: οἱ δ᾽ Αἰγύπτιοι ἔμαθον παρ᾽ αὐτοῦ τὰ περὶ τὴν ἀστρολογίαν θεωρήματα (…) ὕστερον δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησι γενομένου κατακλυσμοῦ, καὶ διὰ τὴν ἐπομβρίαν τῶν πλείστων ἀνθρώπων ἀπολομένων, ὁμοίως τούτοις καὶ τὰ διὰ τῶν γραμμάτων ὑπομνήματα συνέβη φθαρῆναι (…) δἰ ἣν αἰτίαν οἱ Αἰγύπτιοι καιρὸν εὔθετον λαβόντες ἐξιδιοποιήσαντο τὰ περὶ τῆς ἀστρολογίας, καὶ
τῶν Ἑλλήνων διὰ τὴν ἄγνοιαν μηκέτι τῶν γραμμάτων ἀντιποιουμένων ἐνίσχυσεν, ὡς αὐτοὶ πρῶτοι τὴν τῶν ἄστρων εὕρεσιν ἐποιήσαντο (…) ὁμοίως δὲ καὶ Ἀθηναῖοι κτίσαντες ἐν Αἰγύπτῳ πόλιν τὴν ὀνομαζομένην Σάιν, τῆς ὁμοίας ἔτυχον ἀγνοίας διὰ τὸν κατακλυσμόν»…
Με τον Ακτή, η Ρόδος εξεκίνησε το εμπόριο πρώτων υλών από την Αίγυπτο, που έκανε την νήσο ακόμη πλουσιότερη…
Οι Ηλιάδες(*) ήταν ιδιαίτερα καλοί μελετητές αστεριών / αστρονόμοι, βελτίωσαν αισθητά την τέχνη της πλοήγησης και πρώτοι αυτοί χώρισαν την ημέρα σε ώρες – είναι οι ευρετές του χρόνου! Παράδοση που βλεπουμε να κρατά στην Ρόδο – με τρανταχτά παραδείγματα τον Ίππαρχο και τον Μηχανισμό των Ανικυθήρων…
Ο Ακτής και οι αδελφοί του (Τρίωψ, Μακαρεύς και Κάνδαλος) εζήλευαν τον αδελφό τους, Τέναγη, για τις ικανότητες και την εξυπνάδα του και τον εδολοφόνησαν. Μετά την δολοφονία του αδελφού τους, εδραπέτευσαν
από το νησί, και μεταλαμπάδευσαν τον υψηλότατο πολιτισμό τους. Ο Ακτής επήγε στην Αίγυπτο…[4] Ευκόλως αντιλαμβάνεται κανείς, πως τέτοιοι νόες, όπως οι Ηλιάδες(*), δεν φόνευσαν κανέναν αδελφό τους, αλλά αυτό ήταν ένα πρόσχημα για να ταξειδέψουν σε άλλα μέρη, τα
οποία εκυβέρνησαν και εκπολίτισαν… Ποιος θα δεχόταν να τον κυβερνήσει ένας αδελφοκτόνος;
Προς τιμήν δε του Ακτή / Ακτίου, οι Ρόδιοι έκτισαν ένα κολοσσιαίο άγαλμα (γνωστό ως ο Κολοσσός της Ρόδου), ύψους 37 μ., που κατατάσσεται μεταξύ των επτά θαυμάτων του αρχαίου κόσμου: Ήταν ένα χάλκινο άγαλμα του Ήλιου, που στεκόταν στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου… Εάν ο Ακτής ήταν δολοφόνος, ενός σπουδαίου Ροδίου, οι συμπατριώτες του θα τον τιμούσαν κιόλας;
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις». Γ. Λεκάκης «Ελληνική μυθολογία». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.2.2000.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Διόδωρος Σικελιώτης «Ιστορική Βιβλιοθήκη», 5.57.
- Kondrashov A. P. «Θεοί και Ήρωες της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης».
