«…μία από τις αληθινές
χαρακτηριστικές πόλεις της Καλαβρίας… Η Motta Placanica φαίνεται να είναι ένα
θαύμα για τον περαστικό. Περάσαμε πολύ χρόνο σχεδιάζοντας αυτό το πολύ μοναδικό
μέρος…»
(Lear*, 1847).
Το χωριό Λακωνικά[1] είναι
μια πόλη 1.050 κατοίκων στην Καλαβρία της Μεγάλης Ελλάδος / Κάτω Ιταλίας, που
βρίσκεται 60 χλμ. νότια του Καταντζάρο και 80 χλμ. βορειοανατολικά του Ρηγίου / Ρέτζιο Καλάμπρια. Συνορεύει με την Καυλωνία, την Στενή (> Stignano), και
την Pazzano. Απέχει 9 χλμ. από τον δρόμο SS106 και βρίσκεται κοντά στις ακτές
του Ιωνίου πελάγους, του οποίου οι εκτεταμένες παραλίες αποτελούν προορισμό για
τουρίστες τους καλοκαιρινούς μήνες. – βλ. Γ. Λεκάκης “Λακώνων Γη”.
 |
| Φωτ.: Carlo Audino. |
χρονολογείται από τον 12ο αιώνα και ευρίσκεται σε έναν λόφο ανάμεσα
στον ποταμό Precariti[2] και το
ρέμα του – αγαπημένου των Λακώνων Διόσκουρου – Κάστορος[3]. Το
μεσαιωνικό κάστρο, είναι κτισμένο το 1283 από την οικογένεια Αρκάδων[4].
 |
|
Αντίγραφο της Αφροδίτης της Μήλου στην Βίλλα της Παναγίας,
στο χωριό Λακωνικά Καλαβρίας…
Μέχρι το 1816 είχε το όνομα
Motta Placanica (< Λακωνικά). Οι πρώτοι σύγχρονοι φεουδάρχες της πόλεως ήταν οι Αρκάδες, ακολουθούμενοι από τους Λύσσανδρους / Licandro, Musitano και Passerelli. |
Τον Μεσαίωνα το χωριό επλήγη
πολλάκις από φυσικές καταστροφές και ξανακτίσθηκε αρκετές φορές. Η πόλη έχει
διατηρήσει το αρχικό της σχέδιο, με τα στενά δρομάκια και τα σπίτια
διακοσμημένα με πήλινα χρώματα και πλακάκια.
Τα Λακωνικά έχουν παράδοση
στην κλωστοϋφαντουργία, η οποία εξακολουθεί να γίνεται με χειροκίνητους
αργαλειούς και αρχαίες τεχνικές κεντήματος.
Μνημεία της πόλεως:
– Μονή των Δομινικανών πατέρων,
στο ιστορικό κέντρο
– Εκκλησία της Αγίας
Αικατερίνης
– Εκκλησία του Αγίου / Μεγάλου
Βασιλείου[5], όπου μπορείτε
να θαυμάσετε το Tabernacolo[6] του
Gagini[7],
– Κυκλική σκοπιά και οι
χαρακτηριστικοί δρόμοι της συνοικίας San Leonardo,
– Πύργος Μπαρδολίνο[8]
Η πόλις σήμερα είναι ο
προορισμός χιλιάδων προσκυνητών, που έρχονται από διάφορα μέρη για να
προσκυνήσουν την Madonna dello Scoglio, στον οικισμό της Santa Domenica.
Στις 5 Αυγούστου πανηγύρι του
Sant’Emidio και την τρίτη Κυριακή κάθε Σεπτεμβρίου η εορτή της Maria Addolorata[9] – βλ. Γ. Λεκάκης “Τάματα και Αναθήματα”.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης
Ελλάδος περιήγησις». Calabria Meravigliosa, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 18.11.2022.
– (*) Lear Edward “Diario di un viaggio a piedi”, εκδ. Laruffa, 2003
– Divino I. “Placanica”, εκδ. Arti grafiche, 2002
– Divino M. P. “Il catasto onciario di Placanica”, εκδ. Arti grafiche, 2000
– Placanica A. “Storia della Calabria”, εκδ. Gangemi, Ρήγιον, 2002.
[1] Λακωνικά > Mocta Paganica, Motta Paganica (παγανιστών;), Placanica.
[2] Φημισμένος για τα φράγματα και τους καταρράκτες του, ποταμός της Καυλωνίας,
που εκβάλλει στο Ιώνιο πέλαγος.
[3] Càstore ή Fiorello.
[4] Arcadi.
[5] San Basilio
Magno.
[6] Tabernacolo < λατινικά Tabernaculum, υποκοριστικό
του taberna / ταβέρνα, = κατοικία. Στην εβραϊκή και χριστιανική παράδοση
σημαίνει ο τόπος της κατοικίας / του οίκου του Θεού, ανάμεσα στους ανθρώπους.
[7] Οικογένεια καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, ζωγράφων και,
κυρίως, γλυπτών. Από το Bissone (Byssen, Bissùn) της λίμνης Λουγκάνο στην Γένοβα, τον 15ο
αιώνα, ξεχώρισαν σε δύο κλάδους: Προς την βόρειο Ιταλία, την Γαλλία και την
Ισπανία, και προς την Σικελία και την Καλαβρία.
[8] Bardolino.
[9] Maria
Addolorata / Maria Dolorosa / Madonna Addolorata / L’Addolorata / Madonna dei
sette dolori / Mater Dolorosa = η Παναγιά των 7 θλίψεων.
