διότι εδέσποζε εκεί κάποιο μεγάλο τέμενος, που θα διέφερε από όλα τα άλλα. Διότι
εάν ήταν κοινό με όλα τα άλλα, τότε για ποιον λόγο να ονομασθεί ιδία η πόλις;
1857, δεν θα ήταν άστοχο να υποθέσουμε ότι εκεί υπήρχε ναός,
ή τάφος ή κενοτάφιο υπέρ του θεού Ουρανού, του υιού του Ερέβους και της Γαίας / Γης – ή του Αιθέρος(*) και της Ημέρας!
Αυτός ήταν ο πρώτος δυνάστης του Σύμπαντος, πρόγονος των θεών, και πατέρας πολλών
σημαντικών θεοτήτων, στον οποίον οι άνθρωποι ορκίζονταν!
Γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να θεσπιστεί εορτή στο σύγχρονο Αίγιο, τα Ουράνια, η Γιορτή του Ουρανού!
Γράφουσιν εξ Αιγίου, ότι, αναδεχθείσης εταιρίας τινός Αιγιέων τας δι’ ιδίας δαπάνης ανασκαφάς κατά την θέσιν Ελληνικόν, κειμένην ολίγα βήματα της ώρας έξωθεν της πόλεως προς ανατολάς, κατά την οδόν Τεμένης, επί τω όρω ίνα λάβη αυτή μεν το εν τρίτον των ανακαλυφθησομένων, η δε Κυβέρνησις τα λοιπά δύο, ήρξατο εσχάτως το έργον, και πέριξ του κατά την θέσιν εκείνη φαινομένου αρχαίου κτιρίου ανευρέθησαν δύο αρχαίοι τάφοι.
Τα εντός των τάφων τούτων οστέα εισίν όλως σεσαθρωμένα, τα δε επιστόμια αυτών εκ μαρμάρου ωραίου καλώς εξειργασμένου. Ευρέθη προς τούτοις και κεφαλή ανδρός μαρμάρινος, αβλαβής και ωραία, ήτις παρακατατετέθη εις το Δημαρχείον, έτι δε εις πίθος μαρμάρινος. Πιστεύεται, ότι αν η ανασκαφή προχωρήση μέχρι του αρχαίου κτιρίου, ανακαλυφθήσονται και άλλα πολυτιμότερα.
Ο,36, «Οδ.» ε,184, Αριστοφ. Πλ. 129.
