Στο Βιβλίο της «Προθέσεως» ή
«Παρρησίας» του ναού του Αγίου Γεωργίου της Βενετίας καταγράφονταν, κατά
γεωγραφικές περιοχές, τα ονόματα των ευεργετών του ναού, που μνημονεύονταν κατά
την λειτουργία!
Οι καταγραφές αρχίζουν την 1η
Απριλίου 1641.
Κάθε σελίδα χωρίζεται σε τρεις στήλες και περιέχει πλούσια
διακόσμηση. Στο επάνω μέρος της αναφέρεται η γεωγραφική προέλευση των
ευεργετών: Κύπρος, Κωνσταντινούπολη «και πάσα η Ανατολή», Μοσχοβία (εκ Μόσχας /
Ρωσίας) – ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης Γ. Λεκάκης “Κωνσταντινούπολη και Αγία Πετρούπολη” – Αθήνα, Κρήτη, Ιωάννινα, Ναύπλιο, Μοριάς, Κέρκυρα, Ζάκυνθος και
Κεφαλονιά, Πωγώνι, Σαλονίκη, Άρτα, Καστορία (όπως ελέγετο τότε η Καστοριά),
κλπ.
Δεν συνέβαλαν μόνον τα μέλη
της Ελληνικής Κοινότητος της Βενετίας (τότε «Αδελφότητα του Αγίου Νικολάου των
Ελλήνων») στην κατασκευή της υπέρλαμπρης εκκλησίας «του Αγίου Γεωργίου των
Ελλήνων», αλλά και οι καπετάνιοι των ελληνικών πλοίων, που έφταναν στην
Βενετία, οι οποίοι αυτοφορολογούνταν επί σαράντα έτη.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΒΕΝΕΤΙΑ, ΕΔΩ.
Με την πάροδο των αιώνων, η Εκκλησία και η
Κοινότητα εμπλουτίστηκαν με δωρεές εκατοντάδων ανθρώπων, από κάθε γωνιά του
ελληνικού κόσμου, συμβάλλοντας στο να καταστεί η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου η
αυθεντική κιβωτός του σκλαβομένου ελληνικού έθνους.
ΠΗΓΕΣ: Ψηφιοποιημένο Αρχείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας.
Φωτογραφικό Αρχείο Ελληνικού
Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών.
«Κοιτίδες Ελληνισμού: Βενετία»,
εφημ. «Καθημερινή», 2011.
Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος
περιήγησις».
Comunità dei Greci Ortodossi in Venezia, 23.11.2020. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 24.11.2020.
Il libro della “Prothesis” o “Parrhesia” della
chiesa di San Giorgio dei Greci di Venezia. Nel libro della
“Parrhesia” sono registrati per aree geografiche di provenienza i
nomi dei benefattori della chiesa, che venivano ricordati durante la
liturgia. Le registrazioni iniziano il 1
aprile 1641. Ogni pagina è divisa in tre colonne e contiene una ricca
decorazione. In alto si menziona l’origine geografica dei benefattori: Cipro,
Costantinopoli e Oriente, Atene, Creta, Ioannina, Nauplia, Morea, Corfù, Zante
e Cefalonia, Pogoni, Salonicco, Arta, Kastoria ecc.
Alla costruzione della splendida chiesa di San Giorgio contribuirono non
solo i membri della Comunità Greca di Venezia (allora Confraternita di San
Nicolò della Nazion Greca) ma anche i capitani delle navi greche in arrivo a
Venezia, che si autotassarono per quarant’anni.
Negli anni la Chiesa e la Comunità furono arricchite e impreziosite
dalle donazioni di centinaia di persone, da ogni angolo del mondo greco,
contribuendo a fare di San Giorgio dei Greci l’autentica arca della nazione in
cattività.
