Του Γιώργου Λεκάκη
Το Chavín de Huántar είναι
ένας αρχαιολογικός χώρος στο Περού, με αρχαία ερείπια και τεχνουργήματα, που
κατασκευάσθηκαν ήδη από το 3000 π.Χ.
Κατοικήθηκε μέχρι περίπου το
400 π.Χ. από τους Chavín, έναν σημαντικό πολιτισμό πριν από τους Ίνκα.
Η τοποθεσία βρίσκεται στην
περιοχή Ancash, 434 χλμ. βόρεια της Λίμα, σε υψόμετρο 3.180 μ.! Ανατολικά στα Λευκά Όρη στην αρχή της κοιλάδας Conchucos.
Ο οικισμός είχε αρκετά μεγάλο
πληθυσμό, βασιζόταν στην αγροτική οικονομία, και η θέση του στην κεφαλή του
ποταμού Μαρανιού τον έκανε ιδανική τοποθεσία![1]
Η δραστηριότητα του
τελετουργικού κέντρου των Chavín εμφανίζεται κυρίως προς το τέλος της 2ης
χιλιετίας και μέχρι τα μέσα της 1ης χιλιετίας π.Χ.
Ο πολιτισμός των Chavín
επικεντρώθηκε στην τοποθεσία Chavín de Huántar, το θρησκευτικό κέντρο του λαού
Chavín και την πολιτική πρωτεύουσά τους. Ο ναός είναι μια τεράστια πυραμίδα, με
επίπεδη κορυφή, που περιβάλλεται από χαμηλότερες εξέδρες.
Ανάμεσα σε άλλα, ευρέθησαν
εδώ και 20 διακοσμημένα κογχύλια 2.500 χρόνων (προ των Ίνκα). Τώρα, ακουστικοί
επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, έχουν «αναστήσει» τον αρχαίο, έντονο ήχο αυτών των διακοσμημένων κογχυλιών (που έβγαζαν ήχο μπουρού, σάλπιγγα), που ευρέθησαν στο Chavín de Huántar, παίζοντας
αυτά τα μουσικά πνευστά όργανα. Χρησιμοποίησαν επίσης υπολογιστές για να κάνουν προσομοίωση στις ακουστικές ιδιότητες του τελετουργικού κέντρου του Huántar. Διαπίστωσαν,
τέλος, ότι ο ήχος από ένα τέτοιο πνευστό θα μπορούσε να δημιουργήσει «αισθητηριακό
αποπροσανατολισμό» – ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γ. Λεκάκης «Μουσικής Μύησις» – ο οποίος θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί σε τελετουργίες ή για να
επιβάλει την κοινωνική ιεραρχία.
Τα σύμβολα – πιθανή γραφή – στα διακοσμημένα κογχύλια δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί ακόμη…
ΠΗΓΗ: S. S. Patel, AJA, Volume 64, αρ. 2, Μάρτ./Απρ. 2011. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
4.4.2011.
[1] Ας μην ξεχνάμε πως ο Μαρανός / Μαρανόν / Μαρανιόν είναι
η πηγή του ποταμού Αμαζονίου (γνωστό από χάρτη του 1707), στην νότια όχθη της
λίμνης Λαυριότσα, κοντά στο Χουανούκο. Ο Μαρανιόν συνεισέφερε το περισσότερο νερό από όλους τους παραπόταμους του Αμαζονίου,
καθιστώντας τον το πιο σημαντικό ρεύμα. Μεταγενέστερες εξερευνήσεις όμως, έχουν
προτείνει δύο άλλους κεφαλοποταμούς του Μαρανιού ψηλά στις Άνδεις ως
πηγές του Αμαζονίου: Τους ποταμούς Λαυρικότσα και Νούπε, οι
οποίοι ενώνονται κοντά στο χωριό Ρόντος, για να σχηματίσουν με την
συμβολή τους τον Μαρανιόν.
