Του Λάζαρου Αραβανή, aravanis_apokentrosi_poleon@yahoo.gr
διοικητικού
υπαλλήλο υπουργείου Παιδείας
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΑ
– ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗΣ ΒΟΤΑΝΩΝ, ΚΑΡΠΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΡΩΝ, ΚΑΘΩΣ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΟ
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ.
Την δεκαετία τοῦ 2008 τὸ 80%
τῆς παραγωγῆς μοσχάτου Σάμου ἐξάγοταν, καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ 70% πήγαινε στην Γαλλία.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὰ κρασιὰ τῆς Σάμου ἐξάγονταν στὴ Γαλλία καὶ κρασιὰ ἀπὸ τὴ
Σαντορίνη, τὴν Πελοπόννησο καὶ την Βόρειο Ἑλλάδα, μὲ ὁλοένα καὶ μεγαλύτερη
ζήτηση. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔμεινε ἦταν τελικά νὰ φυτέψουν τὶς ἑλληνικὲς ποικιλίες
στὴν Γαλλία, ἐκμεταλευόμενοι τὴν ὑψηλὴ ποιότητα τῶν ἀντιοξειδωτικῶν ποὺ εἶχε τὸ
κουκκούτσι σταφυλιοῦ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ, ΕΔΩ.
Γαλλικές εταιρειες χρισιμοποιούν,
λοιπόν, τὸ κουκκούτσι[1] των
ελληνικων σταφυλιῶν. Για την ιστορία πρὶν ἑξήντα χρόνια, στὸ Bordeaux τῆς
Γαλλίας, ο dr. Jacques Masquelier ἔκανε μιὰ ἀπὸ
τὶς σημαντικότερες ἀνακαλύψεις στὴν ἐπιστήμη τῆς διατροφῆς: Ἀπομόνωσε στοὺς
σπόρους σταφυλιῶν ἕναν ἰσχυρὸ ἀντιοξειδωτικὸ παράγοντα, προστατευτικὸ τῶν
κυττάρων καὶ τῶν ἱστῶν, γνωστὸ σὰν Ολιγομερεὶς Προανθοκυανιδίνες (Oligomeric
Proanthocyanidins ἢ OPCs)[2], ὁ ὁποῖος ἐξουδετερώνει τὰ μόρια ποὺ ἀποκαλοῦμε ἐλεύθερες
ρίζες. Παράλληλα, τὰ συστατικὰ τοῦ σταφυλιοῦ μποροῦν νὰ κάνουν τὴν ἐπιδερμίδα
πιὸ λαμπερή, νὰ καταπολεμήσουν τὶς κηλίδες καὶ τὶς πανάδες, νὰ κάνουν τὰ
σπυράκια νὰ ὑποχωρήσουν καὶ νὰ κάνουν τὴν πιὸ ἤπια ἀπολέπιση.
ΔΕΙΤΕ επίσης το ρεπορτάζ του Γ. Λεκάκη:
ΑΜΠΕΛΟΣ 35.000.000 ΧΡΟΝΩΝ στην ΘΡΑΚΗ.
Εργαστηρια στην Γαλλία βρηκαν
ότι προστατευει το δερμα από τον ηλιο, και ιδιαιτερα τις παναδες ὅπου τις
εξαφανιζει. Ηδη οι Ιαπωνεζες είναι οι καλύτερες πελατισσες της γαλλικης
εταιρείας, με τζιρο δισεκατομυριων κάθε χρόνο.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τα ΚΟΥΚΚΟΥΤΣΙΑ, ΕΔΩ.
