ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Ὁ Ἑλληνισμός
βρίσκεται τά χρόνια αὐτά στόν ἀστερισμό τῶν «ἑορτασμῶν» γιά τήν συμπλήρωση τῶν
200 ἐτῶν ἀπό τήν ἐπέτειο τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους τοῦ 1821. Μίας Ἀνάτασης
τοῦ σκλαβωμένου γένους πού κατά τά 400 χρόνια σκλαβιᾶς του ἐξεγέρθηκε γιά τήν
ἐθνική καί θρησκευτική του ἀπελευθέρωση. Πάνω ἀπό 120 Ἐπαναστάσεις πού
πνίγηκαν στό αἷμα ἀπό τούς Ὀθωμανούς τύραννους ἀλλά δέν μπόρεσαν νά κάμψουν
τήν θέληση τοῦ Ἔθνους νά Ἐλευθερωθεῖ.
Τό ὅραμα
τοῦ Γένους γιά Ἐθνική Ὁλοκλήρωση δέν ἱκανοποιήθηκε μέ τήν ἐθνεγερσία καί ἔτσι
συνέχισε ὁ Ἀγώνας γιά ἕναν ἀκόμα αἰώνα… Ἐλευθερώθηκαν μερικῶς ἡ Μακεδονία, ἡ Ἤπειρος,
ἡ Θράκη καί τό Αἰγαῖο, φθάνοντας στήν Μικρασιατική καταστροφή καί τόν ξεριζωμό
τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς… βαριά ἡ ταφόπλακα πού ἔπεσε, ἀλλά ἦρθε ὁ Πόλεμος
τοῦ 1940 ὅπου τό ἱστορικό «ΟΧΙ» τοῦ Ἐθνικοῦ Κυβερνήτη Ἰωάννη Μεταξᾶ, τήν 28η
Ὀκτωβρίου, δημιούργησε μέ τόν ὑπερήφανο
καί ἑνωμένο Ἑλληνικό Λαό τήν ἀπελευθερωτική ἐποποιία στά ὑπόδουλα ἀδέλφια
μας τῆς Βορείου Ἠπείρου. Δυστυχῶς ἡ ἐξέλιξη δέν ἦταν ἡ ἀναμενόμενη.
Ἡ
προδοσία τῶν «Συμμάχων» μας καί ἡ ἐθνοκτόνα κομμουνιστική ἀνταρσία δέν ἄφησε
περιθώρια ἡ Μητέρα Ἑλλάδα νά σταθεῖ δίπλα στά ὑπόδουλα παιδιά της τῆς Ἡπειρωτικῆς
γῆς, μέ ἀποτέλεσμα αὐτά νά παραμείνουν κάτω ἀπό τήν ἀλβανική τυραννία ἀκόμα 45 ὁλόκληρα χρόνια, χωρίς τά βασικά ἐθνικά
καί κοινωνικά ἀνθρώπινα δικαιώματα, τά ὁποῖα παραβιάστηκαν κατάφορα.
Φυλακές,
ἐκτελέσεις, βασανιστήρια, ἐξορίες καί ἐκτοπισμοί μαρτυροῦν τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου πού σήκωσαν τά ἀδέλφια
μας οἱ Βορειοηπειρῶτες. Τό ἀλβανικό καθεστώς βίας τοῦ Ἐνβέρ Χότζα ἀπεδείχθει
τό πιό ρατσιστικό καθεστώς στήν εὐρωπαϊκή ἤπειρο.
Ἑκατοντάδες
χιλιάδες οἱ ὑπό διωγμό, δεκάδες χιλιάδες οἱ φυλακισμένοι, χιλιάδες οἱ
δολοφονημένοι… Αὐτή εἶναι ἡ αἱματοβαμμενη ἱστορία τῶν ἀδελφῶν μας τῆς
κατεχόμενης ἡπειρωτικῆς γῆς… Στρατιές Μαρτύρων καθαγιάζονται στά χώματα πού εὐλόγησε
ὁ Πατρο-Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μέ τήν
δική του Μαρτυρία. Δεκαετίες ὁλόκληρες μετά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ἡ μόνη οὐσιαστική
συμπαράσταση στούς ἀδελφούς μας καί καταγγελία τῆς Ἀλβανικῆς Τυρρανίας ὑπῆρξε
ἀπό τόν Μακαριστό Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κυρό Σεβαστιανό, πυρπολητή τῶν ψυχῶν μας καί τόν Ἄξιο διάδοχό του κ.κ. Ἀνδρέα.
Ὁ
συγγραφέας τοῦ παρόντος βιβλίου, Κώστας Κυριακοῦ, φυλακισμένος – πολιτικός
κρατούμενος ἀπό τήν Δρόπολη, ἀποτελεῖ σύμβολο ἀντίστασης τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ
Ελληνισμοῦ. Ἡ πολυετής μελέτη, καταγραφή καί ἀνάδειξη, σέ ὀκτώ ἤδη βιβλία, τῶν
βασάνων τοῦ λαοῦ καί τῶν πεπραγμένων τῶν κυβερνήσεων τόσο τῆς Ἀλβανίας ὅσο καί
τῆς μητέρας Ἑλλάδος ἀποτελοῦν ἔργο μοναδικό, ντοκουμέντο ἱστορικό γιά τόν κάθε
σύγχρονο ἐνδιαφερόμενο, ἀλλά καί γιά τόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος, ἀλλά πιότερο
κραυγή ἐλευθερίας τοῦ Ἀνθρώπου.
Τά
βιβλία αὐτά τά ἐξέδιδε ὁ ἀγαπητός φίλος, συναγωνιστής καί συνάδελφός μου Ἰωάννης Σχοινᾶς ἀπό τίς Ἐκδόσεις Νέα
Θέσις μέχρι τό 2016 πού ἀπεβίωσε. Εἶναι πολύ μεγάλη τιμή γιά τίς Ἐκδόσεις
Πελασγός νά παίρνω πλέον τήν σκυτάλη καί νά εὑρίσκομαι στήν θέση τοῦ ἐκδότη αὐτοῦ
τοῦ πονήματος, τοῦ σεμνοῦ καί ἀξιοπρεποῦς ἀγωνιστοῦ, ἀλλά καί διανοούμενου
Κώστα Κυριακοῦ, τόν ὁποῖον γνωρίζω καί θαυμάζω πολλά χρόνια τώρα γιά τούς ἀγῶνες
του, τήν συνεχῆ ἀγωνιστικότητά του ἀλλά κυρίως γιά τό ἦθος του. Τόν εὐχαριστῶ
βαθύτατα γιά τό δικαίωμα αὐτό.
