Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη(*), ioanniskouriannidis@yahoo.com
Οι φωτιές στην Θράκη είναι πολεμική
ενέργεια. Αν δεν το δούμε έτσι, δεν πρόκειται ποτέ να αντιμετωπιστεί το θέμα
στις πραγματικές του διαστάσεις. Και δεν μιλάμε απλώς για την αντιμετώπιση μιας
πυρκαγιάς και των επιπτώσεών της στο οικονομικό και περιβαλλοντικό κεφάλαιο της
περιοχής, αλλά για την αντιμετώπιση μιας πυρκαγιάς στην συγκεκριμένη περιοχή.
Όπως φυσικά και στα νησιά μας.
Είδαμε όλο τον κρατικό μηχανισμό,
Στρατό, Αστυνομία, Πυροσβεστική, εθελοντές, ιδιοκτήτες βαρέων και αγροτικών
μηχανημάτων, να δίνουν με αυταπάρνηση τη μάχη τους για να σώσουν ζωές,
περιουσίες και υποδομές, επί σειρά μερόνυχτων, καταπονημένοι και εξουθενωμένοι.
Μπορεί να σκεφτεί κανείς μία ανάλογη
κατάσταση παράλληλα με ένα θερμό επεισόδιο που μπορεί να προκαλέσει ο συνήθης
ταραξίας της περιοχής σε βάρος της πατρίδας μας; Τί θα πρωτοκάνουν οι
επιφορτισμένοι με την ασφάλεια της περιοχής; Θα προασπίσουν την εδαφική
ακεραιότητα της πατρίδας ή θα τρέχουν να σβήνουν φωτιές και να σώζουν
γυναικόπαιδα και ανήμπορους ανθρώπους στα μετόπισθεν;
Κάποιοι μιλούν για «πρόβα τζενεράλε»
ενός υβριδικού πολέμου της γείτονος, προκειμένου να ελέγξει τις δυνατότητες και
τον βαθμό ετοιμότητας και αντίδρασης του κρατικού μας μηχανισμού. Μπορεί να
είναι και έτσι, μπορεί και να μην είναι. Οφείλουμε όμως έτσι να το δούμε και να
το αντιμετωπίσουμε.
Το ότι η Θράκη, μαζί με την υπόλοιπη
Ελλάδα, καίγεται τη στιγμή της επίσκεψης Ζελένσκι στην Αθήνα (ένα γεγονός
προγραμματισμένο εδώ και πολλές εβδομάδες) μπορεί να μην είναι τυχαίο. Μπορεί
όμως αυτό να είναι κάτι που να χρησιμοποιηθεί ως βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής
αγανάκτησης μέσω μιας συνωμοσιολογικής καλλιέργειας εντυπώσεων.
Γεγονός όμως είναι ότι αυτή τη στιγμή
θρηνούμε νεκρούς, έχουμε τεράστιες καταστροφές στην τοπική οικονομία και σε
ατομικές ιδιοκτησίες, πιθανότατα επιπτώσεις σε στρατιωτικές υποδομές,
δυσλειτουργία υποδομών υγείας και γενικώς έχουν δημιουργηθεί συνθήκες που
προσιδιάζουν σε αυτές που δημιουργούνται σε πολεμικές καταστάσεις.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αν δεν
επιτέλεσαν οι αρμόδιοι το έργο τους κατά τα προβλεπόμενα, αυτό είναι ευθύνη του
«επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη. Την ίδια ευθύνη φέρει ο πρωθυπουργός, αν δεν «πάρει τα κεφάλια» των υπευθύνων. Το ίδιο και για την
πλημμελή φύλαξη των συνόρων που έχει ως αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη είσοδο
αμέτρητων λαθρομεταναστών, κάποιοι εκ των οποίων έχουν ταυτοποιηθεί και ως
εμπρηστές.
Το ίδιο και περισσότερο υπεύθυνοι,
όμως, θα είναι ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του αν δεν διδαχθούν και δεν
λάβουν μέτρα άμεσα για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων στις παραμεθόριες
περιοχές της πατρίδας μας.
Η υβριδική αυτή επίθεση (ακόμη κι αν
ήταν τυχαία, πράγμα μάλλον απίθανο, αν αναλογιστεί κανείς τόσο τις συλλήψεις πολλών
εμπρηστών λαθρομεταναστών όσο και την έρευνα που διεξάγει πλέον επίσημα η ΕΥΠ)
κατέδειξε όλη την παθογένεια και τις ελλείψεις στον κρατικό μηχανισμό, την
αναγκαιότητα σε υλικό δυναμικό και υποδομές, την κατάλληλη εκπαίδευση του
υπάρχοντος αλλά και του μελλοντικού ανθρώπινου δυναμικού και προπαντός την
τόνωση του αισθήματος ασφάλειας σε πολίτες για τους οποίους η φράση «φυλάμε
Θερμοπύλες» είναι μία καθημερινή ζώσα πραγματικότητα.
ΠΗΓΗ: εφημ. «Δημοκρατία», 23.8.2023.
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 24.8.2023.