Τὸ ἐκχύλισμα σπόρων σταφυλιοῦ Masquelier’s OPCs περιέχει 65% OPCs. Ἡ ἀνακάλυψη τῶν προανθοκυανιδινὼν[2] ἔγινε στὰ
μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 ἀπὸ ἕναν φοιτητὴ διδάκτορα, τὸν Jacques Masquelier,
στό Ἰατρικὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μπορντώ στην Γαλλία. Ὁ Masquelier ἀπομόνωσε ἀρχικὰ
αὐτὰ τὰ πικρῆς γεύσης, ἄχρωμα φλαβονοειδὴ ἀπὸ τὴ φλούδα τῶν φυστικιῶν καὶ τὰ ὀνόμασε
λευκὸ-ἀνθοκυανιδίνες («ὠχρὲς ἀνθοκυανίνες»). Ὅταν ὁ Masquelier ἔδωσε στὰ ἰνδικὰ
χοιρίδια τὸ συμπυκνωμένο ἐκχύλισμα λευκοανθοκυανιδίνης, ἀνακάλυψε ἀξιοσημείωτα ἀποτελέσματα
ἐνίσχυσης τῶν τριχοειδῶν ἀγγείων – διπλασιασμὸ μέσα σὲ λίγες ὧρες. Στὴ
συνέχεια, ὁ Masquelier ἀνακάλυψε τὰ OPCs στοὺς κουκκούτσια σταφυλιῶν καὶ ἀπέδειξε
περαιτέρω τὰ δραματικὰ τοὺς ἀποτελέσματα ποὺ ἐνισχύουν τὸ κυκλοφορικό. Βρῆκε ἐπίσης
τὰ OPCs ἀποτελεσματικὰ γιὰ την θεραπεία τῆς κατακράτησης νεροῦ, τοῦ πρηξίματος
τῶν ἀστραγάλων καὶ τῶν γονάτων καὶ τῶν διαταραχῶν ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἐγκυμοσύνη.
Σύμφωνα μὲ τὸν Masquelier, ὅλες οἱ προανθοκυανιδίνες εἶναι ἰσχυρὰ ἀντιοξειδωτικά,
ἀλλὰ μόνον τὰ OPCs εἶναι ἐνεργὰ στὴν ἐπισκευὴ τοῦ κολλαγόνου καὶ τὴν ἐνίσχυση τῶν
αἱμοφόρων ἀγγείων καὶ τῶν τριχοειδῶν ἀγγείων. Τὸ ἐκχύλισμα σπόρων σταφυλιοῦ
Masquelier’s OPCs δοκιμάστηκε διπλὰ τυφλὰ σὲ μιὰ ὁμάδα ἡλικιωμένων μὲ εὔθραυστα
τριχοειδὴ ἀγγεῖα καὶ τὸ 89% εἶχε σημαντικὴ βελτίωση μετὰ ἀπὸ δύο ἑβδομάδες μὲ
μόνο 100 ἕως 150 mg τὴν ἡμέρα. Τὸ Masquelier’s™ OPCs ἔχει ἐπίσης ἰσχυρὲς ἀντιβακτηριακές
καὶ ἀντιικές ἰδιότητες καὶ ἀποτρέπει τὴν ἀπελευθέρωση ισταμίνης προστατεύοντας
τὰ κύτταρα τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ ἀπὸ τὴν ἀποικοδόμηση ἀπὸ τὰ ἔνζυμα (σημαντικὸ γιὰ
τὴν ἀνακούφιση τῶν ἀλλεργιῶν καὶ τοῦ ἀλλεργικοῦ πυρετοῦ). Τὰ OPCs μποροῦν ἐπίσης
νὰ μειώσουν τὴ χοληστερόλη καὶ νὰ ἀποτρέψουν τὴν ὀξείδωση τῆς LDL. Τό
Masquelier’s OPCs ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι βοηθᾶ σημαντικὰ στὴ θεραπεία: ἐπούλωσης
δερματικῶν πληγῶν, παγκρεατίτιδας, πολυοργανικὴς τοξικότητας ἀπὸ
χημειοθεραπεία, αἱμορραγικοῦ σόκ, γήρανσης, τραυματισμοῦ πολλῶν ὀργάνων, Ἀλτσχάιμερ
καὶ νόσου Πάρκινσον, γαστρεντερικῶν δυσλειτουργιῶν, AIDS καὶ πάνω ἀπὸ 100 ἀσθενειῶν
ποὺ σχετίζονται μὲ ἐλεύθερες ρίζες.
