ΣΤΗ ΛΕΝΗ ΤΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ
(Άνω Ραδοβύζι, Μονή Σέλτσου, 10η Απρίλη 1804)
Στά βράχια πού ροβόλησες
σάν ‘λάφι ισκιωμένο,
μέ τήν πλεξούδα σου λυτή,
τό μάτι αγριεμένο.
Ωραία σάν τήν άνοιξη
λουλούδι μυρωμένο,
κλαράκι βεργολυγερό,
και σπαθογεννημένο.
Το χνάρι σου αναζητώ,
στού «Άσπρου» τό λημέρι
και τόν αχό τής μάχης σου,
μέ τ’ άτρομο τό χέρι.
Γιά σένα απροσκύνητη,
Σουλιώτισσα αντρειωμένη,
– αρχαία Σπαρτιάτισσα –
θρήνος, καημός μάς μένει.
Πανώρια κόρη σέ υμνώ,
η δόξα σου γραμμένη,
στήν Ήπειρο όλοι τραγουδούν
τού Μπότσαρη τήν Λένη.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 23.3.2021.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τους ΜΠΟΤΣΑΡΑΙΟΥΣ, ΕΔΩ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γρ. Κοσσυβάκη “Ηπειρωτικός διαχρονικός ελληνισμός”.
και Γ. Λεκάκης “Ήπειρος, η γωνιά που πέτρωσε στο 5”.
ΑΚΟΥΣΤΕ την «Η Λένη του Μπότσαρη…», ιστορικό, καθιστικό της Ηπείρου
από τον Δημήτρη Βάγια, κλαρίνο Βασίλης Μπατζής.
