Του Γιώργου Λεκάκη
Μου γράφει ο κ. Χάρης
Φ. Χουλιάρας:
«Η ενασχόληση γενικά με την
κηπουρική έχει πολύ σημαντικά οφέλη.
Πιο συγκεκριμένα, η
ενασχόληση με την κηπουρική από πολύ μικρή ηλικία, πχ στα σχολεία, αφενός μεν
δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μία ισορροπημένη ψυχική και σωματική ανάπτυξη,
αφετέρου δε, καλλιεργεί, εκτός από σπόρους, πολύτιμα και υπέρτατα αγαθά, όπως
την ομαλή κοινωνικοποίηση, την άμιλλα και την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την
υπομονή, την κριτική σκέψη και δημιουργικότητα, τη διακονία (= αφιλοκερδής προσφορά)
και τον σεβασμό στη Φύση και στη Βιοποικιλότητα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ θέματα ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ, ΕΔΩ.
Να μην λησμονούμε ότι η
εκμάθηση της Τέχνης της Κηπουρικής, ήταν ένα από τα υποχρεωτικά μαθήματα και
παιδαγωγικό εργαλείο των πριγκιπόπουλων των βασιλικών οικογενειών της Αρχαίας
Περσίας.
Η καταλυτική σημασία της
τέχνης της Κηπουρικής και Γεωργίας, αποτυπώνεται σε αρκετά σημεία του έργου
ενός από τους μεγαλύτερους ίσως φιλοσόφους που είδε ποτέ το φως του πλανήτη
μας, του Αριστοτέλη: “ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, ΜΗΤΗΡ ΤΕ ΚΑΙ ΤΡΟΦΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΕΣΤΙ”
(από όλες τις επιστήμες, Μητέρα και Τροφή τους, είναι η Γεωργία).
Οι συνθήκες και η χρονική
συγκυρία, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ιδανικές, ώστε να εισαχθεί μόνιμο
μάθημα Κηπουρικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από το Νηπιαγωγείο
μέχρι και το Λύκειο. Στο κέντρο της διαδικασίας αυτής αναπόφευκτα, ο ίδιος ο
Σπόρος, η αφετηρία ίσως του Ανθρώπινου Πολιτισμού».
Συμφωνώ.
ΠΗΓΗ: ΠΕΛΙΤΙ, εφημ. ΚΟΝΤΡΑ NEWS, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 12.2.2021.
