Παραδόσεις από όλη την Ελλάδα,
τα Τρίκαλα Κορινθίας, την Ευρυτανία, κ.α.
Το Μπαλουκλί
(Τα
ψάρια της Ζωοδόχου Πηγής)
ψάρια της Ζωοδόχου Πηγής)
Του Γεωργίου Βιζυηνού
Σαράντα
μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη
μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη
την
Πόλη την μεγάλη.
Πόλη την μεγάλη.
Σαράντα
μέρες έκαμεν ο ‘γούμενος το ψάρι
μέρες έκαμεν ο ‘γούμενος το ψάρι
στα
χείλη του να βάλη.
χείλη του να βάλη.
Απ’
τες σαράντα κ’ ύστερα, πεθύμησε να φάγη
τες σαράντα κ’ ύστερα, πεθύμησε να φάγη
τηγανισμένο
ψάρι.
ψάρι.
–
Αν μας φυλάγ’ η Παναγιά καθώς μας εφυλάγη,
Αν μας φυλάγ’ η Παναγιά καθώς μας εφυλάγη,
την
Πόλη ποιος θα πάρη;
Πόλη ποιος θα πάρη;
Ρίχτει
τα δίχτυα στον γυαλό, τρία ψαράκια πιάνει,
τα δίχτυα στον γυαλό, τρία ψαράκια πιάνει,
–
Θεός να τα βλογήση!
Θεός να τα βλογήση!
Το
λάδι βάλλει στην φωτιά μέσ’ στ’ αργυρό τηγάνι,
λάδι βάλλει στην φωτιά μέσ’ στ’ αργυρό τηγάνι,
για
να τα τηγανίση.
να τα τηγανίση.
Τα
τηγανίζ’ από την μια, και πα’ να τα γυρίση
τηγανίζ’ από την μια, και πα’ να τα γυρίση
κι’
από το άλλο μέρος.
από το άλλο μέρος.
Ο
παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,
παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,
και
τάχασεν ο γέρος!
τάχασεν ο γέρος!
–
Μην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι
Μην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι
στην
Πόλη την μεγάλη!
Πόλη την μεγάλη!
Την
Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει.
Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει.
μας
κόβουν τον κεφάλι!
κόβουν τον κεφάλι!
–
Στην Πόλη Τούρκοι δεν πατούν κι’ Αγαρηνού ποδάρια!
Στην Πόλη Τούρκοι δεν πατούν κι’ Αγαρηνού ποδάρια!
Με
φαίνεται σαν ψεύμα!
φαίνεται σαν ψεύμα!
Μ’
αν είν’ αλήθεια το κακό. να σηκωθούν τα ψάρια
αν είν’ αλήθεια το κακό. να σηκωθούν τα ψάρια
να
πέσουν μεσ’ στο ρεύμα!
πέσουν μεσ’ στο ρεύμα!
Ακόμ’
ο λόγος βάσταγε, τα ψάρι’ απ’ το τηγάνι,
ο λόγος βάσταγε, τα ψάρι’ απ’ το τηγάνι,
την
μια μεριά ψημένα,
μια μεριά ψημένα,
πηδήξανε
κ’ επέσανε στης λίμνης την λεκάνη,
κ’ επέσανε στης λίμνης την λεκάνη,
γερά,
ζωντανεμένα.
ζωντανεμένα.
Ακόμ’
ως τώρα πλέουνε, κόκκιν’ από το μέρος,
ως τώρα πλέουνε, κόκκιν’ από το μέρος,
όπου
τα είχε ψήσει.
τα είχε ψήσει.
Φυλάγουν
το Βυζάντιο ν’ αναστηθή κι’ ο γέρος
το Βυζάντιο ν’ αναστηθή κι’ ο γέρος
να
τ’ αποτηγανίση.
τ’ αποτηγανίση.
Το ποίημα αυτό, ο Γ. Βιζυηνός το έγραψε στις 16
Νοεμβρίου 1881.
Νοεμβρίου 1881.