ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ, ΕΔΩ.
Ο Αιτωλός ποιητής Γεώργιος Δροσίνης
έκαμε ποίημα τον θρύλο του
Ανήλιαγου:
Στο βασιλιά του Τρίκαρδου, το μοναχό παιδί
οι μοίρες που το μύρωσαν κατάρα είχαν κάνει
πως άμα ο ήλιος το ειδή
ευθύς θε να πεθάνει
Κι ο βασιλιάς πατέρας του μ’ ελπίδα να σωθεί
από του ήλιου το κακό και φλογισμένο μάτι
τώχτισε επίτηδες βαθύ
μέσα στη γη παλάτι…
Χρόνια πέρασαν…Πέθανε ο γέροντας γονιός
και με την ώρα την καλή θα βασιλέψει τώρα
Ανήλιαγος ο μορφονιός
στου Τρίκαρδου τη χώρα…
Κι ο βασιλιάς Ανήλιαγος τις μέρες του περνά
μέσ’ στα βαθειά παλάτια του και μοναχά το βράδυ
βουνά και κάμπους τριγυρνά
στης νύχτας το σκοτάδι…
Κι’ η Κυρά Ρήνη η όμορφη τον είδε μια βραδιά
στο κάστρο εμπρός να κυνηγά μ’ ολόφωτο φεγγάρι
κι ένιωσε αγάπη στην καρδιά
για τ’ άξιο το παλληκάρι…
Ο βασιλιάς Ανήλιαγος σαν κάθε βασιλιάς,
τώρα κι αυτός ολονυχτίς στη χώρα δε γυρίζει.
Σ’ αγαπημένη αγκαλιά γυρμένος ξενυχτίζει.
Μα στη χαρά του δεν ξεχνά της μοίρας το γραφτό.
Και πριν να φέξει στο βουνό και πριν να φέξει τ’ άστρο
αφήνει ταίρι ζηλευτό
και φεύγει από το κάστρο.
Του κάκου τον ρωτά η Κυρά γιατ’ έτσι πρωινά
την παρατάει μονάχη ! Εκείνος δεν της κρήνει
και μαύρη ζήλεια τυραννά
τη δόλια Κυρά Ρήνη.
Τόσο, που τι σοφίζεται η πονηρή Κυρά:
Όλους με μια τους πετεινούς του κάστρου της σκοτώνει
για να μη νιώσει μια φορά
ο νιος πως ξημερώνει…
Ο βασιλιάς Ανήλιαγος γελιέται την αυγή!
Και πριν να ‘ρθεί στον Τρίκαρδο κοντά στην Παλιο-Μάνη,
κατάρα! Ο ήλιος είχε βγει
κι ο νιος είχε πεθάνει…
(*) Γ. Δροσίνη (1859-1951) “Ειδύλλια” (1884), πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΕΣΤΙΑ” (τόμος ιστ΄, σελ. 697, 1883).
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΗΛΕΙΑ, ΕΔΩ και ειδικώς για το ΧΛΕΜΟΥΤΣΙ, ΕΔΩ.