Πιστεύω
ὅτι ἡ παροῦσα κατάθεση ψυχῆς καί ἀποκαλυπτική – ἐρευνητική ἐργασία, ἀποτελεῖ
πρωτοποριακή προσέγγιση σέ πτυχές παρασκηνίου γιά τίς Ἑλληνο-αλβανικές σχέσεις
πού θά ἐκπλήξουν καί ἀπογοητεύσουν. Ξεσκεπάζονται «ἐχθροί» καί «φίλοι». Ἀλλά
οἱ ἀλήθειες πρέπει νά εἰπωθοῦν διότι μόνον ἔτσι μποροῦμε νά ἐλπίζουμε στό «ποθούμενο» τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀπελευθέρωση
τῆς σκλάβας Ἠπείρου καί τήν Ἐθνική μας Ὁλοκλήρωση μέ στόχο τήν Ἑνιαία Ἤπειρο.
Ἀγαπητέ
ἀναγνώστη, ἀδελφέ Ἕλληνα, τό βιβλίο αὐτό νά τό διαβάσεις μέ σεβασμό καί προσοχή, σάν ἕναν φόρο τιμῆς σέ ὅλους αὐτούς τούς
Γνωστούς καί Ἄγνώστους μάρτυρες τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ πού πλήρωσαν
μέ τήν ζωή τους ἤ μέ τήν ἐλευθερία τους, τήν ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ τους καί τήν ΠΙΣΤΗ
τους.
Ἡ
δικαίωσή τους ἀποτελεῖ γιά ἐμᾶς ΗΘΙΚΟ ΧΡΕΟΣ πού δέν δικαιούμεθα νά τό ἀμελήσουμε.
Ἰωάννης
Χρ. Γιαννάκενας
Κυριακή 15 Μαρτίου 2020
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Πολλοί
Ἕλληνες πού γεννήθηκαν ἔξω ἀπό τά
πολιτικά σύνορα τῆς Χώρας, ἔχουν ἰδιαίτερη
ἀγάπη πρός τήν Ἑλλάδα·
ἱερή ἀγάπη σάν καί αὐτή πού
ἔχει κάθε πιστός Χριστιανός Ὀρθόδοξος
γιά τό Χριστό καί τήν Παναγιά. Τέτοια αἰσθήματα
ἔχουν πλημμυρίσει τήν ψυχή τοῦ
γράφοντα.
Ὅμως,
ζώντας στήν Ἑλλάδα ἀπό τό 1990, διαπίστωσα ὅτι οἱ
πολιτικές ἡγεσίες πού κυβερνοῦν τήν
Πατρίδα ἔχουν ἄλλες ἔγνοιες.
Αὐτοί δέν
γνωρίζουν, δέν θέλουν νά γνωρίσουν, δέν νοιάζονται γιά τά προβλήματα τῶν Ἑλλήνων
Βορειοηπειρωτῶν.
Ὡς
συνέπεια αὐτῆς τῆς ἐπικρατοῦσας
πραγματικότητας, ποτέ δέν βρέθηκε λύση στά ζωτικά προβλήματα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων
– σκλάβων. Ἁπλῶς τούς συντήρησαν στή φτώχεια καί
τήν μιζέρια τους.
Μετά
τήν πτώση τοῦ Ἀνατολικοῦ
Μπλόκ, – ὕστερα ἀπό πενήντα (50) χρόνια ἀπομόνωσης -,
δόθηκε στούς Βορειοηπειρῶτες ἡ
δυνατότητα νά συναντηθοῦν μέ τίς πολιτικές ἡγεσίες
πού κυβερνοῦν τήν Πατρίδα Ἑλλάδα.
Στίς ἀπορίες
καί τούς προβληματισμούς μας δέν δόθηκαν ἀπό
τούς ἁρμοδίους ἱκανοποιητικές ἀπαντήσεις,
μᾶς ἀντιμετώπισαν σάν ξένους, ἀφηρημένα
– παρδαλά.
Ἀρκετοί
ἀγωνιστές Βορειοηπειρῶτες,
πού δέν συμβιβάστηκαν μ’ αὐτή τήν μειοδοτική – ἀντεθνική
στάση ὑπέστησαν πολλά καί ὑφίστανται.
Ἡ
δυσκολία γιά τήν μή ὀρθή καί ἐθνικά
λανθασμένη ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ ἐθνικοῦ
ζητήματος, συνέβη γιά δυό κυρίως λόγους:
Πρῶτον ἡ
Μητέρα Πατρίδα ἦταν ἀπροετοίμαστη
γιά τήν νέα τάξη πραγμάτων, πού ἐπιβλήθηκε
στά Βαλκάνια μετά τήν πτώση τοῦ Ἀνατολικοῦ
μπλόκ. Αἰφνιδιάστηκε. Ἔχασε
χρόνο πολύτιμο. Ἡ κρατική ἀτολμία
κι ἀδιαφορία ἔπνιξε τίς ἐλπίδες
τῆς Γαλάζιας Πατρίδας!
Δεύτερον
(μακάρι νά διαψευστῶ), ὅπως ἐκ τῶν
πραγμάτων διαπιστώνεται, οἱ Κυβερνῶντες
τήν Ἑλλάδα μᾶς ἀντιμετωπίζουν σάν νά ἔχουν ὑπογράψει
μυστικές συμφωνίες γιά τό ξεπούλημα τοῦ Ἑλληνισμοῦ
τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Ἀπέφευγαν νά ἀσχοληθοῦν μέ
κάθε τί τό ἐθνικό. Ἀκόμη κι’ ἄν αὐτό ἦταν
πολιτιστικοῦ ὑποβάθρου (π.χ. Διάδοση Ἑλληνικῆς στό Ἐξωτερικό).