- Ρισπέν Ζ. «Ελληνική Μυθολογία», εκδ. Αυλός, Αθήναι, 1964.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Πόλη ΒΑ. του σημερινού Καΐρου. Ιερά πόλις της Αιγύπτου. Με σημαντικά ιερά του Ηλίου, του αρρενοθήλυ Ατούμ (= πλήρης < Ακτούμ < Ακτίς) και του χρυσού φοίνικα-Ηλίου [Μπενού(6*)] –
σύμβολο αναγέννησης, σχετικό με τον Διόνυσο(**)-Άδη-Όσιρι. Ο Ατούμ επήρε τον φαλλό(5*) του στα χέρια του, ήρθε σε οργασμό και συνουσία, και εδημιούρησε δυο ανθρώπους δυο διαφορετικών φύλων, αρσενικό και θηλυκό, το ζεύγος Σου και Τεφνούτ, με το σπέρμα του. Ο Ακτής, όμως, αναφέρεται και ως Ακτίς(***), διόλου
απίθανο να είναι κι αυτός αρχέγονο ον, αρρενοθήλυ:
- όπως ο θεός Ατούμ)
- όπως ο ερμαφρόδιτος [ο ομορφότερος νέος στον κόσμο, υιός του Ερμού(4*) και της Αφροδίτης, ακόλουθος του Διονύσου(**)],
- όπως η δίφυλος Αφροδίτη στην αρχαία Κύπρο, που συλλατρευόταν με τον Αφρόδιτο, ο οποίος στις αναπαραστάσεις του, έφερε γενειάδα, φαλλό(5*) και γυναικεία ρούχα.
Έλεγαν δε, πως από την Ηλιούπολη εβγήκε ο Ήλιος πρώτη φορά – εννοώντας το φως της γνώσης του έναστρου ουρανού – ΔΙΑΒΑΣΤΕ το ΕΔΩ.
Ο Βάκχος Διόνυσος(**) ελατρεύεταο ως Βα > Μπα στην Αφρική (> μπα Ρα / Ρε > Μπεσίρ, Βεσίρ, Ουεσίρ, Μπενού(6*), κλπ.). Το πουλί αυτό επέταξε επάνω από τα «αρχέγονα νερά της Νουν» (σ.σ: του Νου😉 [όπως αναδύθηκαν οι Ηλιάδες(*)], τα οποία προϋπήρχαν της «δημιουργίας», και προσγειώθηκε επί βράχου, βγάζοντας μια κραυγή, με την οποία προσδιορίσθηκε η αρχή του Σύμπαντος.
Με αυτήν την πόλη ξεκινά η επικράτεια των Ελλήνων στον 30ό παράλληλο – 30°7′46″N 31°17′20″E.
[2] Οι ελληνικές πόλεις στην Αίγυπτο:
- Ηλιούπολις,
- Ερμούπολις(4*),
- Μέμφις, και
- Θήβες η Εκατόμπυλος του Ομήρου (νυν Λούξορ),
διεκδικούν τα πρωτεία της πιο αρχέγονης ιδρύσεως πόλεως στην
Αίγυπτο, μετά τον κατακλυσμό.
[3] Απέθανε παρθένος και αργότερα λατρεύθηκε από τους Ρόδιους ως ημίθεος.
[4] Μετά την δολοφονία, σκόρπισαν παντού: Ο Μάκαρ πήγε στην Λέσβο, ο Κάνδαλος στην Κω, ο Ακτίς στην Αίγυπτο και ο Τριόπας στην Καρία. Οι
Όχιμος και Κέρκαφος παρέμειναν στην Ρόδο, γιατί δεν είχαν πειράξει τον αδελφό τους…
Ο Ακτίς (ή Άκτις) ήταν Ηλιάδης, δηλαδή υιός του Ηλίου και της Ρόδης. Ήταν Ρόδιος και θεμελιωτής της σπουδαιότερης και αρχαιότερης πόλεως της Αιγύπτου, της Ηλιουπόλεως – πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο των Αιγυπτίων! Αυτός «εις Αίγυπτον απάρας έκτισε την Ηλιούπολιν… οι δ’ Αιγύπτιοι έμαθον παρ’ αυτού τα περί την αστρολογίαν θεωρήματα, ύστερον δε παρά τοις Ελλησι γενομένου κατακλυσμού… τα δια των γραμμάτων υπομνήματα συνέβη φθαρήναι».
