Διαβάζω σὲ «σοβαρὴ» ἱστοσελίδα: «Η λέξη ομπρέλλα είναι από την ιταλική ombrella, από την λατινική umbra (σκιά), πρωτοϊταλική (!) omra, πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα hmrui(!)».
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ περι ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΩΝ, ΕΔΩ.
Σχολιάζεις, χωρὶς νὰ χρειάζεται νὰ ἔχῃς ἀσχοληθῆ ἐκτενῶς μὲ τὴν γλῶσσα, ὅτι ὄμβρος λέγεται στὰ ἀρχαία Ἑλληνικὰ ἡ βροχή, ἐξ οὗ τὰ «ὄμβρια ὕδατα», καὶ τὸ ἀντιδάνειο ὀμπρέλλα». Ἀπὸ κάτω κάποιοι “ἑλληναράδες” γελοῦν… Θέλει βλέπεις πολύ μυαλὸ νὰ κάνῃς τὸν συνειρμὸ αὐτὸν μόνος σου, ἐκεῖ καταντήσαμε…
- ΔΕΙΤΕ σχετικό βίντεο με τον Γ. Λεκακη, ΕΔΩ.
Διαβάζουμε λοιπὸν στὸ Μέγα Ἐτυμολογικὸν Λεξικὸν τοῦ 10ου αἰῶνος: «ὄμβρος, ἐκ τοῦ ὁμοῦ καὶ ρέει, ὁμόρος καὶ ὅμορος, πλεονασμῷ τὸ β, ὄμβρος. Ὁ ὁμοῦ ρέων καὶ κατερχόμενος». Συνεχίζει ὁλόκληρο κατεβατό… «ἢ ἐκ τοῦ φέρω, κατὰ συγκοπὴν φρὸς καὶ βρός, διὰ προσθήκης τοῦ ο καὶ β, ὄμβρος. Ἢ ἐκ τοῦ βάρος, ὁ βαρέως φερόμενος».
Υπηρέτης κρατά αλεξήλιον για τον ηγεμόνα (ο οποίος κάθεται επί θρόνου) και δέχεται παράδοση πόλης από πρέσβεις. Από αρχαία ελληνική ανάγλυφη πλάκα του Μνημείου των Νηρηίδων – βρίσκεται στο… Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο. – ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης “Η αγνωστη Μικρα Ασια”.
Ἠχοποίητη λέξις δηλαδή. Ἡ Γλῶσσα μας ξεκίνησε νὰ γεννιέται ἀπὸ μονοσύλλαβα ΗΧΟΠΟΙΗΤΑ ρήματα, λ.χ.:
- Ρῶ, ἀπὸ τὸν ἦχο τῆς «ρ-οῆς» τοῦ νεροῦ,
- Ξῶ λόγῳ τοῦ ἤχου ποὺ παράγεται ὅταν ξ-ύνουμε ξ-ύλο, κλπ. – ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερα: Γ. Λεκακης: “ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΗ, ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ και ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ των ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ”.
Ἐπιπροσθέτως, τὸ Ἐτυμολογικὸν Λεξικὸν τῆς Λατινικῆς τοῦ 1828, τοῦ Cambridge, ἀναφέρει: ….Ὅλα ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς λέξεως «ὄμβρος».
Τὸ ὁμολογοῦν δηλαδὴ ΜΟΝΟΙ τους οἱ ἄνθρωποι, κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ ὑπῆρχε σεβασμὸς στὴν ΓΝΩΣΙ καὶ τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ. Ὠνόμασαν τὴν σκιὰ umbra, ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ λέξι ὄρφνα = σκοτεινιὰ (σχετικὴ ἡ λέξις ὀρφανός), ὅλα ἀπὸ τὸ ὄμβρος (βροχὴ) ἐπειδὴ ὅταν βρέχει σκοτεινιάζει ὁ οὐρανός.
Τότε βέβαια ὅλοι ἀναγνώριζαν τὶς ἱστορικὲς πηγές, εἰδικὰ τῶν Ρωμαίων, ποὺ ὁμολογοῦν ὅτι τὰ Λατινικὰ εἶναι Ἑλληνικὴ διάλεκτος. Τὸ δὲ Λεξικὸ αὐτό, ἔχει πολυσέλιδο πρόλογο ὅπου τονίζει ὁ καθηγητὴς Valpy ὅτι ἡ Λατινικὴ εἶναι ΘΥΓΑΤΕΡΑ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης.
Νὰ γελᾶμε ἢ νὰ κλαῖμε; Καὶ δὲν εἶναι μόνον ἡ ἐπικρατοῦσα ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ μὲ τὶς εὐλογίες τῶν «εἰδικῶνε» … εἶναι αὐτὴ ἡ ΧΥΔΑΙΟΤΗΣ ὡρισμένων ποὺ χασκογελᾶνε ἠλίθια μπροστὰ σὲ ὅ,τι δὲν κατανοοῦν, φέροντες ΓΝΩ-ΜΗ χωρὶς ΓΝΩ-ΣΙ… (γνώμη καὶ γνῶσις ἐκ τοῦ ρήματος γιγνώσκω…τὸ πρῶτο προϋποθέτει τὸ δεύτερο…)
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 11.11.2025.
αρχαια ελληνικη λεξις ομπρελα ομπρελλα ομβρελα ομβρελλα ετυμολογια ομπρελας ομπρελλας λεξη Πολυμερη ιταλικη ombrella, λατινικη umbra σκια πρωτοιταλικη omra, πρωτοινδοευρωπαικη ριζα hmrui ινδοευρωπαικη γλωσσα, ομβρος ελληνικα βροχη ομβρια υδατα αντιδανειο umbrella umbrela Μεγα ετυμολογικον Λεξικον ετυμολογικο Λεξικο 10ος αιωνας μχ ομου ρεει, ομορος πλεονασμος β γραμμα βητα, ομβρος ρεων κατερχομενος φερω, κατα συγκοπην συγκοπη φρος βρος, δια προσθηκης προσθηκη ο, γραμμα ομικρον βαρος, βαρεως φερομενος ηχοποιητη μονοσυλλαβο ΗΧΟΠΟΙΗΤΟ ρημα ρω, ηχος ροη νερο ξω ξυνω ξυλο, Λατινικης 19ος 1828, καιμπριτζ Cambridge, ΓΝΩΣΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ορφνα = σκοτεινια ορφανος σκοτεινος ουρανος ιστορικες πηγες, Ρωμαιοι Λατινικα διαλεκτος καθηγητης βαλπι βαλπυ Valpy γεννηση ελληνικης γλωσσας γλωσσης ΓΝΩΜΗ ΓΝΩΣΗ γιγνωσκω αλεξηλιον αλεξιβροχιον αλεξηλιο αλεξιβροχιο ξανθος λυκιας λυκια ηγεμονας θρονος παραδοση πολης πολη πρεσβεις πρεσβεια αναγλυφη πλακα Μνημειο Νηρηιδων Νηρηιδες Βρετανικο Μουσειο, Λονδινο αγνωστη μικρα ασια ΗΧΟΠΟΙΗΤΗ λεξη ΗΧΟΠΟΙΗΤΕΣ λεξεις