Ἀπέφευγαν κάθε τί τό δύσκολο. Ἐγκαταλείποντας
ὁμογενεῖς καί ἀποδήμους.
Μελετώντας
τήν ἱστορία τῆς Χώρας μας συμπεραίνουμε ὅτι, οἱ
πολιτικές μας δυνάμεις δέν εἶχαν ποτέ κοινή ἐξωτερική
πολιτική πού νά ἀποβλέπει στήν σωτηρία καί τήν ἐπίλυση
τοῦ Ἐθνικοῦ
Ζητήματος τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Ὡς ἀπόρροια αὐτῶν τῶν ἐφαρμοσμένων
πολιτικῶν, τό Βορειοηπειρωτικό ὁδηγήθηκε
σέ φαῦλο κύκλο· βυθίστηκε στό βοῦρκο.
Ἐπειδή
τίς ἐξηγήσεις πολλῶν Ταγῶν τοῦ Ἔθνους
τίς βρίσκουμε πρόχειρες – ἀβάσιμες, ἀποφάσισα
τήν ἔκδοση τοῦ παρόντος πονήματος. Ἡ ἀπόφαση
αὐτή δέν ἐλήφθη αὐθαιρέτως·
βασίζεται σέ ἀναφορές μέ ἐπιχειρήματα.
Ἡ
μεγαλύτερη ἀξία αὐτοῦ τοῦ
βιβλίου ἔγκειται στό γεγονός ὅτι εἶναι
συγχρόνως πραγματεία καί μαρτυρία. Καταγγέλλονται γεγονότα (κάποια – ὄχι ὅλα)
καί ξετυλίγονται μπροστά μας οἱ ἀπορρέουσες
τραγικές συνέπειες ἀπό τίς πολιτικές πού ἀκολουθήθηκαν
ἀπό τίς ἡγεσίες τῶν Ἑλληνικῶν
Κυβερνήσεων.
Γιά νά
δεῖ ὁ ἀναγνώστης
καί νά κρίνει, δημοσιεύω συμβάντα, ἀπό τά
πλέον ἀρνητικά καί πλέον τυχοδιωκτικά, πού κατά καιρούς ἔχουν
διαπραχτεῖ ἀπό τά κυβερνητικά ἐπιτελεῖα τῆς
χώρας μας, γιά τά ὁποῖα δέν κάνω ἐκτιμήσεις,
ἀλλά δίνω ἐξηγήσεις καί παραθέτω ἀποδείξεις.
Ἔχω τήν
συνείδηση, ὅτι λόγω τῶν πολλῶν
διαχρονικῶν ἀντεθνικῶν
πράξεων καί παραλείψεων τό παρόν ἔντυπο
εἶναι μία γνήσια ἀντίδραση-
ἐπανάσταση ἐναντίον
τῆς μειοδοτικῆς πολιτικῆς πού ἀκολουθεῖται σέ
σχέση μέ τό Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα.
Πολλοί
πού διάβασαν βιβλία, στά ὁποῖα
περιγράφονται οἱ συνθῆκες ζωῆς -τά
δεινά πού ὑποστήκαμε οἱ Ἕλληνες
τῆς Βορείου Ἠπείρου
ἀπό τίς Ἀλβανικές Κυβερνήσεις καί τό ἀλβανικό
κατεστημένο- ἐξέφρασαν τήν ἔντονη ἐπιθυμία
τους, νά ἐκπονήσω ἔκδοση βιβλίου, ὅπου θά
κατατεθοῦν στήν Ἱστορία τά δεινά πού προκλήθηκαν
στούς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου
καί ἀπό τούς κυβερνῶντες
τῆς ἴδιας μας τῆς Πατρίδας.
Ἀνταποκρινόμενος
στήν ἔκκληση φίλων καί διαφόρων ἀναγνωστῶν μου,
ἀλλά κυρίως μέ τήν βοήθεια τῆς
Παναγιᾶς, ὁδηγήθηκα στήν ἀπόφαση
τῆς ἔκδοσης καί δημοσίευσης κάποιων
τέτοιων γεγονότων, γιατί τό νιώθω ἐθνική ἐπιταγή.
Πιστεύω
ἀκράδαντα, ὅτι ἡ
καταγγελία ἀντεθνικῶν πράξεων εἶναι
συνέχεια τοῦ δίκαιου Ἀγώνα μας, στόν ὁποῖο ἐντάχθηκα
ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1970.
Κατέβαλα
ἐπίμονη προσπάθεια συλλογῆς καί
καταγραφῆς συμβάντων πού συνετέλεσαν στήν χειροτέρευση τῆς
κατάστασης τοῦ Ἑλληνικοῦ
Ζητήματος τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Ἀπό τήν ἄλλη, κατέβαλα τήν ἴδια προσπάθεια ὥστε νά βρῶ θετικές Κυβερνητικές
Πράξεις καί νά τίς προβάλω, δυστυχῶς βρῆκα ἐλάχιστες
(Βλ. σελ. 271 – 284).
Ἀναγνώστη,
ὅλα αὐτά πού θά μάθεις ἴσως νά
σέ ἀπογοητεύσουν. Ὅμως,
νά εἶσαι σίγουρος, ὅτι ἡ παροῦσα
πραγματεία, κατ’ ἀναλογία τοῦ
μεγάλου κακοῦ πού οἱ Ταγοί τοῦ Ἔθνους
προκάλεσαν στή Βόρειο Ἤπειρο, εἶναι
μόνο μία σταγόνα ἀπό τό πολύ δηλητήριο πού ἔχουν ἐκχύσει
στίς ψυχές μας.
“Ἡ
Καταγγελία μειοδοτικῶν πράξεων εἶναι ἐθνικά ὠφέλιμη
προσπάθεια.”
