Του Γιώργου Λεκάκη
Το σπήλαιο
Μεγάλακκος[1]
ευρίσκεται στον 39ο παράλληλο [39°58′51″N 20°40′2″E], νότια του χωριού
Κλειδωνιά του νομού Ιωαννίνων, κοντά στο χωριό Καλύβια, στην ΙΜ Αγίων Αναργύρων
και στην βόρεια όχθη του ποταμού Βοϊδομάτη, περίπου 500 μ. ανατολικότερα από το
Σπήλαιο Κλειδί.
Ανασκαφές
Άγγλων αρχαιολόγων, κατά την δεκαετία του 1980, υπό τον G. N. Bailey, διαπίστωσε,
σε διάβρωση του εδάφους, μέσα στο Σπήλαιο Μεγάλακκος την ύπαρξη στρώματος 6 μ.,
που περιείχε μαρτυρίες ανθρώπινης δραστηριότητος (οστέινα και λίθινα εργαλεία,
οστά ζώων κλπ.), που ανάγονται στην νεότερη περίοδο της παλαιολιθικής για την
Ελλάδα.
Το σπήλαιο έχει
ύψος 2 μ.
Τεχνουργήματα,
λίθινα εργαλεία, λείψανα πανίδας και άλλα απολιθώματα, που ευρέθησαν, χρονολογήθηκαν
από την Παλαιολιθική και την Επιγραβέττια εποχή, μεταξύ 20.000 και 12.000 χρόνων
πριν από σήμερα.
Ανάλογα
ευρήματα με τα παραπάνω ενετοπίσθησαν από την ίδια ομάδα αρχαιολόγων και στις
γειτονικές βραχοσκεπές Κλειδί και Μπόιλα.
Τα ευρήματα
αυτά δείχνουν ότι, κατά την 14η χιλιετία π.Χ., και οι τρεις αυτές
θέσεις στην Κοιλάδα του Βοϊδομάτη ήταν σε χρήση και, επομένως, είναι πιθανόν να
λειτουργούσαν συμπληρωματικά.
Παρ΄ όλ’ αυτά, στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού ΔΕΝ αναφερεται τίποτε για το Σπήλαιο αυτό, αλλά ούτε και στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΦΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ!!!
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «ΗΠΕΙΡΟΣ, η γωνιά που πέτρωσε στο 5». Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις».
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 3.1.2009.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
– Καραδήμος Α.
«Βραχοσκεπή Μπόιλα», ΥΠΠΟΑ, 2.12.2008.
– Woodward J. «Η
Φυσική Γεωγραφία της Μεσογείου», 7.5.2009.
– Sinclair A. “Technological decision making and the influence of specialised activities: the case of Megalakkos (Epirus, Greece), British School at Athens Studies, JSTOR, 1999.
– Χαρβάτη Κ., Παναγοπούλου Ελ. και C. Runnels «Η Παλαιοανθρωπολογία της Ελλάδας».
[1] Με το όνομα αυτό στην Ήπειρο, απαντάται και:
– χείμαρρος
(λέγεται και Μακρυλάκκος), παραπόταμος του Σαραντάπορου, που περνά δυτικά από
την Πλαγιά Κονίτσης, απέναντι από το παλαιό χωριό της Ζέρμας, ανάμεσα σε δάσος
δρυών και πλησίον της Ιεράς Μονής Παναγίας Ζέρμας Κοίμησης της Θεοτόκου – από
τα παλαιότερα μοναστήρια της Ηπείρου. Τεκμηριωμένα από το 1618 – αλλά ιδρύθηκε,
λένε, επί Κωνσταντίνου Πωγωνάτου (641 – 688 μ.Χ.).
– οικισμός
στην Δερβιτσάνη Βορείου Ηπείρου, η οποία κατοικείται από την ελληνική εθνική μειονότητα.