Το Δίκαιο
των Βαυαρών
των Βαυαρών
για τους αγωνιστές του 1821!
Του Στέφανου Μίλεση
Πολλοί αγωνιστές του 1821
βρέθηκαν ανάμεσα σε εκείνους που αναζήτησαν τις τύχες τους σε Αθήνα και Πειραιά
την περίοδο 1834 και 1835 αντίστοιχα.
βρέθηκαν ανάμεσα σε εκείνους που αναζήτησαν τις τύχες τους σε Αθήνα και Πειραιά
την περίοδο 1834 και 1835 αντίστοιχα.
Έφτασαν σχεδόν γυμνοί και πεινασμένοι
αναζητώντας ένα νέο ξεκίνημα…
αναζητώντας ένα νέο ξεκίνημα…
 |
| Αγωνιστές του 1821 αποβιβάζονται στον Πειραιά… |
Κι αυτό διότι ένα έτος
περίπου ενωρίτερα, τον Μάρτιο του 1833 οι Βαυαροί αντιβασιλείς είχαν εκδώσει
ένα διάταγμα περί «διαλύσεως των ατάκτων στρατευμάτων», και αυτοί οι άτακτοι
ήταν φυσικά οι Έλληνες αγωνιστές. Για 40 ημέρες ανέμεναν στον κάμπο του Άργους
την τύχη τους πάνω από 5.000 παλληκάρια του Αγώνος, γυμνοί και πεινασμένοι,
περιμένοντας και ελπίζοντας όσα τους έταξαν οι εντόπιοι καλαμαράδες και οι
Γερμανοί που εμφανίζονταν ως σωτήρες του τόπου. Οι αντιβασιλείς είχαν την γνώμη
ότι οι άνδρες αυτοί δεν τους χρησίμευαν πια σε τίποτε και, όπως γράφει και ένας
φιλέλλην Βαυαρός, ο Χριστόφορος Νέζερ «προτίμησαν να έχουν στρατό εκείνον που
κατά το μεγαλύτερο μέρος του αποτελούνταν από αλήτες, διαλεγμένους από τον
συρφετό του γερμανικού λαού».
περίπου ενωρίτερα, τον Μάρτιο του 1833 οι Βαυαροί αντιβασιλείς είχαν εκδώσει
ένα διάταγμα περί «διαλύσεως των ατάκτων στρατευμάτων», και αυτοί οι άτακτοι
ήταν φυσικά οι Έλληνες αγωνιστές. Για 40 ημέρες ανέμεναν στον κάμπο του Άργους
την τύχη τους πάνω από 5.000 παλληκάρια του Αγώνος, γυμνοί και πεινασμένοι,
περιμένοντας και ελπίζοντας όσα τους έταξαν οι εντόπιοι καλαμαράδες και οι
Γερμανοί που εμφανίζονταν ως σωτήρες του τόπου. Οι αντιβασιλείς είχαν την γνώμη
ότι οι άνδρες αυτοί δεν τους χρησίμευαν πια σε τίποτε και, όπως γράφει και ένας
φιλέλλην Βαυαρός, ο Χριστόφορος Νέζερ «προτίμησαν να έχουν στρατό εκείνον που
κατά το μεγαλύτερο μέρος του αποτελούνταν από αλήτες, διαλεγμένους από τον
συρφετό του γερμανικού λαού».
Διότι οι περισσότεροι από
εκείνους που έφθασαν ως συνοδεία του Όθωνος στην Ελλάδα ήταν τυχοδιώκτες και
άεργοι, που περιφέρονταν στους δρόμους της Γερμανίας.
εκείνους που έφθασαν ως συνοδεία του Όθωνος στην Ελλάδα ήταν τυχοδιώκτες και
άεργοι, που περιφέρονταν στους δρόμους της Γερμανίας.
Γράφει ο Κασομούλης ότι «μόλις
το έμαθαν οι αγωνιστές απελπισμένοι έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά, έσπαζαν τα
ντουφέκια τους πάνω στα βράχια. Άλλοι τράβηξαν πάλι στα βουνά και από κλέφτες
που ήταν χαρακτηρίσθηκαν ληστές κι άλλοι σήκωσαν μαύρα μπαϊράκια κυνηγημένοι
από τους Βαυαρούς»…
το έμαθαν οι αγωνιστές απελπισμένοι έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά, έσπαζαν τα
ντουφέκια τους πάνω στα βράχια. Άλλοι τράβηξαν πάλι στα βουνά και από κλέφτες
που ήταν χαρακτηρίσθηκαν ληστές κι άλλοι σήκωσαν μαύρα μπαϊράκια κυνηγημένοι
από τους Βαυαρούς»…
Και λέει ο Δημήτρης Φωτιάδης
ότι «κάμποσοι προτίμησαν να παρουσιαστούν στον Όθωνα. Κι αφού ακούμπησαν στα
πόδια του τρεις σημαίες που επί 8 χρόνια τις είχαν μπροστά στις μάχες, άρχισαν
να του διηγούνται τα δίκια τους. Ο Όθων μη γνωρίζοντας τι έπρεπε να κάνει
ρώτησε τότε τον πατέρα του. Και ο Λουδοβίκος τότε του απάντησε ότι το δίκαιο ήταν
να διαλυθούν…
ότι «κάμποσοι προτίμησαν να παρουσιαστούν στον Όθωνα. Κι αφού ακούμπησαν στα
πόδια του τρεις σημαίες που επί 8 χρόνια τις είχαν μπροστά στις μάχες, άρχισαν
να του διηγούνται τα δίκια τους. Ο Όθων μη γνωρίζοντας τι έπρεπε να κάνει
ρώτησε τότε τον πατέρα του. Και ο Λουδοβίκος τότε του απάντησε ότι το δίκαιο ήταν
να διαλυθούν…
Αυτό ήτανε το Δίκαιο των Γερμανών…
ΠΗΓΗ: ΠΕΙΡΑΙΟΡΑΜΑ.