Δέν ἔκρινα ὀρθό νά
ἐκδοθεῖ τό ἔντυπο
αὐτό χωρίς τήν παράθεση κάποιων πρωτότυπων – γνήσιων ἐγγράφων
πού ἔχουν σταλεῖ καί
κατατεθεῖ στίς ὑπηρεσίες τοῦ Ἑλληνικοῦ
Κράτους πρίν καί μετά τήν πτώση τῆς
δικτατορίας στήν Ἀλβανία. Ἔτσι ὁ ἀναγνώστης
ἀμέσως θά σχηματίσει τήν κρίση του γιά τίς ὁμολογίες
καί μαρτυρίες μας.
Ἐκτός τῶν ἄλλων,
παραθέτω καί τά τσαλακωμένα πρωτότυπα μηνύματα πού ἔχουν
σταλεῖ μέ παράτολμο τρόπο, πρίν τό 1990 ἀπό τόν
Ἅδη τῆς Ἀλβανίας
στήν Ἑλλάδα.
Παραθέτω
κάποια ἔγγραφα (ἐλάχιστα) ἀπό
φακέλους συναγωνιστῶν, τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν
τήν λυσσαλέα ἀντίδραση τῶν ἀνθρώπων
πού ὑπηρετοῦσαν στίς μυστικές ὑπηρεσίες
τῆς Ἀλβανίας καί τόν συγχρονισμό μέ τούς
χαφιέδες τους, γιά τήν κατάρτιση κατηγοριῶν βασισμένων σέ συκοφαντίες καί
ραδιουργίες, μέ σκοπό τήν ἐξόντωση τῶν ἀγωνιστῶν καί
τόν ἐκφοβισμό τῶν πολλῶν…
Πιστεύω ὅτι ἔτσι θά ἀγγίξω
περισσότερο τίς ψυχές τῶν ἐλεύθερων
Ἑλλήνων καί θά νιώσουν καλύτερα τόν πόνο μας.
Προσπάθησα,
ὥστε ἡ κατάθεση καί παρουσίαση τῶν
γεγονότων νά εἶναι ὅσο τό
δυνατόν ἀκριβέστερη.
Ἐκτός αὐτῶν πού
πιό πάνω ἀνέφερα, ἐπιπλέον προχώρησα σ’ αὐτές
τίς ὁμολογίες διότι:
1.
Μετά τή συγγραφή τοῦ πρώτου μου βιβλίου «Ἐλεύθερος Φυλακισμένος»
(1997), μίλησα στό ραδιόφωνο τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος μέ τόν Πρωτοπρεσβύτερο καί
Ἀκαδημαϊκό πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό καί τόν συμπαραστάτη τῶν ἀγώνων
μας κύριο Κώστα Χολέβα. Ὁ πατέρας Γ. Μεταλληνός ὅταν
διαπίστωσε ὅτι εἶμαι διστακτικός καί δέν ἀναφέρομαι
σέ λεπτομέρειες γιά τούς διωγμούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν
Βόρειο Ἤπειρο καί στήν εὐρύτερη
Ἀλβανία, μοῦ εἶπε:
«Κύριε Κυριακοῦ, δέν
ξέρω ἄν κάποιος ἄλλος,
σάν καί ἐσένα, ἀπό τά
δεκαοκτώ (18) του χρόνια νά ἔχει ὑποστεῖ γιά
περίπου εἴκοσι (20) μῆνες εἰδική ἀνάκριση
σέ παρόμοιες συνθῆκες ἀπανθρωπιᾶς.
Θέλω νά σέ συμβουλέψω καί νά σοῦ πῶ, ὅπου
σταθεῖς καί ὅπου
βρεθεῖς νά ὁμολογεῖς ὅσα ὑπέστης
ἐσύ καί οἱ φίλοι
σου, ὅσα εἶδες καί ὅσα ἄκουσες.
Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας, ὁ
Χριστός μας σέ ἔσωσε ἀπό ὅλους
τούς κινδύνους, γιά νά ὁμολογεῖς τά
πάθη τῶν φίλων καί τά δικά σου. Ἀνήκεις
στήν κατηγορία τῶν ἀγωνιστῶν Ἐθνοομολογητῶν. Ἄν σιωπᾶς εἶναι
σάν νά καταθέτεις τά ὅπλα καί νά παραιτεῖσαι ἀπό
τούς ἀγῶνες. Θά συνεχίσεις τόν ἱερό ἀγώνα
μέ τό ὅπλο τῆς ἐνημέρωσης».
2. Τό
2017, πρίν τήν ἔκδοση τοῦ ὄγδοου
βιβλίου, «ΠΡΟΔΟΣΙΑ καί ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ» εἶχα τήν
τιμή νά συναντήσω τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό
μας κ.κ. Ἀναστάσιο Γιαννουλάτο. Τόν ρώτησα, ἄν στό
νέο μου βιβλίο, θά μοῦ ἐπιτρέψει
νά ἀναφερθῶ σ’ ἕνα
γεγονός πού ἔχει ἄμεση σχέση μέ τόν ἴδιο
γιά τήν περίοδο τῆς περιβόητης «δίκης τῶν
πέντε» τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Μέ συμβούλεψε λέγοντας:
«Νά ἀναφερθεῖς,
παιδί μου. Οἱ ἄνθρωποι πάσχουμε ἀπό ἀμνησία
ἤ κάνουμε πώς ξεχνᾶμε. Νά
τά λέμε καί νά τά ὑπενθυμίζουμε, γιατί ἔτσι θά
γίνουμε ὑπηρέτες τοῦ καλοῦ καί
διῶκτες τοῦ κακοῦ. Ὅταν
σοῦ δίνεται ἡ εὐκαιρία, νά ἀναφέρεσαι
σ’ αὐτά τά γεγονότα γιά νά γίνουν
κατανοητά στούς πολλούς…».
Ὑπάκουσα
στίς συμβουλές τους. Αὐτό προσπαθῶ καί αὐτό
κάνω πάντα.
Ἐνεργῶ κατά
τήν συνείδησή μου καί εἶμαι ὑπόλογος
γιά ὅσα γράφω. Δέν ὑπολόγισα
τίποτε, οὔτε θεωρῶ τή ζωή μου πολύτιμη.
