χρυσή βάση, της συλλογής Poniatowski, με μαύρη γραμμή σμάλτου…
– θεά της χλωρίδας, να παρουσιάζει ένα λουλούδι στην καθιστή θεά
Ήρα – μετέπειτα Juno / Saturnia.
Λεπτομέρεια:
παράσταση φαίνεται αρχικώς απλή…
θεού, μη συμβατική σύλληψη και παρθενογένεση…
κρίνος επέρασε στην ελληνική λαϊκή αντίληψη ως σύμβολο αγνότητος, αφού εγεννήθη
από το γάλα της Ήρας.
Σήμερα θα δούμε ποια ήταν εκείνη η οποία πρώτη μύρισε
άνθος και συνέλαβε. Δεν ήταν η Παναγία βεβαίως, όπως θα έσπευδαν ίσως πολλοί
βιαστικοί να απαντήσουν, αλλά πάλι η θεά των θεαινών, Ήρα! Και ο μύθος έχει ως
εξής:
Η ζηλιάρα Ήρα ήταν… πυρ και μανία με τον Δία, ο οποίος
κατόρθωσε και την… ακύρωσε, αφού μπόρεσε και γέννησε χωρίς γυναίκα, την Αθηνά
(ως θα θυμάστε την έβγαλε απ’ το κεφάλι του). Έτσι, για να εκδικηθεί αυτό το…
ανδρικό κατόρθωμα, παρακάλεσε την Ανθούσα να την βοηθήσει να γεννήσει και αυτή ένα
παιδί, άνευ ανδρός. Η Ανθούσε τότε της έδωσε έναν κρίνο, το οποίο και η Ήρα
ωσφράνθη και εξ αυτού εγνέννησε τον Άρη, τον θεό του πολέμου, και έναν εκ των 12
θεών του Ολύμπου!
Γι’ αυτό ο Άρης έφερε το επίθετο Απάτωρ, επειδή ετίχθη
άνευ της συνεργίας πατρός, όπως και η Αθηνά έφερε το επίθετο Αμήτωρ, επειδή
εγεννήθη άνευ μητρός. – ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης στην εφημ. “Έθνος της Κυριακής”, 1.6.2003. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 2.6.2003.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Ομηρος, Ησίοδος, Παυσανίας, Απολλόδωρος, Διόδωρος Σικελιώτης, Ευριπίδης,
Ηρόδοτος, P. Decharme,
κ.ά.
μάθει»… Και εξιστορεί:
πληγώθηκε που ο Ζευς δεν χρειάστηκε τις υπηρεσίες της. Πήγε και παραπονέθηκε
στον Ωκεανό για τις πράξεις του συζύγου της. Σταμάτησε στην πόρτα μας, κουρασμένη
από το ταξείδι. Όταν την είδα ρώτησα: Τι σε έφερε έως εδώ, Ήρα;
λέξεις», λέει, «δεν ανακουφίζουν τον πόνο μου. Αν ο Ζευς έγινε πατέρας χωρίς να
χρησιμοποιήσει σύζυγο και κατέχει και τους δύο τίτλους μόνος του, γιατί να μην
πρέπει να προβώ κι εγώ σε μια μητρότητα χωρίς σύζυγο, μια γέννηση από παρθένα[2],
που δεν την άγγιξε άνδρας; Θα δοκιμάσω κάθε φάρμακο στην πλατειά Γη και στον
κενό Ωκεανό και στις βαθειές κοιλότητες στα Τάρταρα»…
«Φαίνεσαι, Νύμφη, ότι μπορείς να βοηθήσεις», λέει. Τρεις φορές ήθελα να
βοηθήσω, τρεις φορές κόλλησε η γλώσσα μου: Ο θυμός του Διός μου προκαλούσε
φόβο. «Σε παρακαλώ, βοήθησέ με», είπε, «θα αποκρύψω την πηγή της βοήθειάς μου».
Μάρτυς μου η ιερά Στυξ.
είπα, «από τα λειβάδια της Ωλένου[3]
θα πραγματοποιήσει την ευχή σου. Είναι μοναδικό στους κήπους μου. Και μια στείρα αγελάδα να το ακουμπήσει θα γίνει μητέρα…
αντίχειρά μου. Η Ήρα αισθάνεται το άγγιγμα. Και με το άγγιγμα συλλαμβάνει.
Φουσκώνει και εισέρχεται στην Θράκη[4]
και στην δυτική Προποντίδα, και πραγματοποιεί την ευχή της: Ο Άρης
δημιουργήθηκε[5].
Άρης είπε: «Και εσύ θα έπρεπε να έχεις μια θέση στην πόλη του Ρωμύλου, την Ρώμη». – ΠΗΓΗ: Οβίδιος «Fasti» 5.229 ff, Boyle, «Ρωμαϊκή ποίηση 1ου π.Χ. έως
1ου μ.Χ..».
Βλέπετε πως τα ονόματα ΗΡΑ και ΑΡΗ[Σ] έχουν ανάδρομη καρκινική σχέση…
Και η Χλωρίς επήρε και το επίθετο Αρεγονίδα! (βλ. Αργοναυτικά-Ορφικά, 126).
Μάλιστα παραφράσθηκε από τους χριστιανούς, για την «μαγική» γέννηση του Ιησού Χριστού,
από την Παναγία, μυρίζοντας τον κρίνο…
αρχαίων Ελλήνων.
των ανθέων – εξ ου και Ανθούσα.
Περσεφόνης (ή του Αμφίονος και της Νιόβης)[6]
και σύζυγος του θελκτικού εραστή Ζεφύρου[7].
