Η θεά Ηώς σε πίνακα αγνώστου!
Του Γιώργου Λεκάκη
Η Ηώς (<
Έως ή Αύω, Αύως), στην ελληνική Μυθολογία ήταν η θεά-προσωποποίηση της Aυγής!
Έως ή Αύω, Αύως), στην ελληνική Μυθολογία ήταν η θεά-προσωποποίηση της Aυγής!
(Γι’ αυτόν τον λόγο, η αυγή δεν μπορεί να γράφεται… αβγή…)
Ήταν κόρη
του Τιτάνα Υπερίωνος και της Τιτανίδος Θείας.
του Τιτάνα Υπερίωνος και της Τιτανίδος Θείας.
Άρα, αδελφή της Σελήνης και του Ηλίου (του οποίου προηγείται κάθε ημέρα στο ουράνιο ταξίδι του).
Κατ’ άλλους,
ήταν κόρη της Ευρυφάεσσας (που έμεινε και ως χαρακτηριστικό μητρωνυμικό επίθετό
της) ή εν τέλει του ιδίου του Ηλίου και της Ευφροσύνης / Νύκτας.
ήταν κόρη της Ευρυφάεσσας (που έμεινε και ως χαρακτηριστικό μητρωνυμικό επίθετό
της) ή εν τέλει του ιδίου του Ηλίου και της Ευφροσύνης / Νύκτας.
Είχε ελκυστικό
κάλλος και δελεαστικές χάριτες. Γι’ αυτό προσέλκυσε τα ερωτικά βλέμματα πολλών
(ακόμη και θεών). Ο βίος της να είναι πλήρης ερωτικών επεισοδίων, αλλά άνευ
πλήρους ικανοποιήσεως. Άπειρες οι ερωτικές παραδόσεις περί της Ηούς…
κάλλος και δελεαστικές χάριτες. Γι’ αυτό προσέλκυσε τα ερωτικά βλέμματα πολλών
(ακόμη και θεών). Ο βίος της να είναι πλήρης ερωτικών επεισοδίων, αλλά άνευ
πλήρους ικανοποιήσεως. Άπειρες οι ερωτικές παραδόσεις περί της Ηούς…
Η Ηώς στην
τέχνη απεικονίζεται ως μία ωραιοτάτη νέα. Με φτερά, επί χρυσού άρματος, το
οποίο το σέρνουν λευκοί ίπποι, να ραίνει την Γη με δροσιά…
τέχνη απεικονίζεται ως μία ωραιοτάτη νέα. Με φτερά, επί χρυσού άρματος, το
οποίο το σέρνουν λευκοί ίπποι, να ραίνει την Γη με δροσιά…
Στο παραπάνω το
ζωγραφικό έργο τέχνης, απεικονίζεται πολύ όμορφα η εικόνα της ροδοδάκτυλης θεάς Ηούς (Όμηρος). Είναι
γυμνή, τυλιγμένη με ένα πορφυρούν πέπλο (αύρα), που σχηματίζει γύρω και πάνω της την αδελφή
της, Σελήνη, η οποία δύει, για ν’ ανατείλει ο αδελφός της, Ήλιος… Πίσω της η κροκάτη γάζα της αυγής (Κ. Βάρναλης) * …
ζωγραφικό έργο τέχνης, απεικονίζεται πολύ όμορφα η εικόνα της ροδοδάκτυλης θεάς Ηούς (Όμηρος). Είναι
γυμνή, τυλιγμένη με ένα πορφυρούν πέπλο (αύρα), που σχηματίζει γύρω και πάνω της την αδελφή
της, Σελήνη, η οποία δύει, για ν’ ανατείλει ο αδελφός της, Ήλιος… Πίσω της η κροκάτη γάζα της αυγής (Κ. Βάρναλης) * …
Είναι λάδι σε
καμβά (81,3 Χ 113 εκατ). Τι το περίεργο έχει; Φιλοτεχνήθηκε από έναν… άγνωστο
καλλιτέχνη (!), περίπου τον 17ο ή τον 18ο αιώνα…
καμβά (81,3 Χ 113 εκατ). Τι το περίεργο έχει; Φιλοτεχνήθηκε από έναν… άγνωστο
καλλιτέχνη (!), περίπου τον 17ο ή τον 18ο αιώνα…
Η θεά Ηώς μας,
έγινε η Αουρόρα (< Αύω > Αύρα) των Λατίνων και η Θέσα των επίσης ελληνικής
καταγωγής Ετρούσκων…
έγινε η Αουρόρα (< Αύω > Αύρα) των Λατίνων και η Θέσα των επίσης ελληνικής
καταγωγής Ετρούσκων…
(*) «Οι
Μοιραίοι»
Μοιραίοι»
Του Κ.