Ἐξιστορῶ τά
γεγονότα ὅπως τά εἴδαμε καί ὅπως τά
ζήσαμε. Ἐλπίζω νά μήν «πυροβοληθῶ» ἀπό τήν
αὐστηρή κρίση τῶν ἀναγνωστῶν,
διότι ὡς ἄνθρωποι εἶναι ἀδύνατον
νά τά ἔχουμε δεῖ καί νά τά ξέρουμε ὅλα…
Τά
γράφω γιά νά τά διαβάσουν καί κανένας νά μή μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν
τά ἤξερα καί γι’αὐτό δέν
ἔχω εὐθύνη.
Βέβαια,
ἐξαίρεση ἀποτελοῦν
κάποιοι ἀθεόφοβοι νεοέλληνες, πού ἄν καί
γνωρίζουν τά δεινά τῶν Ἑλλήνων
τῆς Βορείου Ἠπείρου,
ἐπιδεικνύουν ἐγκληματική
σιωπή καί ἀπάθεια.
Γιατί;
Γιατί ἔβγαλαν
ἀπό μέσα τους τόν φόβο τοῦ ΘΕΟΥ
καί μπῆκε ὁ φόβος τῶν ἀνθρώπων,
τῶν ληστῶν, τῶν
κακοποιῶν καί λοιπά καί λοιπά.
Ἰδιαίτερη
ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ “ἀφηρημένη
– κακόβουλη” συμπεριφορά τῆς Μάνας Ἑλλάδας
ἀπέναντι στούς βασανισμένους Ἕλληνες.
Οἱ κυβερνῶντες τήν Ἑλλάδα,
γενικά ἐμᾶς τούς Βορειοηπειρῶτες
(προπαντός τούς ἀντικαθεστωτικούς Βορειοηπειρῶτες τῶν
καθεστώτων Χότζια – Ἀλία), μᾶς
θεωροῦν «περίσσιο βάρος». Σάν νά βιάζονται νά μᾶς
ξεφορτωθοῦν. Νά ξεφορτωθοῦν ποιούς;
Αὐτούς πού
δέν πρόδωσαν;
Αὐτούς πού
μόνο καί μόνο γιά τά Ἑλληνικά ἰδεώδη ὑπέστησαν
τά πάνδεινα στά σκοτεινά μπουντρούμια τῶν
τυραννικῶν καθεστώτων Χότζια – Ἀλία –
Μπερίσια;
Αὐτούς τούς
τυραννισμένους Ἕλληνες, πού οἱ
πληγές τους ἀκόμα στάζουν αἷμα!…
Γιατί σ’ αὐτούς ἡ Μάνα Ἑλλάδα
συμπεριφέρεται ἄπονα;
Γιατί σάν
κακιά μητριά τούς ἀνοίγει κι’ ἄλλες
πληγές;
Τήν ἀπάντηση
σ’ αὐτά τά ἐρωτήματα δέν θά τήν δώσουν τά
θύματα. Θά ἔχουμε ὅση ὑπομονή
χρειαστεῖ καί θά ἔρθει ἡ ὥρα νά ἀκούσουμε
τήν ἀπάντηση ἀπό τούς θύτες!!!
Τίς ἀρνητικές
συνέπειες αὐτῶν τῶν
μειοδοτικῶν πράξεων τίς ὑποστήκαμε ἄμεσα
στό πετσί μας, ὅσοι ἤμασταν
στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγώνα
γιά τό Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα.
Γιά νά
ἁπαλύνω, ἔστω ὀλίγο
τόν πόνο τοῦ Ἀγωνιστῆ
Βορειοηπειρώτη, στό παράρτημα τοῦ
βιβλίου παραθέτω ἀποδείξεις καί μαρτυρίες Ἑλλήνων
Ἀξιωματικῶν καί Στρατιωτῶν,
θυμάτων τῶν συμμοριτῶν κατά
τήν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου,
οἱ ὁποῖοι γιά
πολλά χρόνια ὑπέφεραν τά ἴδια
δεινά σάν ἐμᾶς τούς Βορειοηπειρῶτες
στά στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας
τῆς Ἀλβανίας. Αὐτοί οἱ ἥρωες,
μετά τόν ἐπαναπατρισμό τους (1956 – ᾽57), ἀντιμετωπίστηκαν
ἀπό τούς κυβερνῶντες
τήν Ἑλλάδα μέ τήν ἴδια
προχειρότητα, ἀφηρημάδα, σκληρότητα, ἀδιαφορία
καί ἀπανθρωπιά, ὅπως
καί ἐμεῖς μετά τό 1990.
Αὐτή ἡ
τραγική πραγματικότητα ἐπιβεβαιώνει τήν ἄποψη ὅτι:
«Οἱ Κυβερνῶντες
τήν Ἑλλάδα διαχρονικά ἐγκληματοῦν –ἐκτελοῦν αὐτούς
τούς Ἕλληνες- τούς ἥρωες,
πού δέν μπόρεσαν νά σκοτώσουν οἱ ὁρατοί ἐχθροί
τῆς Πατρίδας μας καί πού ἐπιμένουν, πού δέν καταθέτουν τά
ὅπλα, δέν συμβιβάζονται μέ μειοδοτικές πολιτικές…».
Παραθέτω
ἀκόμα ἕνα μικρό ἀπόσπασμα
ἀπό τό βιβλίο «Χαμένες
Εὐκαιρίες γιά Ἑλληνο-
Ἀλβανική Προσέγγιση» τοῦ Ἀγωνιστῆ–Ἐπιστήμονα
Βορειοηπειρώτη (Δρ. Βασιλείου Ι. Φώτου), ὁ ὁποῖος στά
βαθειά γεράματα πληγώθηκε βαρειά διότι διαπίστωσε τήν ἐγκατάλειψη–προδοσία
τῶν Ἑλληνικῶν
Κυβερνήσεων σέ σχέση μέ τό Ἑλληνικό Ζήτημα τῆς
Βορείου Ἠπείρου.