Ἐνεργὰ συστατικὰ: Τὸ ἐκχύλισμα
σπόρων σταφυλιοῦ περιέχει:
– 65% Ολιγομερεὶς Προανθοκυανιδίνες.
– 30% μονομερὴ καὶ
διμερὴ κατεχίνης καὶ ἐπικατεχίνης
καὶ
– 3% γαλλικὸ ὀξύ.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
10.12.2022.
[1] Τα κουκκούτσια των σταφυλιών στην ελληνική καλούνται γίγαρτα /
στέμφυλα. Απ’ αυτά παρασκευάζεται το οινοπνευματώδες ποτό που καλείται:
– τσίπουρο
(στην ηπειρωτική Ελλάδα, Θεσσαλία, Ήπειρος, Μακεδονία),
– τσικουδιά (στην Κρήτη
και τα νησιά του Αιγαίου),
– ζιβανία (στην
Κύπρο),
– γράπα (στην Πίνδο) > γκράπα (στην Ιταλία),
– αράκ / arak (στον
Λίβανο / Μέση Ανατολή),
– κομοβίτσα (komovica στην Σερβία),
– ρακή [< ράκος, τα ράκη (του σταφυλιού) και όχι… «ρακί» > ρακή (στην Τουρκία)
ρακίγια / rakiya (στην Βουλγαρία) – βλ. Γ. Λεκάκης «Η ελληνική ρακή, η τσικουδιά και το
τσίπουρο», στο περιοδικό «Ιστοριογνωσία», τ. 38, Ιούνιος 2001.
– ορούγιο (orujo στην Ισπανία)], κλπ.
Νεολιθικά γίγαρτα στην Ελλάδα
έχουν βρεθεί στην Νέα Νικομήδεια Ημαθίας, στους Φιλίππους Καβάλας (Ντίκιλι Τας), στην Δράμα,
κ.α.
Όλες σχεδόν οι αρχαίες πόλεις
– κράτη της Ελλάδος είχαν νομίσματα, όπως: Λέβεδος, Κύζικος, Μαργιανή (Αρία, Βακτρίας),
Μαρώνεια Θράκης, Μεγίστη (Καστελλόριζο Δωδεκανήσων), Μένδη Χαλκιδικής, Νάξος
Κυκλάδων, Νεανδρεια Τρωάδος, Ομόλιο Θεσσαλίας, Περπερίνη Μυσίας, Ρόδος, Σόλοι
Κιλικίας, Συαγγελα, Τένεδος, Τέως, Τήμνος Αιολίδος, Χερρόνησος Θράκης, κ.ά.
Τέλος, παλαιότερα όταν έφτιαχναν γλυκό κουταλιού σταφύλι, δεν αφαιρούσαν τα κουκκούτσια, και το έλεγαν κουκκουτσάτο.
Από την βυζαντινή εποχή (6ο
αι. μ.Χ.) απότομη κορύφωση παρουσίας κουκκουτσιών σταφυλιών βρίσκουμε στην
Σόβατα (*), την Χαλούζα και την Νιζάνα της τότε ελληνικής Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας.
(*) Sobata ή Σιβτά / Shivta /
Subeita, αρχαία πόλη των Ναβαταίων, στην έρημο Νεγκέβ του νυν Ισραήλ (Μνημείο
Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, 2005), σταθμός του Δρόμου των Μπαχαρικών. Βυζαντινή
γεωργική αποικία και ένας ενδιάμεσος σταθμός για προσκυνητές καθ’ οδόν προς το
μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, στην χερσόνησο του Σινά. Έχουν ανασκαφεί τρεις
βυζαντινές εκκλησίες (ένας κυρίως ναός και δύο μικρότεροι), δύο πατητήρια,
κατοικημένες περιοχές και διοικητικά κτήρια.
[2] Η προανθοκυανιδίνη είναι συστατικό της βιταμίνης Β4. Και
συστατικό του κουκκουτσιού των σταφυλιών.