Αυτός, λοιπόν, ο Δωδεκανήσιος έκτισε στην Κάτω Αίγυπτο μια πόλη, στο νότιο άκρο του Δέλτα του Νείλου, πολύ πριν ακόμη κτιστούν και η Μέμφιδα και οι Θήβες – από Έλληνες κι αυτές βεβαίως. Εκεί ίδρυσε και ένα περίφημο ναό προς τιμήν του πατρός του, Ηλίου και καθιέρωσε την λατρεία του. Έτσι, οι εντόπιοι απεκάλεσαν τον τιμώμενο θεό Ήλιο–Ρα, εκ του τόπου καταγωγής του εκπολιτιστή τους, της Ρόδου. Όλη η θεολογική φιλολογία των Αιγυπτίων οφείλεται στους ιερείς αυτού του ναού του Ηλιάδη Ροδίτη. Η φήμη των Ηλιουπολιτών ιερέων διατηρήθηκε και μετά την παρακμή της πόλεως. Ακόμη και όταν τα σκήπτρα επήραν οι Θήβες, η Ηλιούπολις διατήρησε την θρησκευτική υπόληψη και κτηματική της περιουσία! Ο θεός Ήλιος-Ρα ήταν προσωποποίηση του Ηλίου, λατρευόταν χωριστά ο ιερακοκέφαλος ανατέλλων και χωριστά ο ανδροκέφαλος δύων. Τον «Οίκο Ρα» ανέκτισε ο ιδρυτής της ΙΒ’ Δυναστείας, Αμενεμχαΐτ Α΄.
Το 60 μ.Χ. που την Ηλιούπολι επεσκέφθη ο Στράβων. Την ευρήκε ήδη έρημη από κατοίκους, αλλά οι ιερείς και ο ναός της ήταν σε καλή κατάσταση. Ήταν, λέει, επί χειροποιήτου (ανα)χώματος – προφανώς για να αποφεύγει τις πλημμύρες. Από μια διώρυγα, λίμνες δέχονταν το νερό της πόλεως. Στον ναό οδηγούσε ευθεία λιθόστρωτος οδός, εκατέρωθεν της οποίας υπήρχε συστοιχία με λίθινες σφίγγες. Της εισόδου προηγούντο διαδοχικώς δυο πυλώνες. Ο πρόναος ήταν μέγας και αξιόλογος. Στον σηκό δεν υπήρχε άγαλμα ανθρωπόμορφο, αλλά ομοίωμα ζώου. Εκατέρωθεν του ναού υπήρχαν πτέρυγες, δηλαδή λίθινα υπόστεγα με επικλινή στέγη. Οι τοίχοι τους ήταν κατάκοσμες από ανάγλυφα. Στην θέση του αρχαίου ελληνικού ναού σώζεται σήμερα μόνο ένας οβελίσκος του Σεσώστριος Α΄, με επιγραφές του Ραμσή Β΄, καθώς και ελάχιστα λείψανα των αρχαίων ελληνικών τειχών της. Λόγω δε των προσχώσεων του Νείλου, η βάση της υποβιβάσθηκε πολύ κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
Μια συκομουριά αυτού του ιερού για τους αρχαίους Έλληνες μέρους διάλεξε, αργότερα, η χριστιανική παράδοση, να υποδείξει πως στον ίσκιο της από κάτω αναπαύθηκε η Αγία Οικογένεια, καταφεύγοντας στην Αίγυπτο…
Δεν είναι κρίμα κι άδικο, λοιπόν, αυτός ο περίφημος Ρόδιος, να μην τιμάται με ένα άγαλμα στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, για να μαθαίνουν και οι αιγυπτιολάτρες ξένοι τουρίστες, πως από εδώ ξεκίνησε η πολυδιαφημιζομένη αιγυπτιακή θεολογία;
ΠΗΓΗ: άρθρο του Γ. Λεκάκη με τίτλο “Ο Ροδίτης που δίδαξε θεολογία και αστρολογία τους Αιγυπτίους”, στην στήλη του ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ, στην εφημ. “Έθνος”, 8.6.2003.
Για περισσότερα: Διόδωρος Σικελιώτης (5,57,3), Στράβων, κ.ά.
