Του Γιώργου Λεκάκη
Η Ιστιαία[1] /
Εστιαία της αρχαίας Θράκης – νυν Μιζίλ(*) ήταν στην νυν περιοχή
Πράχοβας Μουντενίας,
στην νοτιοανατολική Ρουμανία.
Η περιοχή κατοικείται από την
παλαιολιθική και την νεολιθική εποχή, έως τα σύγχρονα χρόνια συνεχώς.
Το Μοντεόρου έδωσε
το όνομά του σε έναν ακμάζοντα θρακικό πολιτισμό της Εποχής του Χαλκού.
Στην περιοχή κοντά στο Μιζίλ(*),
οι περισσότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις έγιναν στον αρχαιολογικό χώρο στην
κοιλάδα του ρέματος Budureasa. Εδώ βρέθηκαν μια σειρά από παλαιολιθικούς, νεολιθικούς
οικισμούς και νεκροπόλεις των πολιτισμών:
– Criș, Dudești, Boian,
Precucuteni, Gumelnița,
– Εποχής του Χαλκού: Ππολιτισμοί
Tei, Monteoru, Coslogeni,
– Εποχής του Σιδήρου: Πολιτισμοί
Halstatt, Latène.
Στο Gruiul Dării[2] του Πιετρόασση[3] υπάρχει
το κάστρο που έκτισε ο αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, (Μέγας) Κωνσταντίνος, κατά την εκστρατεία του 332 μ.Χ. εναντίον των Γότθων βόρεια του
Δουνάβεως…
Στην δε Ναϊνή[4] Βλαχίας ευρέθη
θρακική νεκρόπολις[5], που
χρονολογείται από το 800 – 600 π.Χ.
Τώρα στο Μιζίλ(*) – 220 χλμ. από
την Μαύρη Θάλασσα – ευρέθη τάφος αρχαίου πολεμιστή σε σωστικές ανασκαφές, έργου
οδοποιίας, που αποκάλυψαν τέσσερις αρχαιολογικούς χώρους! Στον «τάφο του
πολεμιστή» που χρονολογείται στον 5ο αιώνα μ.Χ.[6] Ο Silviu
Ene του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας Vasile Pârvan είπε ότι ο τάφος περιείχε τον
σκελετό του πολεμιστή, και 100 αντικείμενα, κοσμήματα από χρυσό και πολύτιμους
λίθους, ένα χάλκινο αγγείο, απλίκες για την τοποθέτηση κεριών σε τοίχο, και τα λείψανα
ενός αλόγου και μια επιχρυσωμένη σέλα – παναρχαία θρακική ελληνική πρακτική!!
Το πρόσωπο του πολεμιστή είχε καλυφθεί με μια χρυσή μάσκα – παναρχαία μυκηναϊκή
ελληνική και δη θρακική πρακτική! Τα όπλα περιελάμβαναν ένα σιδερένιο ξίφος σε
επιχρυσωμένο θηκάρι, ένα μαχαιρίδιο με μια χρυσή λαβή, με πολύτιμους λίθους,
δέσμες από σιδερένιες αιχμές βελών και διακοσμημένα με οστέινα και σιδεράκια, που
είχαν τοποθετηθεί σε ξύλινο τόξο. Στο σημείο αυτό αποκαλύφθηκαν επίσης λάκκοι,
ίχνη κατοικιών και άλλοι τάφοι.
ΠΗΓΗ: T. Metcalfe «’Princely’ tomb
of Hun warrior unearthed in Romania», Live Science, 13.1.2023. Γ. Λεκάκης “Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις”. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 14.1.2023.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Η πολυστάφυλος Ιστιαία Ευβοίας του Ομήρου, επί
Τρωικών, είχε αρχηγό τον Χαλκοδωντιάδη Ελεφήνορα, βασιλέα των Αβάντων Θρακών,
οι οποίοι είχαν κατέλθει στην βόρεια Εύβοια, από την Εστιαία Θεσσαλίας.
Το δε όνομα Ιστιαίος
είναι γνωστό στην Θράκη – λ.χ. ένας Ιστιαίος τείχισε την αρχαία πόλη Μύρκινο (νυν Σερρών) των
Ηδωνών Θρακών.
[2] Εδώ, από την εποχή των Δακών Θρακών (4ος-2ος
αι. π.Χ.) έχει τεκμηριωθεί ένας ανοχύρωτος οικισμός, στον 1ο αι. π.Χ. φρούριο με τείχη ελληνικής επιρροής, ιερός
περίβολος, όπου οι Δάκες έκαναν αποθέσεις με τύμβους από χώμα και πέτρες. Ευρέθη
πλήθος τεχνουργημάτων (κεραμικά αγγεία, εργαλεία, όπλα, στολίδια, νομίσματα,
ακόμη και καμένα θραύσματα από τους τοίχους κάποιων σπιτιών). Η πολυπλοκότητα
των αρχαιολογικών καταλοίπων και οι μεγάλες περίοδοι κατοίκησης της θέσης Gruiu
Dării το καθιστούν σημείο-κλειδί για την προϊστορία και την αρχαιότητα της
βόρειας Μουντενίας. – bl. Fl. Mitu «Cetatea
geto-dacică de la Gruiul Dării este învăluită în mister», εκδ. Adevărul, Buzău, 2009.
[3] Προσέξτε την πελασγική κατάληξη τοπωνυμίων –ασσος.
Στο Πιετρόασσα / Pietroasa το
1837, σε έναν λόφο, κοντά σ την πόλη, ανακαλύφθηκε ένας γοτθικός «θησαυρός» από
22 κομμάτια, του 4ου αιώνα (ολεγόμενος «The Pietroasele Treasure» / tezaur Cloșca).
Ευρέθησαν:
– Νεολιθικός οικισμός –
Πολιτισμός Starčevo-Criş (6η χιλιετία π.Χ.)
– Ενεολιθικός οικισμός –
Πολιτισμός Cucuteni (4η χιλιετία π.Χ.)
– Οικισμός της Εποχής
του Χαλκού – Πολιτισμοί Schnekenberg και Monteoru (3η – 2η χιλ. π.Χ.)
– ανοχύρωτος οικισμός Γετών
Θρακών (4ος-3ος αι. π.Χ.)
– Γετο–δακικός
οχυρωμένος οικισμός (ακρόπολη) (1ος αιώνας π.Χ.)
– ιερός, οχυρός, γετο–δακικός περίβολος (1ος αιώνας μ.Χ.)
Την δεκαετία του 1980,
ανακαλύφθηκαν τα ερείπια ενός ρωμαϊκών χρόνων οχυρού και τμήμα αρχαίων ιαματικών
λουτρών.
[4] Ναένι Naeni, περιοχή Buzău Μουντενίας, Ίστριας Istriței.
[5] Κωδ. μνημείου BZ-I-s-B-02227. Βλ. D.A.N.I.C. «Condica
Mănăstirii Slobozia lui Enache», ms. 413, filele 581-585. Και V. Iacob «Sfantul Gheorghe de la
Naieni», Formula AS – 2008, αρ. 827.
[6] Τότε η περιοχή ελεγχόταν από νομάδες ιππείς, τους γνωστούς
απολίτιστους Ούνους, οι οποίοι κατάγονταν από την Κεντρική Ασία.