Παραθέτω
ἀπόσπασμα (κάτι ξεχωριστό – σπάνιο), ἀπό τό
βιβλίο «Ἑλληνισμός καί Λαοί
Νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης», τοῦ
διακεκριμένου Ἐπιστήμονα Ἀχιλλέως
Γ. Λαζάρου (Ρωμανιστῆ – Βαλκανολόγου).
Εἶναι ἀδιαμφισβήτητο – τρανταχτό ἱστορικό
Ντοκουμέντο, γιά τό ὁποῖο
δικαιολογημένα οἱ ἀλβανικοί
κύκλοι τό ἀποφεύγουν (σιωποῦν σάν
νά μήν ξέρουν τήν ὕπαρξή του), ἀλλά
πρός ἀπορία ὅλων, ποτέ δέν τό ἀναφέρουν
καί οἱ παράγοντες πού χαράζουν τήν ἐξωτερική
πολιτική τῆς Ἑλλάδος.
Μελετώντας
αὐτό τό βιβλίο:
Ἀπό τή
μία θά πονέσεις πολύ, γιατί τά δεινά πού οἱ ξένοι
προκάλεσαν στά ἀδέρφια σου εἶναι ἄπειρα.
Ἐάν οἱ ἥρωές
μας δέν ἀντιστέκονταν, ὅλα θά
εἶχαν χαθεῖ. Στή Βόρειο Ἤπειρο,
τίποτε δέ θά σοῦ θύμιζε Ἑλλάδα…
Ἀκριβῶς γι’αὐτό, θά
ζήσεις στιγμές Ἐθνικοῦ
Μεγαλείου. Θά εἶσαι περήφανος γι’αὐτούς,
πού ὡς Ἕλληνες ἔπραξαν
στό ἀκέραιο τό καθῆκον
τους.
Ἀπό τήν
ἄλλη, θά
νιώσεις ἐθνική ταπείνωση, ἀηδία
καί ντροπή, ὅταν διαβάσεις ἱστορίες
γιά πράξεις πού διαπράχτηκαν ἀπό κάποιους «πατριῶτες»,
πού κυβερνοῦν τήν Χώρα μας.
Οἱ
σκηνοθέτες τῆς Ἐθνικῆς
προδοσίας σκοπεύουν, σέ πρώτη φάση,
νά ἀπογοητευτοῦν οἱ ἀγωνιστές
καί σέ δεύτερη φάση, νά κλείσει, μέ
τόν πιό ὀδυνηρό τρόπο, τό ἐθνικό θέμα
τῆς Βορείου Ἠπείρου:
Νά ἐνταφιαστεῖ.
Θά
διαπιστώσεις τήν πεισματώδη ἀδιαλλαξία τῶν ἀγωνιστῶν,
τόσο ἀπέναντι στούς ξένους τυράννους, ὅσο καί
πρός τούς ντόπιους μειοδότες τῶν ἐθνικῶν
θεμάτων.
Νικήσαμε
τότε τήν θηριωδία τῶν ἀπάνθρωπων
καθεστώτων καί τῶν συνεργατῶν
τους. Σήμερα παλεύουμε κατά τῶν ὁρατῶν – ἀοράτων
κινδύνων, συνέπεια τῶν πράξεων τῶν
λειτουργῶν της Ἑλληνικῆς
Πολιτείας καί ἄλλων παραγόντων.
Γιά νά
μήν προκαλέσω μεγάλο πόνο συγκρατήθηκα, προσπάθησα νά μετριάσω τήν ὀργή. Οἱ ἀγῶνες,
τά πάθη, οἱ μεγάλες ἐλπίδες, ἡ αἰσιοδοξία,
ἡ ἀπελπισία παρουσιάζονται ἁπλά,
περιγράφονται μέ ζωντανό λόγο, πού ἄλλοτε ἀνακουφίζει
τήν ψυχή καί ἄλλοτε ὡς ρεῦμα
σκοτεινῶν ὑδάτων συγκλονίζει τήν πίστη στόν
συνάνθρωπο.
Δέν
λησμονήσαμε ὅσα, ὡς ἀγωνιστές,
μέ αὐταπάρνηση πράξαμε. Ὡστόσο,
καταθέτουμε στήν Ἱστορία αὐτά πού
θά ὠφελήσουν τόν Ἑλληνισμό
καί δέν ἐπεκτεινόμαστε σέ ἐκεῖνα πού
θά πράξουμε στό μέλλον.
Τρέχουμε
πρός τό τέρμα τῆς ζωῆς μας
γιά τό βραβεῖο τῆς ἐθνικῆς
δικαίωσης. Ὅσοι εἴμαστε σ’ αὐτό τόν
ἀγώνα, αὐτό τό φρόνημα ἔχουμε.
Ἐπιβάλλεται
νά μελετήσουμε τά βιβλία αὐτά, νά τά ἔχουμε
πάντοτε κοντά μας, νά τά προσφέρουμε καί σέ ἄλλους.
Ὅσο περισσότερη ἐνημέρωση
θά ἔχει ὁ κάθε Ἕλληνας,
τόσο μεγαλύτερη θά εἶναι ἡ εὐθύνη
του καί τόσο πιό κοντά θά εἶναι ἡ
στιγμή τῆς ἐθνικῆς
δικαίωσης.
Οἱ
σύγχρονοι ἥρωες δέν παραδίδουν τά ὅπλα.
Γράφουν
ἀκόμα μία λαμπρή σελίδα στήν Ἱστορία
τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἡ
μαρτυρία αὐτή θά εἶναι χρήσιμη καί πιστεύω νά ἀποτελέσει
ἀδιαμφισβήτητο ντοκουμέντο γιά τήν σωστή καταγραφή τῆς Ἱστορίας τοῦ
Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Προσδοκῶ ὅτι τά
γραφόμενα θά ἀξιοποιηθοῦν ἀπό τόν
ἱστορικό τοῦ μέλλοντος.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Διαχρονικά,
ἀλλά περισσότερο καί μέ μεγαλύτερη ἔνταση ἀπό τό
1991 καί ἔπειτα, ὑποστηρίζεται ἀπό
κάποια Μ.Μ.Ε. τῆς χώρας μας ἡ δῆθεν
μεγάλη συμπαράσταση τῆς ἐπίσημης
Πολιτείας γενικά στήν Ἐθνική Ἑλληνική
Μειονότητα τῆς Ἀλβανίας (τούς Βορειοηπειρῶτες)
καί εἰδικά στούς διωκόμενους Ἕλληνες
κατά τήν περίοδο τῆς διακυβέρνησης τῆς Ἀλβανίας
ἀπό τούς Χότζια – Ἀλία
(1944 – 1991).
