Αιρετικέ μου δάσκαλε
Τα λόγια σου
για μένα ευαγγέλιο
με σώσανε σε
δύσκολους καιρούς
και στην
ψυχή μου χάρισαν το γέλιο
και τώρα που
ελπίζω να μ’ ακούς
μάθε,
λοιπόν, πως μέσα στα θηρία
και μέσα σε
αθάνατους θνητούς
δεν μου
’δωσες ανάπηρη ελευθερία
μα μ’ έβαλες
να κάτσω με θεούς…
Μαζί σου χάνομαι
στης φαντασίας τα ταξείδια,
στης οπτασίας τα παιχνίδια
στου φεγγαριού τον οίκο
κύριε Νίκο,
κι όλα τα παράξενα συμβαίνουν…
Χαίρομαι που χάνομαι
και οι σελίδες σου με παίρνουν
κύριε Νίκο …
Μαζί σου χάνομαι
στα πιο απίθανα ισνάφια,
στων λέξεών σου τα χρυσάφια
και αγαπάω και τον λύκο
κύριε Νίκο,
κι όλα τα παράξενα συμβαίνουν…
Χαίρομαι που χάνομαι
κι οι ουρανοί βροχή μου στέλνουν
κύριε Νίκο…
Αιρετικέ μου δάσκαλε
και της ψυχής μου λυχναράκι
μ’ έμαθες ανάγνωση Νίκο Καζαντζάκη…
Αιρετικέ μου δάσκαλε
και της ψυχής μου εσωφωτάκι
μ’ έμαθες να σκέφτομαι Νίκο Καζαντζάκη…
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 8.10.2007.