Όταν ετελούντο τα πρώτα Ηραία[8],
στην Ηλεία, και διεξαγόταν αγώνας δρόμου των παρθένων στο στάδιο
της Ολυμπίας, πρώτη νικήτρια ήταν η Χλωρίς. Συλλατρευόταν με την
Λητώ[9].
Άγαλμά της παρθένου
Χλωρίδος ίστατο στο Άργος, παρά της Λητούς, έργο του Πραξιτέλους[10]!
Φλώρινα). Η «Ρωμαία» θεά, έγινε πανομοιότυπη με την Χλωρίδα.
(Οβίδιος «Fast.», V.195). Σύζυγός της ήταν ο Αίολος (κατά παράφρασιν του Ζεφύρου). Οι Λατίνοι εκτός
από θεότητα της εαρινής βλαστήσεως (κυρίως των δημητριακών φυτών (σίτου,
κριθής, κ.ά.) και των οπωροφόρων δένδρων, την έκαμαν και θεότητα των καρποφόρων δένδρων, της αμπέλου καί των ανθέων.
Με την Rοbigus (ή Robigo) εμπόδιζε την
σκωρία των σιτηρών. Με την Pomona / Πομονα αγρυπνούσε επί των οπωροφόρων δένδρων.
Η Flora ήταν μία των 12 θεοτήτων, που
εξευμένιζαν με εξιλαστήριες θυσίες, όταν εμφανιζόταν κάποιο έκτακτο γεγονός.
Είχε αρχαιότατο ναό στην Ρωμη, επί του Κυρηναλίου λόφου, και ίδιον ιερέα και δεύτερο
ναό, ανεγερθέντα κατά τον 2ο π.X. αιώνα, εξ αφορμής μιας αφορίας,
«παρά τόν μέγαν Κίρκον». Ετελούντο προς τιμήν της μεγάλες αγροτικές εορτές, τα
Φλοράλια / Floralia, τον μήνα Απρίλιο (περίπου 28 Απριλίου-1η
Μαΐου), προς εξασφάλισιν της προστασίας «εσπαρμένων αγρών». (βλ. Dict. of Ant.
s. v. Floralia και Γ. Λεκάκη “Τάματα και αναθήματα”). Ετιμάτο ιδιαιτέρως από
τις γυναίκες. Απεικονίζετο ως νεαρά γυνή, εστεμμένη με άνθη. Τα πλείστα των αγαλμάτων, τα οποία φέρουν το
όνομα της Flora είναι προσαρμογές των αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων. Απεικονίσεις
της διεσώθησαν και επί αρχαίων νομισμάτων.
υπογραφή του γλύπτη Ευόδου – ΕΥΟΔΟΣ ΕΠ(ΟΙΕΙ) – προφανώς αντιγραφή από κάποιο
πρωτότυπο.
«Pierres gravees antiques», κλάση Ι. 102 > Christie’s, αρ. 85 > Tyrrell, αρ. 68 > Bonhams,
Λονδίνο, 5 Δεκεμβρίου 2002.
Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Dictionary of Greek
and Roman Biography and Mythology. Αλ. Λέτσας «Μυθολογία της Γεωργίας». ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 19.12.2019.
Δεν είναι η μόνη γέννηση άνευ συζύγου που πραγματοποίησε η Ήρα. Και τον Ήφαιστο,
τον εγέννησε χωρίς να έχει πλαγιάσει με θεό ή θνητό (Ιλ. Α,578, Ησ. Θεογ. 927,
Απολλόδ. 1/3.5 ).
που ίδρυσε ο ομώνυμος υιός του Ηφαίστου. Και πόλις της Αχαΐας, που ίδρυσε ο
ομώνυμος υιός του Διός και της Δαναΐδος Αναξιθέας, στις όχθες του ποταμού
Πείρου – η μετέπειτα Δύμη. Σήμερα εκεί κοντά υπάρχει χωριό που λέγεται … Κρίνος...
Γι’ αυτό έλεγαν πως η λατρεία του Άρεως ξεκίνησε από την Θράκη και διεδόθη στον
υπόλοιπο ελληνισμό.
Ίσως επειδή δεν ήταν «πλήρως θεϊκή» γέννα, γι’ αυτό και ο θεός αυτός δεν ήταν αήττητος!
Βλ. Παυσ. 2/21.9, 5/16.4, Απολλόδ. 3/5.6, Σχόλ. Ιλ. Λ, 692c, Διόδ. Σικ.
4/68.6, Υγίν. μύθ. 10, 11, 14.14, 69.7.
Ο Ζέφυρος, θεότης του ελαφρού δυτικού ανέμου,
δροσίζει με την γλυκειά πνοή του τα Ηλύσια πεδία, και ως εκ τούτου και την εκεί
διαμονή των μακάρων. Αυξάνει την βλάστηση και ωριμάζει τους καρπούς, τους
θαυμασίους κήπους του βασιλεως των Φαιάκων, Αλκινόου…
Ολύμπια των ανδρών. Κι αυτές ανά πενταετία. Κατά τη διάρκειά τους,
16 γυναίκες ύφαιναν πέπλο της Ήρας. Βραβεία ήσαν και εδώ, στεφάνια ελιάς και
μέρος του κρέατος των ιερείων. Τους αγώνες ίδρυσε η Ιπποδάμεια, προς τιμήν της
Ήρας, όταν έγινε
του Πέλοπος. – βλ. Γ. Λεκάκης «Ολυμπιακοί Αγώνες» και «Η Πίσα και η Πίζα».
Γι’ αυτό και κάποιοι τις ταυτίζουν.
Βλ. Παυσανία (ΙI, 21,9). Του
συμπλέγματος τούτου υπάρχουν αντίγραφα επί νομισμάτων ρωμαϊκών χρόνων.