Ἐπιπλέον
γιά τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ
σήμερα στήν Βόρειο Ἤπειρο, ἀποκρύπτεται
ἡ ἀλήθεια. Δέν προβάλλονται οἱ
διώξεις τῶν ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων
στίς περιοχές πού αὐτοί κατοικοῦν. Αὐτή ἡ στάση
ἰσοδυναμεῖ μέ ἐγκατάλειψη
τῶν ἀδερφῶν μας
καί ὁδηγεῖ στόν ἀφανισμό
ἤ τόν ξεριζωμό τῶν
γηγενῶν Ἑλλήνων ἀπό τίς
πατρογονικές τους ἑστίες.
Ἀπό τήν
ἄλλη, σκόπιμα δέν προβάλλεται οὔτε ἡ ἀντίσταση
τῶν ὀλίγων πού ἀγωνίζονται
γιά τά ἱερά τῆς Φυλῆς μας.
Αὐτοί οἱ ὀλίγοι ἀγωνιστές
περιθωριοποιοῦνται ἀπό τήν ἐπίσημη
Ἑλληνική Πολιτεία καί ἀντιμετωπίζονται
ἀκόμα καί ἐχθρικά ἐπειδή
δέν συμβιβάζονται μέ ἀπόψεις τῶν Ἑλληνικῶν
Κυβερνήσεων καί πολλῶν Μ.Μ.Ε. Μέ ποιές ἀπόψεις;
Μέ
μειοδοτικές ἀπόψεις, ὅπως:
«Δέν ὑπάρχει Βόρειος Ἤπειρος»,
«Αὐτή ἡ περιοχή ὀνομάζεται
Νότια Ἀλβανία».
Ἀκόμα
καταβάλλεται προσπάθεια παρουσίασης ἑνός ἄλλου
καλοῦ προφίλ τῶν Ἀλβανικῶν
Κυβερνήσεων, ἐνῶ ὑποστηρίζεται
ὅτι, τά τελευταῖα χρόνια δημοκρατικῆς
διακυβέρνησης τῆς Ἀλβανίας,
ἔχει βελτιωθεῖ ἡ
διαβίωση τῆς «Ἑλληνικῆς
Μειονότητας» πού ζεῖ ἐκεῖ.
Ὅλα αὐτά εἶναι ὑποκριτικά,
ἐξυπηρετοῦν κακόβουλο σχέδιο. Οἱ
Βορειοηπειρῶτες βιώνουν διαχρονικά τήν τυραννία, ὅπως
κάθε σκλάβος.
Ἡ ἁμαρτία
γράφει Ἱστορία.
Γιά νά
φωτιστοῦν περισσότερες σκοτεινές πτυχές καί γιά νά ἐπιλυθεῖ τό
Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, μία εἶναι ἡ λύση:
«Χρειάζεται χάραξη σωστῆς καί ἐθνικά ὀρθῆς ἐξωτερικῆς
πολιτικῆς, ἡ ὁποία
θά εἶναι σταθερή καί δέv θά ἀλλάζει κάθε φορά πού θά ἐναλλάσσονται
τά κόμματα στήν Ἐξουσία καί τήν διακυβέρνηση τῆς
χώρας».
Οἱ ἀγωνιστές
γι’ αὐτό τόν σκοπό εἶναι σέ
ἐγρήγορση, κάνουν τά πάντα… Προσπαθοῦν νά
μεταλαμπαδεύσουν τόν ἀγώνα τους καί καλοῦν τούς
νεότερους σέ σύνεση.
Μόνον ἔτσι θά
ζήσουν ἀσφαλεῖς οἱ ἄνθρωποι
ἐκεῖ, στά πατρῶα τους
ἐδάφη.
Τό ἔργο περιλαμβάνει 13
κεφάλαια καί τά περιεχόμενα στό παράρτημα, (Γεγονότα, Διμερεῖς καί
Πολυμερεῖς Διεθνεῖς Συμβάσεις, Συνθῆκες
καί Πρωτόκολλα) συμπληρώνουν τό κείμενο, τό ἐμπλουτίζουν
καί διευκολύνουν τόν ἀναγνώστη στή μελέτη καί καλύτερη
κατανόηση τῶν γεγονότων, ἀλλά
κυρίως βοηθοῦν νά γνωρίσουμε τά κατοχυρωμένα δικαιώματα τῶν
Γηγενῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν.
– Τά δυό (2) πρῶτα
κεφάλαια σελ. 27-78, ἀναφέρουν
τήν κατάσταση πού ἐπικρατοῦσε στήν
Ἀλβανία τήν χρονική περίοδο (1985 – 1990). Τόν ρόλο τοῦ Ἡγέτη τῆς
Σοβιετικῆς Ἕνωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ καί τήν ὁμιλία
τοῦ ἡγέτη τῶν Ἀλβανῶν
Ραμίζ Ἀλία στά μέλη τοῦ
Πολιτικοῦ Γραφείου καί τῆς
Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ
Κόμματός τους, μέ σκοπό τήν τόνωση τοῦ ἠθικοῦ τους
(Νοέμβριος 1989).
Ἡ ἀναφορά
σ’ αὐτά τά γεγονότα κρίνεται ἀπαραίτητη
γιά νά μποῦμε στό πνεῦμα τῆς τότε
ἐπικρατοῦσας κατάστασης.
Ἀκόμα ἀναλύεται
ἡ στάση τῶν ἀντικαθεστωτικῶν Ἑλλήνων
καί ὁ τρόπος πού αὐτοί ἀντιμετώπισαν
τούς μεγάλους κινδύνους.