Βάρναλη
Βάρναλη
Mες την
υπόγεια την ταβέρνα,
υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε
καπνούς και σε βρισές
καπνούς και σε βρισές
(απάνω
στρίγγλιζε η λατέρνα)
στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ’ η παρέα
πίναμ’ εψές·
πίναμ’ εψές·
εψές, σαν
όλα τα βραδάκια,
όλα τα βραδάκια,
να πάνε
κάτου τα φαρμάκια.
κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν
ένας πλάι στον άλλο
ένας πλάι στον άλλο
και κάπου
εφτυούσε καταγής.
εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο
βάσανο μεγάλο
βάσανο μεγάλο
το βάσανο
είναι της ζωής!
είναι της ζωής!
Όσο κι ο
νους να τυραννιέται,
νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα
δε θυμιέται.
δε θυμιέται.
Ήλιε και
θάλασσα γαλάζα
θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ’
άσωτ’ ουρανού!
άσωτ’ ουρανού!
Ω! της αυγής
κροκάτη γάζα,
κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα
του δειλινού,
του δειλινού,
λάμπετε,
σβήνετε μακριά μας,
σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να
μπείτε στην καρδιά μας!
μπείτε στην καρδιά μας!
Tου ενού ο
πατέρας χρόνια δέκα
πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος,
ίδιο στοιχειό·
ίδιο στοιχειό·
τ’ άλλου
κοντόημερ’ η γυναίκα
κοντόημερ’ η γυναίκα
στο σπίτι
λυώνει από χτικιό·
λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι
ο γιος του Mάζη
ο γιος του Mάζη
κι η κόρη
του Γιαβή στο Γκάζι.
του Γιαβή στο Γκάζι.
― Φταίει το
ζαβό το ριζικό μας!
ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο
Θεός που μας μισεί!
Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το
κεφάλι το κακό μας!
κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει
πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος
φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε
και δεν τό πε ακόμα.
και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη
σκότεινη ταβέρνα
σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε
πάντα μας σκυφτοί.
πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα
σκουλήκια, κάθε φτέρνα
σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας
έβρει μας πατεί.
έβρει μας πατεί.
Δειλοί,
μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε,
ίσως, κάποιο θάμα!
ίσως, κάποιο θάμα!
Από τα «Ποιητικά»,
εκδ. Κέδρος, 1956.
εκδ. Κέδρος, 1956.
ΑΚΟΥΣΤΕ τον
ίδιο τον ποιητή να απαγγέλλει
ίδιο τον ποιητή να απαγγέλλει
το υπέροχο αυτό ποιήμά του, ΕΔΩ.
ΑΚΟΥΣΤΕ τον Γρηγόρη Μπιθικώτση να τραγουδά
ΛΕΞΕΙΣ: θεα Ηως, πινακας, Εως, Αυω, Αυως, Μυθολογια, αυγη, Τιτανας, Υπεριωνας, Τιτανες, Υπεριων, Τιτανιδα Θεια, Σεληνη, Ηλιος, ουρανος, Ευρυφαεσσα, Ευφροσυνη, Νυκτα, Νυξ, Νυχτα, καλλος, χαρις, χαριτες, ερως, ερωτας, ικανοποιηση, φτερα, χρυσο αρμα, λευκος ιππος, δροσια, ζωγραφικη, εργο τεχνης, γυμνη, πεπλο, αυρα, καμβας, Αουρορα, Λατινοι, Θεσα, Ετρουσκοι, πορφυρα, ροδοδακτυλη, Ομηρος, κροκατη γαζα, κροκος, Βαρναλης, Μοιραιοι, υπογεια ταβερνα, καπνοι, βρισια, λατερνα, παρεα, φαρμακι, φτυσιμο, βασανο, ζωη, νους, τυραννια, ασπρη μερα, θαλασσα, γαλαζιο, γαρουφαλο, δειλινο, καρδια, παραλυτος, στοιχειο,
κοντοημερη, γυναικα, χτικιο,Παλαμηδι, Mαζης, Γιαβης, Γκαζι, ζαβος, ριζικο, Θεος, μισος, κεφαλι, κρασι, φταιξιμο, σκυφτος, σκουληκι, φτερνα, Δειλος, μοιραιος, αβουλος, θαμα, θαυμα, ποιημα, Μπιθικωτσης, Θεοδωρακης