– Τό
τρίτο (3) κεφάλαιο, σελ. 79-104,
ἀναφέρεται στίς πρῶτες
μέρες ἀφίξεως τοῦ συγγραφέα στήν Ἑλλάδα.
Ἐπίσης σέ ἐπιστολές, πού τό 1986 – 1988 εἶχαν
σταλεῖ παράνομα σέ Ἑλληνικούς
φορεῖς, σέ φωτογραφικό ὑλικό
καί ἐπιστολές ἐλεύθερων Ἑλλήνων.
– Τό Τέταρτο (4) κεφάλαιο, σελ. 105-132, ἀναφέρεται
στήν ἄφιξη τῶν Βορειοηπειρωτῶν στήν
Ἑλλάδα, στίς δυσκολίες καί τά προβλήματα, πού ἀντιμετώπισαν
κατά τήν ἀγωνιστική τους πορεία.
– Τό Πέμπτο (5) κεφάλαιο, σελ. 133-142, ἀναφέρεται
στήν ἀνησυχία τοῦ ἄγρυπνου
Ἱεράρχη, ἀειμνήστου Σεβαστιανοῦ γιά
τήν κακή πορεία τοῦ ἐθνικοῦ
Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος καί τήν ἀγανάκτησή
του γιά τήν ἀντεθνική συμπεριφορά τῶν
κυβερνώντων τή χώρα.
– Τό Ἕκτο (6) κεφάλαιο, σελ. 143-144, ἀναφέρεται
στήν ἀνάθεση καθηκόντων στόν Ἡρακλῆ Σύρμο
καί στόν γράφοντα, τήν ἀναχώρησή τους γιά τήν Ἤπειρο
καί σέ πειρασμούς.
– Τό Ἕβδομο (7) κεφάλαιο, σελ. 145-166, ἀναφέρεται
στίς δραστηριότητες στήν Ἤπειρο, στίς ἐπαφές
τους μέ ἡγετικά στελέχη τῆς
ΟΜΟΝΟΙΑΣ…
– Τό Ὄγδοο (8) κεφάλαιο, σελ. 167-196, ἀναφέρεται
στούς ἀγῶνες στήν Βόρειο Ἤπειρο
καί στό σχέδιο ἀπαξίωσης τῶν ἀγωνιστῶν.
– Τό Ἔνατο (9) κεφάλαιο,
σελ. 197-206, ἀναφέρεται
στήν ἀπεργία πείνας τῶν
πρώην πολιτικῶν φυλακισθέντων Βορειοηπειρωτῶν,
στήν διοργάνωση καί τήν προσπάθεια ἵδρυσης
παραρτήματος τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ ἐδῶ στήν Ἑλλάδα
(ΟΜΟΝΟΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ).
– Τό Δέκατο (10) κεφάλαιο, σελ. 207-216, ἀναφέρεται
σέ ἀπόπειρες προβοκατόρων – προδοτῶν μέ
σκοπό νά ἐμπλέξουν τόν γράφοντα σέ τρομοκρατικά σενάρια καί στήν «ἀξιοποίησή»
του!!!
– Τό Ἑνδέκατο (11)
κεφάλαιο, σελ. 217-222, ἀναφέρεται
σέ πράξεις συμπαράστασης τοῦ Πρόεδρου τῆς
Δημοκρατίας, κυρίου Κωστῆ Στεφανόπουλου, καί στό πρῶτο βῆμα
δικαίωσης τῶν Βορειοηπειρωτῶν.
– Τό Δωδέκατο (12) κεφάλαιο, σελ. 223-248, ἀναφέρεται
σέ νέες ταλαιπωρίες, (πράξεις καί παραλείψεις) τῶν
κυβερνώντων τήν Ἑλλάδα, στήν κατάσταση, πού ἐπικρατοῦσε
στήν Ἀλβανία μετά τό 1991, στά γεγονότα τῆς
Δίκης τῶν Πέντε (5) τῆς
ΟΜΟΝΟΙΑΣ (1994 – 1995),
– Τό Δέκατο τρίτο (13) κεφάλαιο, σελ. 249-268, ἀναφέρεται
σέ πράξεις διαπρεπῶν Ἑλλήνων
(Ἑλληνικοῦ Μεγαλείου).
– Τό Παράρτημα σελ. 269-334, ἀναφέρεται:
• Στήν
ἀλληλεγγύη τῶν Ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων
καί τῶν Ἀρχηγῶν ἄλλων
κρατῶν,
• Σέ ἐπιστολή
– ἔκκληση τῶν ἀγωνιστῶν πρός
τούς κυβερνῶντες τήν Ἑλλάδα (2006),
• Σέ ἀποσπάσματα
ἀπό τρία (3) βιβλία Ἑλλήνων
Ἀξιωματικῶν καί στρατιωτῶν αἰχμαλώτων
τῶν κομμουνιστῶν καί
τῶν Ἀλβανῶν συντρόφων
τους (1948 -1956),
• Σέ
προσφορές τῶν Ἐθνικῶν Εὐεργετῶν ἀπό τίς
περιοχές τῆς Βορείου Ἠπείρου,
•
Γίνεται ἐπίσης Ἀναφορά στόν Ἄγραφο
Πνευματικό Κανόνα τοῦ ΘΕΟΥ, καί
• Στά
Προφητικά Λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου γιά τήν Δικαίωση τῆς
Βορείου Ἠπείρου.
Κατά
γενική ὁμολογία, τά περισσότερα κεφάλαια τοῦ ἔργου ἀναφέρουν
τόν ἐμπαιγμό καί τήν κοροϊδία, πού ὑπέστησαν
ἐδῶ στήν ἴδια
τους τήν Πατρίδα Ἑλλάδα, αὐτοί οἱ Ἕλληνες
Βορειοηπειρῶτες πού κράτησαν ζωντανή τήν Ἑλληνική
Ἰδέα στήν σκλαβωμένη Βόρειο Ἤπειρο,
κράτησαν ψηλά τήν Σημαία καί τό Σταυρό καί δέν πωλήθηκαν.
ΠΗΓΗ:
Εκδόσεις Πελασγός. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.3.2020.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ Κυριακου, ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